2024:
Zadanie 9.1, Zadanie 9.2, Zadanie 15.1
2023:
Zadanie 9.2, Zadanie 11.1, Zadanie 13.1
2022:
Zadanie 3.3, Zadanie 6.1, Zadanie 6.2, Zadanie 7, Zadanie 8.1, Zadanie 8.2
2021:
Zadanie 7, Zadanie 8, Zadanie 9.1, Zadanie 9.2, Zadanie 11.1, Zadanie 11.2, Zadanie 14, Zadanie 17.1, Zadanie 17.2, Zadanie 19.2
2020:
Zadanie 6, Zadanie 15, Zadanie 19, Zadanie 21
2019:
Zadanie 2, Zadanie 9.1, Zadanie 9.2, Zadanie 10.1, Zadanie 10.2, Zadanie 18.1, Zadanie 18.2, Zadanie 18.3
2018:
2017:
Zadanie 3.2, Zadanie 9, Zadanie 13
2016:
Zadanie 9.1, Zadanie 9.2, Zadanie 17, Zadanie 21.1
2015:
Zadanie 11, Zadanie13, Zadanie 14.1, Zadanie 14.2, Zadanie 19.1, Zadanie 19.2, Zadanie 20, Zadanie 21, Zadanie 22
Niewystępującą w postaci cząsteczek postać boru otrzymuje się w wyniku redukcji magnezem pewnego tlenku tego pierwiastka chemicznego, w którym przypisuje mu się jego najwyższy możliwy stopień utlenienia.
Na podstawie: P. W. Atkins, L. Jones, Chemia ogólna. Cząsteczki, materia, reakcje, Warszawa 2018.
Napisz równanie opisanej reakcji chemicznej i dokonaj jej klasyfikacji (synteza, analiza, wymiana pojedyncza, wymiana podwójna). Równanie reakcji: Typ reakcji: © dr inż. Rafał Szczypiński, wszelkie prawa zastrzeżone
Tlenek berylu jest składnikiem wielu minerałów.
Oblicz minimalną masę wodorotlenku sodu, jaką powinien zawierać jego wodny roztwór użyty do całkowitego roztworzenia 3,75 g tlenku berylu. © dr inż. Rafał Szczypiński, wszelkie prawa zastrzeżone
Wiele wodorotlenków ma swoje nazwy zwyczajowe. Przykładem takiej substancji jest potaż żrący, czyli wodorotlenek potasu.
Oblicz, ile gramów tlenku glinu można przekształcić w związek kompleksowy glinu, w którym pierwiastek ten przyjmuje liczbę koordynacyjną równą 4, jeśli dysponujemy wodnym roztworem potażu żrącego zawierającym 2,8 g wodorotlenku potasu? © dr inż. Rafał Szczypiński, wszelkie prawa zastrzeżone
Do wodnego roztworu NaOH zawierającego 1,7 g anionów wodorotlenkowych wprowadzono 8 g tlenku miedzi(II). Zawartość naczynia ogrzano i stwierdzono przebieg reakcji chemicznej.
Ustal, czy cały tlenek miedzi(II) uległ roztworzeniu? Odpowiedź uzasadnij obliczeniami. © dr inż. Rafał Szczypiński, wszelkie prawa zastrzeżone
Cząsteczki pewnego wodorku niemetalu mają budowę kątową i zawierają 5,88% wodoru. W każdej z nich są dwie niewiążące pary elektronowe, a jeden z izotopów atomu centralnego zawiera tyle samo nukleonów, co atom germanu dodatnich ładunków jądra.
Przeprowadzono dwa doświadczenia chemiczne z wykorzystaniem opisanego wodorku.
Doświadczenie nr 1: wodorek wprowadzono do wody wapiennej, w wyniku czego powstała sól obojętna.
Doświadczenie nr 2: wodorek spalono w niewielkim nadmiarze tlenu, a gazowym produktem reakcji nasycono wodę zawierającą lakmus.
Napisz równania dwóch pierwszych z opisanych reakcji chemicznych. © dr inż. Rafał Szczypiński, wszelkie prawa zastrzeżone
Cząsteczki pewnego wodorku niemetalu mają budowę kątową i zawierają 5,88% wodoru. W każdej z nich są dwie niewiążące pary elektronowe, a jeden z izotopów atomu centralnego zawiera tyle samo nukleonów, co atom germanu dodatnich ładunków jądra.
Przeprowadzono dwa doświadczenia chemiczne z wykorzystaniem opisanego wodorku.
Doświadczenie nr 1: wodorek wprowadzono do wody wapiennej, w wyniku czego powstała sól obojętna.
Doświadczenie nr 2: wodorek spalono w niewielkim nadmiarze tlenu, a gazowym produktem reakcji nasycono wodę zawierającą lakmus.
Określ, jakie zabarwienie miał roztwór po zakończeniu doświadczenia nr 2? Odpowiedź uzasadnij równaniem odpowiedniej reakcji chemicznej zapisanym w formie jonowej skróconej. © dr inż. Rafał Szczypiński, wszelkie prawa zastrzeżone
Wodę dejonizowaną z dodatkiem fenoloftaleiny nasycono 1,12 dm3 amoniaku. Przez uzyskany roztwór wody amoniakalnej przepuszczono 560 cm3 kwasowego wodorku, którego gęstość par względem chloru wynosi 1,83. Objętości gazów odmierzono w tych samych warunkach ciśnienia i temperatury.
Na podstawie niezbędnych obliczeń ustal wzór sumaryczny opisanego kwasowego wodorku. Rozwiązanie tego zadania dostępne jest nieodpłatnie pod poniższym linkiem: © dr inż. Rafał Szczypiński, wszelkie prawa zastrzeżone
Wodę dejonizowaną z dodatkiem fenoloftaleiny nasycono 1,12 dm3 amoniaku. Przez uzyskany roztwór wody amoniakalnej przepuszczono 560 cm3 kwasowego wodorku, którego gęstość par względem chloru wynosi 1,83. Objętości gazów odmierzono w tych samych warunkach ciśnienia i temperatury.
Napisz równanie reakcji chemicznej kwasowego wodorku z wodą amoniakalną, jeśli zastosowano ilości reagentów opisane w informacji wprowadzającej. © dr inż. Rafał Szczypiński, wszelkie prawa zastrzeżone
Wodę dejonizowaną z dodatkiem fenoloftaleiny nasycono 1,12 dm3 amoniaku. Przez uzyskany roztwór wody amoniakalnej przepuszczono 560 cm3 kwasowego wodorku, którego gęstość par względem chloru wynosi 1,83. Objętości gazów odmierzono w tych samych warunkach ciśnienia i temperatury.
Podkreśl wyrażenia w nawiasach tak, aby powstały zdania prawdziwe. Wobec fenoloftaleiny woda amoniakalna barwi się na kolor (żółty/różowy/zielony). Po przepuszczeniu przez roztwór podanej ilości kwasowego wodorku, zawartość naczynia reakcyjnego (uległa/nie uległa) odbarwieniu. Po całkowitym odparowaniu rozpuszczalnika otrzymano związek chemiczny, który jest (gazem/cieczą/ciałem stałym) o budowie (kowalencyjnej/jonowej). © dr inż. Rafał Szczypiński, wszelkie prawa zastrzeżone
O dwóch kwasowych wodorkach niemetali wiadomo, że w tych samych warunkach gęstość ich par względem metanu wynosi 5,06. Masa molowa niemetalu w wodorku X jest mniejsza od masy molowej niemetalu w wodorku Y.
Przeprowadzono doświadczenie, którego schemat opisano poniższym rysunkiem:
W probówce oznaczonej cyfrą 1 znajdowała się wodna zawiesina tlenku glinu. Zawartość probówek oznaczonych kolejno cyframi 2 i 3 stanowiły rozcieńczone roztwory wodne. Do każdej z probówek dodano stechiometryczną ilość rozcieńczonego wodnego roztworu wodorku Y. Podczas doświadczenia zawartość naczyń poddano wyłącznie ocenie wzrokowej.
Opisz, w których probówkach odnotowano zmiany świadczące o przebiegu reakcji chemicznej? Uzasadnij swoje stanowisko, zapisując w formie jonowej skróconej równania odpowiednich reakcji chemicznych – po jednym dla każdej z wybranych przez Ciebie probówek. © dr inż. Rafał Szczypiński, wszelkie prawa zastrzeżone