Promieniowanie słoneczne obejmuje bardzo szeroki przedział długości fali promieniowania elektromagnetycznego, w jakim znajduje się między innymi promieniowanie UV. Wysokoenergetyczne promieniowanie UV dzieli się na trzy zakresy: UVA (315–400 nm), UVB (290–315 nm) oraz UVC (220–290 nm). Obecny w stratosferze ozon pochłania praktycznie całkowicie promieniowanie o długości fali poniżej 220 nm oraz znaczną część pasma UVC. Opaleniznę wywołuje głównie promieniowanie UVA, ułatwiające wytwarzanie melaniny. Z wieloletnich badań wynika, że najbardziej niebezpieczne dla komórek znajdujących się w organizmie człowieka jest docierające do powierzchni Ziemi promieniowanie UVB, które w przypadku długotrwałej ekspozycji na jego działanie powinno być blokowane, aby nie wnikało w struktury tkanek. Jednym ze sposobów jego blokowania jest stosowanie kremów do opalania, których składnikami są substancje chemiczne zdolne do absorpcji promieniowania z zakresu UVB oraz przekształcania go w praktycznie nieszkodliwe promieniowanie z zakresu widzialnego (o długości fali 380–750 nm) oraz energię cieplną.
Rysunek poniżej ilustruje widma absorpcji dwóch substancji chemicznych A oraz B. W zakresach długości fali, obejmujących możliwie największe wartości absorbancji, absorpcja promieniowania elektromagnetycznego jest największa.
Na podstawie: P. W. Atkins, L. Jones, Chemia ogólna. Cząsteczki, materia, reakcje, Warszawa 2018 oraz www.bdbiosciences.com.
Napisz, która z substancji chemicznych (A czy B) mogłaby zostać użyta jako składnik kremu do opalania. Uzasadnij swoje stanowisko.
Wybrana substancja:
Uzasadnienie:
© dr inż. Rafał Szczypiński, wszelkie prawa zastrzeżone