DWMED

W wodnym roztworze pewnego jednoprotonowego kwasu o wartości pH równej 1,7, stężenie cząsteczek niezdysocjowanych kwasu wynosi 2,22 mol∙dm^–3.

Oblicz wartość stopnia dysocjacji (α) kwasu w opisanym roztworze. Wynik wyraź w procentach z dokładnością do jednego miejsca po przecinku.

W temperaturze T przygotowano trzy wodne roztwory tego samego słabego kwasu HX o których wiadomo, że:

Roztwór 1:     stężenie molowe anionów reszty kwasowej równe jest wartości stałej dysocjacji kwasu.

Roztwór 2:     stężenie molowe cząsteczek niezdysocjowanych kwasu jest czterokrotnie mniejsze niż wartość jego stałej dysocjacji.

Roztwór 3:     sumaryczna liczba jonów powstałych w wyniku dysocjacji kwasu jest taka sama jak liczba cząsteczek niezdysocjowanych tego związku chemicznego.

W każdym z wymienionych roztworów dysocjacji elektrolitycznej na jony ulega więcej niż 5% cząsteczek kwasu.

Oblicz, jaki procent w roztworze pierwszym stanowią cząsteczki niezdysocjowane kwasu? Wynik podaj z dokładnością do cyfry jedności. 

W temperaturze T przygotowano trzy wodne roztwory tego samego słabego kwasu HX o których wiadomo, że:

Roztwór 1:     stężenie molowe anionów reszty kwasowej równe jest wartości stałej dysocjacji kwasu.

Roztwór 2:     stężenie molowe cząsteczek niezdysocjowanych kwasu jest czterokrotnie mniejsze niż wartość jego stałej dysocjacji.

Roztwór 3:     sumaryczna liczba jonów powstałych w wyniku dysocjacji kwasu jest taka sama jak liczba cząsteczek niezdysocjowanych tego związku chemicznego.

W każdym z wymienionych roztworów dysocjacji elektrolitycznej na jony ulega więcej niż 5% cząsteczek kwasu.

Ustal na podstawie niezbędnych obliczeń, czy liczba jonów X^– powstałych w wyniku dysocjacji kwasu w roztworze drugim jest większa, czy może mniejsza niż liczba jego cząsteczek w opisanym układzie?

W temperaturze T przygotowano trzy wodne roztwory tego samego słabego kwasu HX o których wiadomo, że:

Roztwór 1:     stężenie molowe anionów reszty kwasowej równe jest wartości stałej dysocjacji kwasu.

Roztwór 2:     stężenie molowe cząsteczek niezdysocjowanych kwasu jest czterokrotnie mniejsze niż wartość jego stałej dysocjacji.

Roztwór 3:     sumaryczna liczba jonów powstałych w wyniku dysocjacji kwasu jest taka sama jak liczba cząsteczek niezdysocjowanych tego związku chemicznego.

W każdym z wymienionych roztworów dysocjacji elektrolitycznej na jony ulega więcej niż 5% cząsteczek kwasu.

Ustal na podstawie stosownych obliczeń wartość stopnia dysocjacji kwasu HX w trzecim roztworze. Wynik wyraź w procentach z dokładnością do pierwszego miejsca po przecinku.

W temperaturze T przygotowano trzy wodne roztwory tego samego słabego kwasu HX o których wiadomo, że:

Roztwór 1:     stężenie molowe anionów reszty kwasowej równe jest wartości stałej dysocjacji kwasu.

Roztwór 2:     stężenie molowe cząsteczek niezdysocjowanych kwasu jest czterokrotnie mniejsze niż wartość jego stałej dysocjacji.

Roztwór 3:     sumaryczna liczba jonów powstałych w wyniku dysocjacji kwasu jest taka sama jak liczba cząsteczek niezdysocjowanych tego związku chemicznego.

W każdym z wymienionych roztworów dysocjacji elektrolitycznej na jony ulega więcej niż 5% cząsteczek kwasu.

Uszereguj przygotowane roztwory według wzrastających stężeń molowych. Skorzystaj z danych obliczeniowych uzyskanych w poprzednich trzech zadaniach. Uzasadnij swój wybór.

Tlenek srebra(I) reaguje z wodnym roztworem nadtlenku wodoru, w wyniku czego powstaje srebro oraz wydziela się bezbarwny, bezwonny, podtrzymujący palenie gaz.

Na podstawie: A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2010.

Napisz równanie opisanej reakcji chemicznej oraz podaj wzór sumaryczny substancji pełniącej rolę utleniacza i wzór substancji będącej reduktorem.

Stosunek mas molowych dwóch homologów metanolu wynosi 1,7.

Ustal wzory sumaryczne obu alkoholi, jeśli wiadomo, że cząsteczki cięższego z nich mają dwukrotnie więcej atomów węgla, niż cząsteczki lżejszego alkoholu.

Na temat struktury cząsteczki pewnego monohydroksylowego, II-rzędowego alkoholu alifatycznego wiadomo, że zawiera między innymi trzy atomy węgla leżące na tej samej płaszczyźnie, ale nie wzdłuż tej samej linii. Na spalenie próbki tego alkoholu o masie 1,44 g zużywa się 1568 cm³ tlenu (warunki normalne), przy czym produktami opisanej reakcji chemicznej są tlenek węgla(II) oraz woda.

Narysuj wzór półstrukturalny (grupowy) cząsteczki tego alkoholu i podaj jego nazwę systematyczną.

Lepkością cieczy nazywamy opór przeciwdziałający jej płynięciu, co w konsekwencji oznacza, że im substancje ciekłe mają większą lepkość, tym ich przepływ jest wolniejszy. Przyczyną takiego zachowania jest tworzenie się większej liczby oddziaływań między cząsteczkami. Pewne trzy nasycone alkohole łańcuchowe, w  temperaturze 20 ^oC mają następujące wartości lepkości dynamicznych (η): 45 mPa∙s, 2,1 mPa∙s, 945 mPa∙s.

Na podstawie: W. Mizerski, Tablice chemiczne, Warszawa 2013 oraz P. W. Atkins, Chemia fizyczna, Warszawa 2012.

O alkoholach tych wiadomo, że:

– mają taką samą liczbę atomów węgla w cząsteczkach,

– protony znajdujące się w 3,01∙10²² cząsteczkach II-rzędowego, monohydroksylowego alkoholu A ważą 1,7 g,

– alkohol B ma grupy hydroksylowe połączone z atomami węgla wyłącznie o takiej samej rzędowości,

– liczba elektronów znajdujących się w grupach hydroksylowych alkoholu C jest 9-krotnie większa od liczby jego atomów węgla.

Wykonaj niezbędne obliczenia, a następnie literom A, B oraz C przypisz nazwy systematyczne odpowiednich alkoholi.

Lepkością cieczy nazywamy opór przeciwdziałający jej płynięciu, co w konsekwencji oznacza, że im substancje ciekłe mają większą lepkość, tym ich przepływ jest wolniejszy. Przyczyną takiego zachowania jest tworzenie się większej liczby oddziaływań między cząsteczkami. Pewne trzy nasycone alkohole łańcuchowe, w  temperaturze 20 ^oC mają następujące wartości lepkości dynamicznych (η): 45 mPa∙s, 2,1 mPa∙s, 945 mPa∙s.

Na podstawie: W. Mizerski, Tablice chemiczne, Warszawa 2013 oraz P. W. Atkins, Chemia fizyczna, Warszawa 2012.

O alkoholach tych wiadomo, że:

– mają taką samą liczbę atomów węgla w cząsteczkach,

– protony znajdujące się w 3,01∙10²² cząsteczkach II-rzędowego, monohydroksylowego alkoholu A ważą 1,7 g,

– alkohol B ma grupy hydroksylowe połączone z atomami węgla wyłącznie o takiej samej rzędowości,

– liczba elektronów znajdujących się w grupach hydroksylowych alkoholu C jest 9-krotnie większa od liczby jego atomów węgla.

Alkoholom A, B oraz C przypisz odpowiadające im wartości lepkości dynamicznej. Swoją odpowiedź uzasadnij odwołując się do nazwy oddziaływania międzycząsteczkowego, którego obecność w sposób znaczący wpływa na lepkość alkoholi mających taką samą liczbę atomów węgla w cząsteczce, ale różniących się liczbą grup hydroksylowych.

Pierwiastki bloku d tworzą liczne związki kompleksowe, w których występują w postaci jonów kompleksowych. Ładunek takiego jonu zależy zarówno od ładunku kationu stanowiącego jon centralny oraz od rodzaju jego ligandów – cząsteczek lub jonów związanych z jonem centralnym wiązaniami koordynacyjnymi. Wartość liczby koordynacyjnej jonu centralnego dostarcza informacji na temat liczby ligandów związanych z tym jonem w obrębie kompleksu.

W wodnych roztworach soli pierwiastków bloku d, kationy metali występują w postaci akwakompleksów, w których kation metalu pełni funkcję jonu centralnego, a cząsteczki wody są wtedy jego ligandami. Na przykład jony Fe³⁺ oraz Cu²⁺ tworzą akwakompleksy o liczbie koordynacyjnej równej sześć.

Napisz wzory sumaryczne opisanych jonów kompleksowych.

Pierwiastki bloku d tworzą liczne związki kompleksowe, w których występują w postaci jonów kompleksowych. Ładunek takiego jonu zależy zarówno od ładunku kationu stanowiącego jon centralny oraz od rodzaju jego ligandów – cząsteczek lub jonów związanych z jonem centralnym wiązaniami koordynacyjnymi. Wartość liczby koordynacyjnej jonu centralnego dostarcza informacji na temat liczby ligandów związanych z tym jonem w obrębie kompleksu.

Kation srebra tworzy związek kompleksowy będący wodorotlenkiem, w którym kation kompleksu stanowi Ag⁺ koordynowany dwiema cząsteczkami amoniaku. Wodny roztwór tego związku chemicznego ma odczyn zasadowy i nazywany jest odczynnikiem Tollensa.

Napisz równanie dysocjacji elektrolitycznej opisanego wodorotlenku.

Pierwiastki bloku d tworzą liczne związki kompleksowe, w których występują w postaci jonów kompleksowych. Ładunek takiego jonu zależy zarówno od ładunku kationu stanowiącego jon centralny oraz od rodzaju jego ligandów – cząsteczek lub jonów związanych z jonem centralnym wiązaniami koordynacyjnymi. Wartość liczby koordynacyjnej jonu centralnego dostarcza informacji na temat liczby ligandów związanych z tym jonem w obrębie kompleksu.

W środowisku zasadowym kation chromu(III) jest jonem centralnym, a aniony wodorotlenkowe są jego ligandami.

Napisz wzór sumaryczny związku chemicznego powstałego w wyniku reakcji wodorotlenku chromu(III) z zasadą sodową, wiedząc, że w powstałym związku chemicznym liczba koordynacyjna ma wartość 6.

Pierwiastki bloku d tworzą liczne związki kompleksowe, w których występują w postaci jonów kompleksowych. Ładunek takiego jonu zależy zarówno od ładunku kationu stanowiącego jon centralny oraz od rodzaju jego ligandów – cząsteczek lub jonów związanych z jonem centralnym wiązaniami koordynacyjnymi. Wartość liczby koordynacyjnej jonu centralnego dostarcza informacji na temat liczby ligandów związanych z tym jonem w obrębie kompleksu.

Żelazo tworzy dobrze rozpuszczalne w wodzie sole potasowe o wzorach K₄[Fe(CN)₆] oraz K₃[Fe(CN)₆]. Druga z wymienionych substancji może powstać w wyniku reakcji utleniania pierwszej z nich.

Napisz w formie jonowo-elektronowej równanie opisanego procesu.

Pierwiastki bloku d tworzą liczne związki kompleksowe, w których występują w postaci jonów kompleksowych. Ładunek takiego jonu zależy zarówno od ładunku kationu stanowiącego jon centralny oraz od rodzaju jego ligandów – cząsteczek lub jonów związanych z jonem centralnym wiązaniami koordynacyjnymi. Wartość liczby koordynacyjnej jonu centralnego dostarcza informacji na temat liczby ligandów związanych z tym jonem w obrębie kompleksu.

Ligandy w jonach kompleksowych mogą być wymieniane na inne ligandy. Na przykład znajdujący się w wodnym roztworze jon kompleksowy zbudowany z kationów kobaltu oraz trzech rodzajów ligandów ma wzór sumaryczny [CoCl(NH₃)₄(H₂O)]²⁺. Drobina taka reaguje z wodą amoniakalną, co w efekcie prowadzi do wymiany cząsteczki wody na cząsteczkę amoniaku.

Napisz równanie opisanej przemiany chemicznej.