DWMED

Roztwór soli fizjologicznej o zawartości 0,9% masowych chlorku sodu jest izotoniczny z osoczem krwi. Aby wykazywać tę cechę, każdy roztwór musi mieć identyczne sumaryczne stężenie molowe wszystkich indywiduów chemicznych (cząsteczek/jonów), niezdolnych do przechodzenia przez błonę półprzepuszczalną, przez którą kontaktuje się z innym roztworem.

Na podstawie: B. Filipowicz, W. Więckowski, Biochemia, Warszawa 1976.

Wykonaj stosowne obliczenia, a następnie opisz czynności jakie należy wykonać, w celu sporządzenia 100 cm³ roztworu glukozy izotonicznego z 0,9% roztworem NaCl, jeśli dysponujemy roztworem tego monosacharydu o stężeniu równym 100 mg/ml i gęstości 1,04 g/cm³.

W skład proszku do pieczenia wchodzą zwykle dwa związki chemiczne – wodorowęglan sodu (soda oczyszczona) lub wodorowęglan amonu (tzw. amoniak do pieczenia). W temperaturze wypieku równej 180 ^oC oba rozkładają się z wydzieleniem gazowych produktów, przy czym podczas rozkładu sody oczyszczonej powstaje dodatkowo związek chemiczny o stałym stanie skupienia, zawierający 43,4% sodu.

Do wypieku 600 g ciasta (1000 hPa) wykorzystano 15 g wodorowęglanu amonu. Gazowe produkty reakcji jego rozkładu spowodowały spulchnienie ciasta.

Oblicz masę sody oczyszczonej jakiej należy użyć, aby objętość gazowych produktów powstałych w warunkach wypieku ciasta była taka sama, jak podczas wykorzystania tzw. amoniaku do pieczenia. Wynik podaj z dokładnością do trzech cyfr znaczących.

Gastrolit^® jest lekiem stosowanym w celu zapobiegania oraz leczeniu odwodnienia w przebiegu biegunek. Jedna dawka Gastrolitu^® stanowi mieszaninę zawierającą 350 mg chlorku sodu, 300 mg chlorku potasu, 500 mg wodorowęglanu sodu, 2,98 g glukozy oraz 20 mg rozpuszczalnego w wodzie wyciągu z rumianku, niezawierającego związków jonowych.

Na podstawie: ulotka leku Gastrolit^®, Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z o.o.

Oblicz stężenie procentowe glukozy w roztworze uzyskanym po rozpuszczeniu jednej dawki leku Gastrolit^® w 300 g wody destylowanej. Wynik podaj z dokładnością do drugiego miejsca po przecinku.

Gastrolit^® jest lekiem stosowanym w celu zapobiegania oraz leczeniu odwodnienia w przebiegu biegunek. Jedna dawka Gastrolitu^® stanowi mieszaninę zawierającą 350 mg chlorku sodu, 300 mg chlorku potasu, 500 mg wodorowęglanu sodu, 2,98 g glukozy oraz 20 mg rozpuszczalnego w wodzie wyciągu z rumianku, niezawierającego związków jonowych.

Na podstawie: ulotka leku Gastrolit^®, Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z o.o.

Jedną dawkę leku Gastrolit^® rozpuszczono w 250 ml wody destylowanej.

Oblicz, jaki promil masy uzyskanego roztworu stanowią kationy potasu? Wynik podaj z dokładnością do drugiego miejsca po przecinku.

Gastrolit^® jest lekiem stosowanym w celu zapobiegania oraz leczeniu odwodnienia w przebiegu biegunek. Jedna dawka Gastrolitu^® stanowi mieszaninę zawierającą 350 mg chlorku sodu, 300 mg chlorku potasu, 500 mg wodorowęglanu sodu, 2,98 g glukozy oraz 20 mg rozpuszczalnego w wodzie wyciągu z rumianku, niezawierającego związków jonowych.

Na podstawie: ulotka leku Gastrolit^®, Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z o.o.

Jedną dawkę leku Gastrolit^® rozpuszczono w 250 ml wody destylowanej.

Oblicz stężenie molowe jonów chlorkowych znajdujących się w 200 ml roztworu, jeśli do jego sporządzenia wykorzystano jedną dawkę leku Gastrolit^®. Wynik obliczeń podaj w mmol·dm^–3, z dokładnością do cyfry jedności.

Gastrolit^® jest lekiem stosowanym w celu zapobiegania oraz leczeniu odwodnienia w przebiegu biegunek. Jedna dawka Gastrolitu^® stanowi mieszaninę zawierającą 350 mg chlorku sodu, 300 mg chlorku potasu, 500 mg wodorowęglanu sodu, 2,98 g glukozy oraz 20 mg rozpuszczalnego w wodzie wyciągu z rumianku, niezawierającego związków jonowych.

Na podstawie: ulotka leku Gastrolit^®, Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z o.o.

W zlewce umieszczono pewną ilość leku Gastrolit^®, a następnie podziałano stechiometryczną ilością roztworu kwasu solnego o objętości 480 cm³. W wyniku przebiegu reakcji chemicznej między wyłącznie jednym ze składników leku, a kwasem uzyskano 305 cm³ bezbarwnego, bezwonnego gazu, którego objętość zmierzono w temperaturze 36,6 ^OC oraz pod ciśnieniem normalnym.

Oblicz stężenie molowe zużytego roztworu kwasu solnego oraz liczbę użytych dawek leku.

Gastrolit^® jest lekiem stosowanym w celu zapobiegania oraz leczeniu odwodnienia w przebiegu biegunek. Jedna dawka Gastrolitu^® stanowi mieszaninę zawierającą 350 mg chlorku sodu, 300 mg chlorku potasu, 500 mg wodorowęglanu sodu, 2,98 g glukozy oraz 20 mg rozpuszczalnego w wodzie wyciągu z rumianku, niezawierającego związków jonowych.

Na podstawie: ulotka leku Gastrolit^®, Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z o.o.

Oblicz liczbę dawek leku Gastrolit^®, jakie należy przygotować dla pacjentów oddziału gastrologicznego, aby łączne stężenie jonów sodu zawartych w 1,5 dm³ sporządzonego roztworu było równe 31,8 mmol·dm^–3. Wynik podaj z dokładnością do cyfry jedności.

Tak zwany antymon metaliczny otrzymuje się w dwuetapowym procesie reakcyjnym, z wyjściowego surowca, jakim jest siarczek antymonu(III) – antymonit:

Sb₂S₃ + 5O₂ → Sb₂O₄ + 3SO₂ (etap I)

Sb₂O₄ + 4C → 2Sb + 4CO (etap II)

Na podstawie: A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2010.

Oblicz sumaryczną objętość gazowych produktów (warunki normalne), jakie uzyskano w wyniku przebiegu tego procesu, jeśli wykorzystano 7,64 g rudy zawierającej 11% zanieczyszczeń, które w opisanych warunkach nie wchodzą w reakcję chemiczną. Wynik obliczeń zaokrąglij do drugiego miejsca po przecinku.

Stężenie masowe definiuje się jako masę substancji rozpuszczonej, jaka przypada na określoną jednostkę objętości roztworu.

Na podstawie: D. Mickiewicz, Podstawy obliczeń chemicznych. Część pierwsza, Łódź 2019.

Przez kanalik układu mikroprzepływowego przepływa wodny roztwór soli sodowej fluoresceiny (M = 376 g/mol) o stężeniu masowym równym 0,001 mg∙ml^-1. Schemat struktury opisanego związku chemicznego przedstawia rysunek poniżej.

Oblicz stężenie kationów sodu w roztworze opisanym w informacji wprowadzającej. Wynik podaj w ng∙ml^-1 (nanogramach na mililitr) z dokładnością do cyfry jedności.

Stężenie masowe definiuje się jako masę substancji rozpuszczonej, jaka przypada na określoną jednostkę objętości roztworu.

Na podstawie: D. Mickiewicz, Podstawy obliczeń chemicznych. Część pierwsza, Łódź 2019.

Przez kanalik układu mikroprzepływowego przepływa wodny roztwór soli disodowej fluoresceiny (M = 376 g/mol) o stężeniu masowym równym 0,001 mg∙ml^-1. Schemat struktury opisanego związku chemicznego przedstawia rysunek poniżej.

Roztwór  opisany w informacji wprowadzającej rozcieńczono 20-krotnie wodą destylowaną. Oblicz stężenie molowe uzyskanego w ten sposób roztworu. Wynik podaj w nmol∙dm^-3 (nanomolach na decymetr sześcienny) z dokładnością do cyfry jedności.

Stężenie masowe definiuje się jako masę substancji rozpuszczonej, jaka przypada na określoną jednostkę objętości roztworu.

Na podstawie: D. Mickiewicz, Podstawy obliczeń chemicznych. Część pierwsza, Łódź 2019.

Przez kanalik układu mikroprzepływowego przepływa wodny roztwór soli sodowej fluoresceiny (M = 376 g/mol) o stężeniu masowym równym 0,001 mg∙ml^-1. Schemat struktury opisanego związku chemicznego przedstawia rysunek poniżej.

Oblicz stężenie molowe kationów sodu w roztworze opisanym w informacji wprowadzającej. Wynik podaj w μmol∙dm^-3 (mikromolach na decymetr sześcienny) z dokładnością do trzech cyfr znaczących.

Stężenie masowe definiuje się jako masę substancji rozpuszczonej, jaka przypada na określoną jednostkę objętości roztworu.

Na podstawie: D. Mickiewicz, Podstawy obliczeń chemicznych. Część pierwsza, Łódź 2019.

Przez kanalik układu mikroprzepływowego przepływa wodny roztwór soli sodowej fluoresceiny (M = 376 g/mol) o stężeniu masowym równym 0,001 mg∙ml^-1. Schemat struktury opisanego związku chemicznego przedstawia rysunek poniżej.

Oblicz, jaka liczba anionów fluoresceinianowych znajduje się w obszarze detekcji optycznej, stanowiącym fragment kanalika wypełnionego opisanym w informacji wprowadzającej roztworem? Przyjmij, że obszar ten kształtem przypomina prostopadłościan o długościach krawędzi (milimetry): 1 x 1 x 0,5.

Rysunek poniżej przedstawia wzory chemiczne cząsteczek laktozy oraz celobiozy:

Zawartość laktozy w mleku krowim stanowi około 4,6% jego masy, natomiast w mleku karmiących matek 7%.

Oblicz masę mleka krowiego, w jakiej zawarta jest taka sama ilość laktozy, co w 75 g mleka karmiących matek. Wynik podaj z dokładnością do cyfry jedności.

Na pewną ilość azotku magnezu (Mg₃N₂) podziałano w nadmiarze wodą z dodatkiem kilku kropli alkoholowego roztworu fenoloftaleiny. W opisanych warunkach prowadzonego doświadczenia oprócz wodorotlenku magnezu powstał również bezbarwny gaz o charakterystycznej, drażniącej woni, który zbierano w baloniku (rysunek poniżej). Po zakończeniu reakcji balonik zamknięto, wypuszczono i zaobserwowano jego unoszenie się do góry. Pozostałą w kolbie mieszaninę wyprażono do stałej masy i uzyskano 10 g białej substancji, w której jony magnezowe stanowiły 60% (procenty wagowe).

Oblicz, jaką objętość (warunki normalne) miał wypełniony gazem balonik, jeśli 10% tej substancji pozostało w kolbie? Wynik obliczeń podaj z dokładnością do trzech cyfr znaczących.

Promieniowanie słoneczne obejmuje bardzo szeroki przedział długości fali promieniowania elektromagnetycznego, w jakim znajduje się między innymi promieniowanie UV. Wysokoenergetyczne promieniowanie UV dzieli się na trzy zakresy: UVA (315–400 nm), UVB (290–315 nm) oraz UVC (220–290 nm). Obecny w stratosferze ozon pochłania praktycznie całkowicie promieniowanie o długości fali poniżej 220 nm oraz znaczną część pasma UVC. Opaleniznę wywołuje głównie promieniowanie UVA, ułatwiające wytwarzanie melaniny. Z wieloletnich badań wynika, że najbardziej niebezpieczne dla komórek znajdujących się w organizmie człowieka jest docierające do powierzchni Ziemi promieniowanie UVB, które w przypadku długotrwałej ekspozycji na jego działanie powinno być blokowane, aby nie wnikało w struktury tkanek. Jednym ze sposobów jego blokowania jest stosowanie kremów do opalania, których składnikami są substancje chemiczne zdolne do absorpcji promieniowania z zakresu UVB oraz przekształcania go w praktycznie nieszkodliwe promieniowanie z zakresu widzialnego (o długości fali  380–750 nm) oraz energię cieplną.

Rysunek poniżej ilustruje widma absorpcji dwóch substancji chemicznych A oraz B. W zakresach długości fali, obejmujących możliwie największe wartości absorbancji, absorpcja promieniowania elektromagnetycznego jest największa.

Na podstawie: P. W. Atkins, L. Jones, Chemia ogólna. Cząsteczki, materia, reakcje, Warszawa 2018 oraz www.bdbiosciences.com.

Napisz, która z substancji chemicznych (A czy B) mogłaby zostać użyta jako składnik kremu do opalania. Uzasadnij swoje stanowisko.