DWMED

Sporządzono 91,6 g mieszaniny tlenku ołowiu(IV) z węglem i zainicjowano reakcję chemiczną. Po jej zakończeniu stwierdzono, że w poreakcyjnej mieszaninie substancji stałych (PbO₂ i Pb) tlenek stanowił 50% masy.

Wiedząc, że w warunkach prowadzenia opisanego procesu cały odważony węgiel został przekształcony w dwutlenek węgla, ustal (wykonując stosowne obliczenia) ile gramów tlenku ołowiu(IV) uległo redukcji do ołowiu? Wynik podaj z dokładnością do trzech cyfr znaczących.

W pewnych warunkach reakcja redukcji magnetytu wodorem przebiega zgodnie z równaniem stechiometrycznym:

Fe₃O₄ + 4H₂ → 3Fe + 4H₂O

Przygotowano próbkę 13,2 g magnetytu i poddano reakcji redukcji wodorem. W mieszaninie poreakcyjnej substancji stałych powstałe żelazo stanowiło 84% masy.

Oblicz objętość (warunki normalne) zużytego podczas opisanego doświadczenia wodoru, jeśli wiadomo, że zastosowano jego niedomiar w stosunku do drugiego substratu reakcji. Wynik podaj z dokładnością do pierwszego miejsca po przecinku.

W pewnych warunkach reakcja redukcji magnetytu wodorem przebiega zgodnie z równaniem stechiometrycznym:

Fe₃O₄ + 4H₂ → 3Fe + 4H₂O

Podczas redukcji tlenku Fe₃O₄ wodorem może również przebiegać równolegle proces, którego produktem zamiast żelaza jest inny tlenek tego metalu (FeO) oraz woda. W wyniku redukcji 11,6 g magnetytu nadmiarem wodoru powstało 4,32 g tlenku żelaza(II).

Wiedząc, że w opisanych warunkach powstały tlenek żelaza(II) nie ulega dalszej redukcji, oblicz, jaką masę metalicznego żelaza uzyskano w tym doświadczeniu? Wynik podaj z dokładnością do drugiego miejsca po przecinku.

W stanie podstawowym w atomach pewnego pierwiastka X elektrony walencyjne opisane orbitalami 3d stanowią dokładnie 60% jego wszystkich elektronów walencyjnych.

Podaj symbol pierwiastka X oraz jego pełną konfigurację elektronową.

Poniższy schemat przedstawia cykl kilku przemian chemicznych z udziałem różnych związków organicznych A÷E. Wiadomo, że podczas przemiany, której produktem jest związek chemiczny C powstaje brunatny osad, natomiast w wodnym roztworze związku chemicznego D fenoloftaleina barwi się na kolor malinowy.

Dla związków A i C napisz wartości lokantów tych atomów węgla, których stopień utlenienia zmienia się w wyniku przebiegu opisanej na schemacie reakcji chemicznej. Podaj liczbę elektronów wymienionych między wybranymi atomami węgla, gdy jeden mol cząsteczek związku A przekształca się w jeden mol cząsteczek związku C.

Poniższy schemat przedstawia cykl kilku przemian chemicznych z udziałem różnych związków organicznych A÷E. Wiadomo, że podczas przemiany, której produktem jest związek chemiczny C powstaje brunatny osad, natomiast w wodnym roztworze związku chemicznego D fenoloftaleina barwi się na kolor malinowy.

Podkreśl wyrażenia w nawiasach tak, aby powstały zdania prawdziwe.

Poniższy schemat przedstawia cykl kilku przemian chemicznych z udziałem różnych związków organicznych A÷E. Wiadomo, że podczas przemiany, której produktem jest związek chemiczny C powstaje brunatny osad, natomiast w wodnym roztworze związku chemicznego D fenoloftaleina barwi się na kolor malinowy.

Podaj nazwy drobin, jakie występują w kryształach bezwodnego związku chemicznego D i zapisz w formie jonowej skróconej równanie reakcji chemicznej, jaka odpowiada za malinową barwę jego wodnego roztworu z dodatkiem fenoloftaleiny. Podaj nazwę opisanego procesu.

Poniższy schemat przedstawia cykl kilku przemian chemicznych z udziałem różnych związków organicznych A÷E. Wiadomo, że podczas przemiany, której produktem jest związek chemiczny C powstaje brunatny osad, natomiast w wodnym roztworze związku chemicznego D fenoloftaleina barwi się na kolor malinowy.

Po usunięciu substancji B i E z mieszanin poreakcyjnych, ich próbki umieszczono w dwóch odrębnych naczyniach szklanych. Przez zawartość każdego z nich przepuszczono wiązkę światła spolaryzowanego odnotowując brak czynności optycznej.

Wyjaśnij, czym spowodowane było takie, a nie inne zachowanie się obu próbek wobec światła spolaryzowanego?

W roztworze azotanu(V) bizmutu(III) o objętości równej 200 cm³ zanurzono płytkę niklową o masie 29,5 g. Po całkowitym usunięciu jonów Bi³⁺ z roztworu stwierdzono, że masa płytki wynosi 32 g.

Określ w procentach masowych skład płytki po zakończeniu reakcji. Wyniki obliczeń podaj z dokładnością do pierwszego miejsca po przecinku.

W celu usunięcia pozostałości organicznych ze szkła laboratoryjnego stosuje się tzw. roztwór piranię (ang. piranha solution). Jest to mieszanina 96-procentowego roztworu kwasu siarkowego(VI) o gęstości 1,84 g/cm³ i perhydrolu, czyli 30-procentowego roztworu nadtlenku wodoru o gęstości 1,11 g/cm³. Oba składniki roztworu pirania miesza się w stosunku objętościowym (odpowiednio) 7:3, a produktem przebiegającej reakcji chemicznej jest kwas nadtlenosiarkowy (H₂SO₅) oraz woda.

Oblicz stężenie molowe 30-procentowego roztworu perhydrolu. Wynik podaj z dokładnością do dwóch cyfr znaczących.

W wodnym roztworze chlorku kobaltu(II) zanurzono blaszkę wykonaną z manganu. Po zakończeniu reakcji chemicznej stwierdzono, że jej masa zmieniła się o 20 mg.

Oblicz, ile miligramów jonów manganu(II) pojawiło się w roztworze oraz ile atomów kobaltu osadziło się na blaszce?

W 100 cm³ roztworu siarczanu(VI) miedzi(II) o stężeniu 0,5 mol∙dm^–3 zanurzono płytkę niklową o masie równej 5 g. W układzie przebiegła reakcja chemiczna opisana równaniem:
Ni + Cu²⁺ → Ni²⁺ + Cu
Po jej zakończeniu płytkę przemyto wodą dejonizowaną, wysuszono i zważono. Stwierdzono, że jej masa wynosi 5,125 g.

Oblicz, jaki procent jonów miedzi(II) został usunięty z roztworu? Przyjmij, że masa mola atomów niklu wynosi 59 g, a miedzi 64 g.

W 100 cm³ roztworu siarczanu(VI) miedzi(II) o stężeniu 0,5 mol∙dm^–3 zanurzono płytkę niklową o masie równej 5 g. W układzie przebiegła reakcja chemiczna opisana równaniem:

Ni + Cu²⁺ → Ni²⁺ + Cu

Po jej zakończeniu płytkę przemyto wodą dejonizowaną, wysuszono i zważono. Stwierdzono, że jej masa wynosi 5,125 g.

Oblicz, o ile procent zwiększyłaby się masa wyjściowej blaszki, gdyby z roztworu usunięte zostały wszystkie jony Cu²⁺? Przyjmij, że masa mola atomów niklu wynosi 59 g, a miedzi 64 g.

W atomie pewnego pierwiastka chemicznego X, który w układzie okresowym leży przed pierwiastkiem Y o skróconej konfiguracji elektronowej [Ar] 3d¹⁰4s²4p⁶, w stanie podstawowym liczba sparowanych elektronów walencyjnych opisanych orbitalem s równa jest liczbie jego walencyjnych elektronów niesparowanych opisanych orbitalami d. Po utworzeniu drobiny X²⁺, liczba jej elektronów niesparowanych jest trzykrotnie mniejsza od liczby jej elektronów sparowanych tej samej podpowłoki elektronowej.

Opisanym pierwiastkiem X jest (podaj symbol lub nazwę) ……………………………, a liczba elektronów znajdujących się w jonie X²⁺ każdego z izotopów pierwiastka X wynosi ……. .

W atomie metalicznego pierwiastka o czterech powłokach elektronowych, w stanie podstawowym liczba walencyjnych elektronów sparowanych jest dziesięciokrotnie większa od liczby elektronów niesparowanych.

Podaj wzór oraz skróconą (względem poprzedzającego gazu szlachetnego) konfigurację elektronową dwudodatniego jonu tego pierwiastka.