DWMED

O dwóch pierwiastkach X i Y wiadomo, że:

– ich elektrony walencyjne w stanie podstawowym zajmują tę samą powłokę elektronową, a liczba walencyjnych elektronów sparowanych jest dwukrotnie większa od liczby elektronów niesparowanych,

– drobiny X^a+ są izoelektronowe z atomami neonu, natomiast drobiny Y^b– – z atomami argonu.

Podaj (przy użyciu symboli podpowłok) konfiguracje walencyjne pierwiastków X i Y.

W pięciu kolbach miarowych (250 cm³ każda) umieszczono 0,5-molowe, wodne roztwory następujących związków chemicznych:

1) NaOH               2) HCOOH               3) HCl                 4) H₂SO₄                  5) NH₃

Napisz w formie jonowej skróconej równanie reakcji chemicznej, jaka odpowiada za odczyn wodnego roztworu uzyskanego w wyniku zmieszania równych objętości roztworów z kolb o numerach 3 i 5. Wskaż sprzężoną według teorii Brønsteda parę kwas-zasada, w podanym przez Ciebie równaniu reakcji.

Wodne roztwory kwasu etanowego są słabymi elektrolitami, przy czym stała równowagi reakcji dysocjacji tego kwasu ma wartość 1,8∙10^–5.

Oblicz stężenie molowe roztworu kwasu etanowego o wartości pH równej 3. Wynik podaj z dokładnością do trzeciego miejsca po przecinku.

Elektrony pierwiastka X rozmieszczone są na trzech powłokach elektronowych. W stanie podstawowym, stosunek liczby jego walencyjnych elektronów sparowanych do liczby walencyjnych elektronów niesparowanych równy jest 6:1. Atomy pierwiastka Y mają o 36 dodatnich ładunków jądra atomowego więcej, niż atomy pierwiastka X.

Podkreśl wyrażenia w nawiasach tak, aby powstały zdania prawdziwe.

Elektrony pierwiastka X rozmieszczone są na trzech powłokach elektronowych. W stanie podstawowym, stosunek liczby jego walencyjnych elektronów sparowanych do liczby walencyjnych elektronów niesparowanych równy jest 6:1. Atomy pierwiastka Y mają o 36 dodatnich ładunków jądra atomowego więcej, niż atomy pierwiastka X.

Napisz nazwę oraz skróconą konfigurację elektronową pierwiastka Y, a następnie podaj liczbę jego elektronów niesparowanych.

Elektrony pierwiastka X rozmieszczone są na trzech powłokach elektronowych. W stanie podstawowym, stosunek liczby jego walencyjnych elektronów sparowanych do liczby walencyjnych elektronów niesparowanych równy jest 6:1. Atomy pierwiastka Y mają o 36 dodatnich ładunków jądra atomowego więcej, niż atomy pierwiastka X.

Podaj nazwę oraz konfigurację elektronową pierwiastka X i podkreśl ten jej fragment, który opisuje elektrony walencyjne.

Zmierzono wartości pH wodnych roztworów trzech kwasów oznaczonych kolejnymi literami alfabetu (A, B, C). Pomiarów dokonano w temperaturze 25 ^oC, w zakresie stężeń 10^–6÷10^–1 mol·dm^–3, a wyniki eksperymentu przedstawiono w postaci graficznej.

Oceń poprawność poniższych zdań wpisując literę „P” (prawda) lub literę „F” (fałsz).

Zmierzono wartości pH wodnych roztworów trzech kwasów oznaczonych kolejnymi literami alfabetu (A, B, C). Pomiarów dokonano w temperaturze 25 ^oC, w zakresie stężeń 10^–6÷10^–1 mol·dm^–3, a wyniki eksperymentu przedstawiono w postaci graficznej.

Spośród podanych niżej kwasów wybierz i przyporządkuj literom A, B i C opisującym krzywe na wykresie wzory trzech, których wodne roztwory poddano pomiarom wartości pH: C₆H₅OH, HBr, HF, CH₃COOH.

Zmierzono wartości pH wodnych roztworów trzech kwasów oznaczonych kolejnymi literami alfabetu (A, B, C). Pomiarów dokonano w temperaturze 25 ^oC, w zakresie stężeń 10^–6÷10^–1 mol·dm^–3, a wyniki eksperymentu przedstawiono w postaci graficznej.

Wartość pH pewnego roztworu kwasu mlekowego jest identyczna z wartością pH 0,0006-molowego roztworu najsłabszego z kwasów, których roztwory poddano pomiarom.

Podaj oznaczenie literowe (A, B lub C) kwasu o którym jest mowa, a następnie oblicz stężenie molowe roztworu kwasu mlekowego, któremu odpowiada odczytana przez Ciebie wartość pH. Wartość K_a kwasu mlekowego w temperaturze 25 ^oC wynosi 1,35·10^–4.

W zlewce umieszczono 50 cm³ roztworu azotanu(V) srebra i zanurzono w nim blaszkę cynkową. Po 24 godzinach blaszkę wyjęto, przemyto i wysuszono. Po jej zważeniu stwierdzono przyrost masy równy 3,02 g.

Wiedząc, że całe srebro zostało usunięte z roztworu oblicz stężenie molowe jonów azotanowych(V). Wynik podaj z dokładnością do jednego miejsca po przecinku. Przyjmij, że objętość roztworu przed i po zakończeniu doświadczenia była taka sama.

W roztworze azotanu(V) bizmutu(III) o objętości równej 200 cm³ zanurzono płytkę niklową o masie 29,5 g. Po całkowitym usunięciu jonów Bi³⁺ z roztworu stwierdzono, że masa płytki wynosi 32 g.

Oblicz, jakie było stężenie jonów bizmutu(III) przed reakcją oraz jakie było stężenie jonów niklu(II) po jej zakończeniu? Wyniki obliczeń podaj z dokładnością do trzeciego miejsca po przecinku. Przyjmij, że objętość roztworu przed i po zakończeniu doświadczenia była taka sama.

W 400 g roztworu octanu miedzi(II) o wzorze (CH₃COO)₂Cu zanurzono blaszkę zbudowaną z ołowiu pokrytego warstwą srebra jak na rysunku poniżej. Stężenie roztworu soli było równe 4,55%. Ołów zawarty w blaszce ważył 200 g, a warstwa srebra miała masę dziesięciokrotnie mniejszą. Po pewnym czasie stwierdzono, że roztwór odbarwił się całkowicie, a na jednej z dwóch części blaszki pojawił się różowy nalot. Blaszkę usunięto z roztworu, przemyto, wysuszono, a następnie przetopiono.

Wykonaj niezbędne obliczenia, w celu ustalenia procentowego składu wagowego uzyskanego w ten sposób stopu metali. Wyniki podaj z dokładnością do jednego miejsca po przecinku.

W celu poprawienia estetyki, przedmioty wykonane z żelaza pokrywa się cienką warstwą metalicznego srebra, czemu towarzyszy przebieg reakcji chemicznej opisanej równaniem:
Fe + 3Ag⁺ → Fe³⁺ + 3Ag
W wodnym roztworze azotanu(V) srebra o objętości równej 485 cm³ całkowicie zanurzono żelazny przedmiot o masie 20 g.

Oblicz, jakie powinno być stężenie molowe opisanego roztworu azotanu(V) srebra, aby osadzone srebro stanowiło dokładnie 5% masy posrebrzonego nim przedmiotu?

W kolbie o pojemności 400 cm³ umieszczono 100 cm³ roztworu chlorku baru o stężeniu 0,2 mol∙dm^-3. Do zawartości naczynia wprowadzono następnie stechiometryczną ilość 0,4-molowego roztworu kwasu siarkowego(VI), co poskutkowało przebiegiem reakcji chemicznej, którą można opisać równaniem:

BaCl₂ + H₂SO₄ ⟶ BaSO₄↓ + 2HCl

Powstały osad odsączono, a przesącz ponownie umieszczono w kolbie o wyjściowej pojemności i uzupełniono wodą destylowaną do połowy pojemności naczynia.

Oblicz wartość pH uzyskanego w kolbie po zakończeniu doświadczenia roztworu. Wynik podaj z dokładnością do jednego miejsca po przecinku.

Wartość pH roztworów słabych, wieloprotonowych kwasów zależy praktycznie wyłącznie od stężenia jonów wodorowych powstałych w pierwszym etapie dysocjacji kwasu. Przykładem takiego związku chemicznego jest kwas ortofosforowy(V), którego wartość stałej równowagi dysocjacji elektrolitycznej (25 ⁰C) w pierwszym etapie wynosi 7,1∙10^–3, a w kolejnych równa jest odpowiednio 6,3∙10^–8 oraz 4,4∙10^–13.

Na podstawie: P. W. Atkins, L. Jones, Chemia ogólna. Cząsteczki, materia, reakcje, Warszawa 2018 oraz W. Mizerski, Tablice chemiczne, Warszawa 2013.

Pewną masę tlenku fosforu(V) o wzorze P₄O₁₀ roztworzono w wodzie destylowanej i uzyskano w ten sposób 200 cm³ roztworu kwasu ortofosforowego(V) o wartości pH równej 1,3.

Oblicz masę tlenku fosforu(V) wykorzystanego w tym doświadczeniu. Wynik podaj w gramach z dokładnością do pierwszego miejsca po przecinku.