DWMED

Ułamkiem molowym składnika mieszaniny nazywa się stosunek liczby moli tego składnika do sumarycznej liczby moli wszystkich składników mieszaniny. W przypadku związków jonowych, poszczególne drobiny z jakich są one zbudowane traktuje się wówczas jak niezależne składniki mieszaniny. W mieszaninach substancji gazowych, udziały poszczególnych składników często wyraża się za pomocą ich ciśnień cząstkowych (p_i), co można przedstawić wyrażeniem:

p_i = x_i · p

Wielkość p jest ciśnieniem całkowitym mieszaniny gazów, natomiast x_i jest ułamkiem molowym danego jej składnika.

Zmieszano 4 mole metanu z 1 molem pary wodnej i w pewnej temperaturze T zainicjowano reakcję chemiczną:

CH_4(g) + H₂O_(g) → CO_(g) + 3H_2(g)

Po jej zakończeniu stwierdzono, że w mieszaninie poreakcyjnej znajduje się 2,4 mola wodoru. Zawartość naczynia ochłodzono następnie do temperatury 260 K.

Oblicz ułamek molowy tlenku węgla(II) w uzyskanej wówczas mieszaninie gazów.

Ułamkiem molowym składnika mieszaniny nazywa się stosunek liczby moli tego składnika do sumarycznej liczby moli wszystkich składników mieszaniny. W przypadku związków jonowych, poszczególne drobiny z jakich są one zbudowane traktuje się wówczas jak niezależne składniki mieszaniny. W mieszaninach substancji gazowych, udziały poszczególnych składników często wyraża się za pomocą ich ciśnień cząstkowych (p_i), co można przedstawić wyrażeniem:

p_i = x_i · p

Wielkość p jest ciśnieniem całkowitym mieszaniny gazów, natomiast x_i jest ułamkiem molowym danego jej składnika.

Pewna mieszanina w temperaturze 100 ^oC zajmuje objętość równą 37,2 dm³ i składa się z 15,4 g tlenku węgla(IV) oraz 27,2 g tlenu.

Ustal wartości ciśnień cząstkowych poszczególnych jej składników. Wyniki podaj w hektopaskalach (hPa) z dokładnością do pierwszego miejsca po przecinku.

Ułamkiem molowym składnika mieszaniny nazywa się stosunek liczby moli tego składnika do sumarycznej liczby moli wszystkich składników mieszaniny. W wyniku prowadzonej w obecności katalizatora reakcji tlenu z tlenkiem siarki(IV) powstaje tlenek siarki(VI). Przygotowano 51,2 g mieszaniny substratów, w której procent wagowy tego o mniejszej masie cząsteczkowej wynosił 25%.

Oblicz procentową wydajność opisanej przemiany, jeśli ułamek molowy produktu w poreakcyjnej mieszaninie reagentów równy był 0,2.

W kolbie umieszczono 200 cm³ roztworu azotanu(V) srebra zawierającego 1,7 g substancji rozpuszczonej. W roztworze tym zanurzono blaszkę wykonaną z ołowiu.

Na podstawie niezbędnych obliczeń ustal, o ile miligramów zmieniła się masa blaszki do momentu, w którym stężenie jonów Ag⁺ zmalało 5-krotnie?

W trzech nieoznakowanych probówkach znajdowały się losowo umieszczone: woda, rozcieńczony roztwór kwasu siarkowego(VI) oraz wodny roztwór wodorotlenku potasu. W celu identyfikacji zawartości naczyń przeprowadzono doświadczenie chemiczne, podczas którego do każdej z probówek dodano po kilka kryształków manganianu(VII) potasu (1). Po jego rozpuszczeniu, do każdego z wymienionych naczyń dodano następnie stechiometryczną ilość stałego pirosiarczynu potasu o wzorze K₂S₂O₅ (2), w anionach którego obu atomom siarki przypisuje się stopień utlenienia równy cztery. Schemat opisanego doświadczenia ilustruje rysunek:

Po dodaniu pirosiarczynu potasu, zawartością każdej z probówek kilkukrotnie energicznie wstrząśnięto i zanotowano następujące obserwacje:

Probówka A: roztwór odbarwił się.

Probówka B: wytrącił się brunatny osad.

Probówka C: roztwór zmienił barwę na kolor zielony.

Dla roztworu znajdującego się w każdej z probówek przed wykonaniem doświadczenia przyporządkuj odpowiadający mu odczyn. W tym celu podkreśl odpowiednie wyrazy znajdujące się w nawiasach.

W trzech nieoznakowanych probówkach znajdowały się losowo umieszczone: woda, rozcieńczony roztwór kwasu siarkowego(VI) oraz wodny roztwór wodorotlenku potasu. W celu identyfikacji zawartości naczyń przeprowadzono doświadczenie chemiczne, podczas którego do każdej z probówek dodano po kilka kryształków manganianu(VII) potasu (1). Po jego rozpuszczeniu, do każdego z wymienionych naczyń dodano następnie stechiometryczną ilość stałego pirosiarczynu potasu o wzorze K₂S₂O₅ (2), w anionach którego obu atomom siarki przypisuje się stopień utlenienia równy cztery. Schemat opisanego doświadczenia ilustruje rysunek:

Po dodaniu pirosiarczynu potasu, zawartością każdej z probówek kilkukrotnie energicznie wstrząśnięto i zanotowano następujące obserwacje:

Probówka A: roztwór odbarwił się.

Probówka B: wytrącił się brunatny osad.

Probówka C: roztwór zmienił barwę na kolor zielony.

Do mieszaniny poreakcyjnej znajdującej się w probówce A dodano stechiometryczną ilość roztworu wodorotlenku baru. Zaobserwowano objaw świadczący o przebiegu reakcji chemicznej.

Napisz w formie jonowej skróconej równanie jej przebiegu oraz towarzyszący temu objaw. Oceń, czy jest to proces redoks? Uzasadni swoje stanowisko.

W trzech nieoznakowanych probówkach znajdowały się losowo umieszczone: woda, rozcieńczony roztwór kwasu siarkowego(VI) oraz wodny roztwór wodorotlenku potasu. W celu identyfikacji zawartości naczyń przeprowadzono doświadczenie chemiczne, podczas którego do każdej z probówek dodano po kilka kryształków manganianu(VII) potasu (1). Po jego rozpuszczeniu, do każdego z wymienionych naczyń dodano następnie stechiometryczną ilość stałego pirosiarczynu potasu o wzorze K₂S₂O₅ (2), w anionach którego obu atomom siarki przypisuje się stopień utlenienia równy cztery. Schemat opisanego doświadczenia ilustruje rysunek:

Po dodaniu pirosiarczynu potasu, zawartością każdej z probówek kilkukrotnie energicznie wstrząśnięto i zanotowano następujące obserwacje:

Probówka A: roztwór odbarwił się.

Probówka B: wytrącił się brunatny osad.

Probówka C: roztwór zmienił barwę na kolor zielony.

Po zakończeniu reakcji w probówce B osad odsączono, dokładnie przemyto, wysuszono i umieszczono w zlewce ze stężonym roztworem kwasu siarkowego(VI). W wyniku przebiegu reakcji chemicznej powstał bladoróżowy roztwór oraz wydzielił się bezbarwny, bezwonny gaz, którego cząsteczki mają masę równą 5,31∙10^–23 g.

Określ, jaki wydzielił się gaz (odpowiedź uzasadnij obliczeniami), a następnie napisz w formie jonowej skróconej równanie przebiegającej reakcji chemicznej.

W trzech nieoznakowanych probówkach znajdowały się losowo umieszczone: woda, rozcieńczony roztwór kwasu siarkowego(VI) oraz wodny roztwór wodorotlenku potasu. W celu identyfikacji zawartości naczyń przeprowadzono doświadczenie chemiczne, podczas którego do każdej z probówek dodano po kilka kryształków manganianu(VII) potasu (1). Po jego rozpuszczeniu, do każdego z wymienionych naczyń dodano następnie stechiometryczną ilość stałego pirosiarczynu potasu o wzorze K₂S₂O₅ (2), w anionach którego obu atomom siarki przypisuje się stopień utlenienia równy cztery. Schemat opisanego doświadczenia ilustruje rysunek:

Po dodaniu pirosiarczynu potasu, zawartością każdej z probówek kilkukrotnie energicznie wstrząśnięto i zanotowano następujące obserwacje:

Probówka A: roztwór odbarwił się.

Probówka B: wytrącił się brunatny osad.

Probówka C: roztwór zmienił barwę na kolor zielony.

Napisz w formie jonowej skróconej równanie przebiegającej w probówce C podczas prowadzonego doświadczenia reakcji chemicznej. Współczynniki stechiometryczne uzgodnij metodą bilansu jonowo-elektronowego.

Obecność jonów manganu(II) w roztworze można potwierdzić prowadząc reakcję chemiczną do przebiegu której wykorzystuje się trudno rozpuszczalny bizmutan(V) sodu (NaBiO₃) wobec rozcieńczonego kwasu azotowego(V), pełniącego jedynie rolę środowiska reakcji. W warunkach tych roztwór końcowy przybiera fioletowe zabarwienie, natomiast w układzie pojawiają się jony proste bizmutu, których wszystkie elektrony są sparowane i rozmieszczone na sześciu powłokach elektronowych.

Na podstawie: J. Minczewski, Z. Marczenko, Chemia analityczna. Podstawy teoretyczne i analiza jakościowa, Warszawa 2012.

Podaj wzór drobiny, która w opisanym procesie pełni rolę utleniacza oraz wzór drobiny będącej reduktorem.

Obecność jonów manganu(II) w roztworze można potwierdzić prowadząc reakcję chemiczną do przebiegu której wykorzystuje się trudno rozpuszczalny bizmutan(V) sodu (NaBiO₃) wobec rozcieńczonego kwasu azotowego(V), pełniącego jedynie rolę środowiska reakcji. W warunkach tych roztwór końcowy przybiera fioletowe zabarwienie, natomiast w układzie pojawiają się jony proste bizmutu, których wszystkie elektrony są sparowane i rozmieszczone na sześciu powłokach elektronowych.

Na podstawie: J. Minczewski, Z. Marczenko, Chemia analityczna. Podstawy teoretyczne i analiza jakościowa, Warszawa 2012.

Napisz w formie jonowej skróconej równanie przebiegającej reakcji chemicznej. Współczynniki uzgodnij metodą bilansu jonowo-elektronowego.

Pewne nasycone, izomeryczne alkohole łańcuchowe reagują z wapniem w stosunku wagowym równym (odpowiednio) 3:1, natomiast z sodem w stosunku molowym 1:1.

Wykonaj stosowne obliczenia, a następnie podaj nazwy systematyczne wszystkich alkoholi spełniających podane w informacji wprowadzającej warunki.

W kolbie wypełnionej argonem umieszczono blaszkę wykonaną z chromu. Do naczynia wprowadzono następnie nadmiar odpowietrzonego, 10% roztworu kwasu siarkowego(VI). Po zakończeniu przebiegu reakcji chemicznej uzyskany roztwór rozlano do dwóch zlewek i zmontowano układ zilustrowany rysunkiem:

Podaj barwę uzyskanego w kolbie roztworu i napisz wzór sumaryczny oraz skróconą (względem poprzedzającego gazu szlachetnego) konfigurację elektronową jonu, którego obecność była przyczyną podanego przez Ciebie zabarwienia.

Poniższy schemat przedstawia cykl syntez, których ostatecznym produktem jest alkan C, którego cząsteczki zawierają sześć grup metylowych oraz dwa IV-rzędowe atomy węgla.

Związki chemiczne oznaczone na schemacie literami X, Y, Z to główne (uprzywilejowane) produkty reakcji monochlorowania odpowiednich spośród alkanów A i B oraz etanu. Reakcje, w których udział biorą związki X, Y, Z prowadzą do powstania mieszanin różnych związków organicznych, wśród których związki chemiczne A, B, C są pożądanymi produktami reakcji.

Podaj wzory półstrukturalne (grupowe) oraz nazwy systematyczne związków chemicznych A, B, C oraz X, Y, Z będących głównymi, bądź pożądanymi organicznymi produktami cyklu syntez przedstawionych na schemacie.

Poniższy schemat przedstawia cykl syntez, których ostatecznym produktem jest alkan C, którego cząsteczki zawierają sześć grup metylowych oraz dwa IV-rzędowe atomy węgla.

Związki chemiczne oznaczone na schemacie literami X, Y, Z to główne (uprzywilejowane) produkty reakcji monochlorowania odpowiednich spośród alkanów A i B oraz etanu. Reakcje, w których udział biorą związki X, Y, Z prowadzą do powstania mieszanin różnych związków organicznych, wśród których związki chemiczne A, B, C są pożądanymi produktami reakcji.

Podkreśl wyrażenia w nawiasach tak, aby powstały zdania prawdziwe.

W kolbie wypełnionej argonem umieszczono blaszkę wykonaną z chromu. Do naczynia wprowadzono następnie nadmiar odpowietrzonego, 10% roztworu kwasu siarkowego(VI). Po zakończeniu przebiegu reakcji chemicznej uzyskany roztwór rozlano do dwóch zlewek i zmontowano układ zilustrowany rysunkiem:

Podczas prowadzenia opisanego rysunkiem doświadczenia roztwór w zlewce nr 1 zmienił swą barwę.

Napisz w formie jonowej skróconej równanie przebiegającej wówczas reakcji chemicznej. Zastosuj metodę bilansu jonowo-elektronowego.