DWMED

W dwóch nieopisanych zlewkach znajdowały się wodne roztwory: wodorotlenku baru oraz węglanu potasu. Aby odróżnić zawartość naczyń przeprowadzono dwa doświadczenia (po jednym dla każdego z badanych roztworów) opisane rysunkiem:

Początkowa masa węglanu srebra każdorazowo wynosiła 4,14 g. Rozkład soli prowadzono do momentu, w którym w obu zlewkach (niezależnie) zaobserwowano trwałą zmianę zabarwienia roztworu.

Określ barwy roztworów znajdujących się w każdej ze zlewek przed rozpoczęciem eksperymentu.

W dwóch nieopisanych zlewkach znajdowały się wodne roztwory: wodorotlenku baru oraz węglanu potasu. Aby odróżnić zawartość naczyń przeprowadzono dwa doświadczenia (po jednym dla każdego z badanych roztworów) opisane rysunkiem:

Początkowa masa węglanu srebra każdorazowo wynosiła 4,14 g. Rozkład soli prowadzono do momentu, w którym w obu zlewkach (niezależnie) zaobserwowano trwałą zmianę zabarwienia roztworu.

Tylko w jednej ze zlewek odnotowano dwa objawy świadczące o przebiegającej reakcji chemicznej.

Podaj, co wówczas zaobserwowano. Swoją odpowiedź uzasadnij równaniem reakcji chemicznej zapisanym w formie jonowej skróconej.

W dwóch nieopisanych zlewkach znajdowały się wodne roztwory: wodorotlenku baru oraz węglanu potasu. Aby odróżnić zawartość naczyń przeprowadzono dwa doświadczenia (po jednym dla każdego z badanych roztworów) opisane rysunkiem:

Początkowa masa węglanu srebra każdorazowo wynosiła 4,14 g. Rozkład soli prowadzono do momentu, w którym w obu zlewkach (niezależnie) zaobserwowano trwałą zmianę zabarwienia roztworu.

Przez zawartość wybranej przez Ciebie w poprzednim podpunkcie zadania zlewki przepuszczono następnie nadmiarową ilość tlenku węgla(IV).

Napisz, co wówczas zaobserwowano? Odpowiedź uzasadnij równaniem reakcji chemicznej zapisanym w formie jonowej skróconej.

W dwóch nieopisanych zlewkach znajdowały się wodne roztwory: wodorotlenku baru oraz węglanu potasu. Aby odróżnić zawartość naczyń przeprowadzono dwa doświadczenia (po jednym dla każdego z badanych roztworów) opisane rysunkiem:

Początkowa masa węglanu srebra każdorazowo wynosiła 4,14 g. Rozkład soli prowadzono do momentu, w którym w obu zlewkach (niezależnie) zaobserwowano trwałą zmianę zabarwienia roztworu.

Oceń poprawność poniższych zdań, wpisując literę „P” (prawda) lub literę „F” (fałsz).

W dwóch nieopisanych zlewkach znajdowały się wodne roztwory: wodorotlenku baru oraz węglanu potasu. Aby odróżnić zawartość naczyń przeprowadzono dwa doświadczenia (po jednym dla każdego z badanych roztworów) opisane rysunkiem:

Początkowa masa węglanu srebra każdorazowo wynosiła 4,14 g. Rozkład soli prowadzono do momentu, w którym w obu zlewkach (niezależnie) zaobserwowano trwałą zmianę zabarwienia roztworu.

Ponieważ rozkład węglanu srebra przerwano, w obu probówkach uzyskano mieszaniny ciał stałych.

Określ stopień przereagowania soli srebra w tej probówce, w której opisana mieszanina miała masę równą 3,85 g. Wynik obliczeń podaj w procentach, stosując przybliżenie do cyfry jedności.

Wielkością opisującą równowagę dynamiczną, jaka ustala się między osadem związku trudno rozpuszczalnego, a jego nasyconym roztworem nazywa się iloczynem rozpuszczalności (K_SO).

W tabeli poniżej zebrano dane na temat wartości iloczynów rozpuszczalności (K_SO) chromianu(VI) baru oraz chromianu(VI) srebra w temperaturze równej 298 K.

Na podstawie: W. Mizerski, Tablice chemiczne, Warszawa 2013.

Sporządzono po 1 cm³ nasyconych w temperaturze 298 K wodnych roztworów podanych soli.

Na podstawie odpowiednich obliczeń ustal, który z tych roztworów zawiera większą liczbę jonów?

Tlenek ołowiu(IV) reaguje z nadtlenkiem wodoru w obecności rozcieńczonego roztworu kwasu azotowego(V). Przebiegowi reakcji towarzyszy wydzielanie się gazu, a jednym z jej produktów są izoelektronowe z atomami rtęci jony proste.

Na podstawie: J. Minczewski, Z. Marczenko, Chemia analityczna. Podstawy teoretyczne i analiza jakościowa, Warszawa 2012.

Wiedząc, że jony azotanowe(V) nie biorą udziału w opisanej przemianie, napisz w formie jonowej skróconej równanie przebiegającej reakcji chemicznej. Współczynniki stechiometryczne uzgodnij metodą bilansu jonowo-elektronowego.

Tlenek ołowiu(IV) reaguje z nadtlenkiem wodoru w obecności rozcieńczonego roztworu kwasu azotowego(V). Przebiegowi reakcji towarzyszy wydzielanie się gazu, a jednym z jej produktów są izoelektronowe z atomami rtęci jony proste.

Na podstawie: J. Minczewski, Z. Marczenko, Chemia analityczna. Podstawy teoretyczne i analiza jakościowa, Warszawa 2012.

Wydzielający się podczas przebiegu opisanej przemiany gaz wprowadzono do trzech probówek zawierających świeżo przygotowane odczynniki, przy czym w probówkach o numerach 1 i 2 znajdowały się wodne zawiesiny związków chemicznych zawierające nadmiar odczynnika strącającego. Opisane doświadczenie ilustruje rysunek:

Napisz, co zaobserwowano w każdej z probówek natychmiast po wprowadzeniu gazowej substancji? Uwzględnij barwę zawartości probówek przed i po zakończeniu doświadczenia.

Syntezę amoniaku prowadzi się stosując mieszaninę substratów (azotu oraz wodoru) zmieszanych zwykle w stosunku stechiometrycznym. W układzie ustala się równowaga opisana równaniem:

N_2(g) + 3H_2(g) ⇄ 2NH_3(g)

Na rysunku poniżej przedstawiono krzywe charakterystyki zmian równowagowego stężenia amoniaku (% mol) przy zastosowaniu stechiometrycznego stosunku molowego substratów (H₂ : N₂) równego 3.

Na podstawie: K. Schmidt-Szałowski i inni, Technologia chemiczna. Przemysł nieorganiczny, Warszawa 2013.

Podkreśl wyrażenia w nawiasach tak, aby powstały zdania prawdziwe.

Syntezę amoniaku prowadzi się stosując mieszaninę substratów (azotu oraz wodoru) zmieszanych zwykle w stosunku stechiometrycznym. W układzie ustala się równowaga opisana równaniem:

N_2(g) + 3H_2(g) ⇄ 2NH_3(g)

Na rysunku poniżej przedstawiono krzywe charakterystyki zmian równowagowego stężenia amoniaku (% mol) przy zastosowaniu stechiometrycznego stosunku molowego substratów (H₂ : N₂) równego 3.

Jednym z czynników wpływających na szybkość reakcji syntezy amoniaku jest obecność w reaktorze gazów szlachetnych (głównie argonu). Substancje te nie wchodzą w reakcję z żadną substancją obecną w układzie, lecz „rozcieńczają” gazowe jego składniki powodując zmianę ich ciśnień cząstkowych. Ciśnienie cząstkowe (p_i) gazowego składnika w mieszaninie gazów opisuje równanie:

p_i = x_i ∙ p

W równaniu tym wielkość p jest ciśnieniem całkowitym mieszaniny gazów, natomiast x_i jest ułamkiem molowym jej składnika, który definiuje się jako stosunek liczby moli tego składnika do sumarycznej liczby moli wszystkich składników mieszaniny.

Na podstawie: K. Schmidt-Szałowski i inni, Technologia chemiczna. Przemysł nieorganiczny, Warszawa 2013.

Oceń, jak obecność gazów szlachetnych wpływa na szybkość reakcji syntezy amoniaku? W tym celu uzupełnij podane w podanym niżej zdaniu puste pole słowem „zwiększenie” lub „zmniejszenie”. Uzasadnij swoje stanowisko odnosząc się do ciśnień cząstkowych substratów reakcji syntezy amoniaku.

Syntezę amoniaku prowadzi się stosując mieszaninę substratów (azotu oraz wodoru) zmieszanych zwykle w stosunku stechiometrycznym. W układzie ustala się równowaga opisana równaniem:

N_2(g) + 3H_2(g) ⇄ 2NH_3(g)

Na rysunku poniżej przedstawiono krzywe charakterystyki zmian równowagowego stężenia amoniaku (% mol) przy zastosowaniu stechiometrycznego stosunku molowego substratów (H₂ : N₂) równego 3.

Na podstawie: K. Schmidt-Szałowski i inni, Technologia chemiczna – przemysł nieorganiczny, Warszawa 2013.

Przeprowadzono syntezę amoniaku w temperaturze równej 425 ^oC i pod ciśnieniem 58,56 MPa. Po osiągnięciu stanu równowagi, w układzie reakcyjnym stwierdzono obecność 153 kg tego gazu.

Oblicz masę wodoru i masę azotu w równowagowej mieszaninie uzyskanej w opisanych warunkach. Wynik podaj w kilogramach, stosując przybliżenie do cyfry jedności.

Rysunek poniżej przedstawia charakterystyki zmian rozpuszczalności siarczanu(VI) miedzi(II) oraz jego hydratu o wzorze ogólnym CuSO₄ · xH₂O, w zakresie temperatur 0÷80 ^oC. W podanym wzorze literą x oznaczono liczbę moli wody hydratacyjnej w jednym molu hydratu.

W tej samej temperaturze nasycone roztwory wodne uzyskane w wyniku rozpuszczenia hydratu lub jego soli bezwodnej charakteryzują się identyczną wartością stężenia procentowego.

Na podstawie: W. Mizerski, Tablice chemiczne, Warszawa 2013 oraz R. Szczypiński, Projektowanie doświadczeń chemicznych. Dla maturzystów i nie tylko, Warszawa 2019.

Wykonując stosowne obliczenia ustal wzór hydratu siarczanu(VI) miedzi(II), którego rozpuszczalność w temperaturze 20 ^oC wynosi 35,5 g/100 g wody.

Rysunek poniżej przedstawia charakterystyki zmian rozpuszczalności siarczanu(VI) miedzi(II) oraz jego hydratu o wzorze ogólnym CuSO₄ · xH₂O, w zakresie temperatur 0÷80 ^oC. W podanym wzorze literą x oznaczono liczbę moli wody hydratacyjnej w jednym molu hydratu.

Na podstawie: W. Mizerski, Tablice chemiczne, Warszawa 2013.

W probówce umieszczono 5 cm³ wody destylowanej oraz taką samą objętość rozpuszczalnika uniwersalnego, stanowiącego mieszaninę czterech homologów benzenu o ośmiu atomach węgla w cząsteczce. Do naczynia wprowadzono następnie 1 g opisanego w informacji wprowadzającej hydratu. Wylot probówki zamknięto, a następnie wielokrotnie energicznie wstrząśnięto jej zawartością. Opisane czynności wykonano w temperaturze równej 300 K.

Uzupełnij poniższy rysunek wpisując w wykropkowane pola nazwy odpowiednich frakcji, (wodnej lub węglowodorowej), jakie znalazły się w probówce przed dodaniem hydratu do jej zawartości.

Rysunek poniżej przedstawia charakterystyki zmian rozpuszczalności siarczanu(VI) miedzi(II) oraz jego hydratu o wzorze ogólnym CuSO₄ · xH₂O, w zakresie temperatur 0÷80 ^oC. W podanym wzorze literą x oznaczono liczbę moli wody hydratacyjnej w jednym molu hydratu.

Na podstawie: W. Mizerski, Tablice chemiczne, Warszawa 2013.

W probówce umieszczono 5 cm³ wody destylowanej oraz taką samą objętość rozpuszczalnika uniwersalnego, stanowiącego mieszaninę czterech homologów benzenu o ośmiu atomach węgla w cząsteczce. Do naczynia wprowadzono następnie 1 g opisanego w informacji wprowadzającej hydratu. Wylot probówki zamknięto, a następnie wielokrotnie energicznie wstrząśnięto jej zawartością. Opisane czynności wykonano w temperaturze równej 300 K.

Po zakończeniu wstrząsania zawartością probówki stwierdzono pojawienie się trwałego zabarwienia jednej z warstw.

Napisz, która z warstw uległa zabarwieniu? W tym celu podkreśl odpowiedni wyraz w nawiasie, a następnie wyjaśnij dlaczego ta (wskazana przez Ciebie), a nie druga warstwa uległa zabarwieniu?

Rysunek poniżej przedstawia charakterystyki zmian rozpuszczalności siarczanu(VI) miedzi(II) oraz jego hydratu o wzorze ogólnym CuSO₄ · xH₂O, w zakresie temperatur 0÷80 ^oC. W podanym wzorze literą x oznaczono liczbę moli wody hydratacyjnej w jednym molu hydratu.

Na podstawie: W. Mizerski, Tablice chemiczne, Warszawa 2013.

W probówce umieszczono 5 cm³ wody destylowanej oraz taką samą objętość rozpuszczalnika uniwersalnego, stanowiącego mieszaninę czterech homologów benzenu o ośmiu atomach węgla w cząsteczce. Do naczynia wprowadzono następnie 1 g opisanego w informacji wprowadzającej hydratu. Wylot probówki zamknięto, a następnie wielokrotnie energicznie wstrząśnięto jej zawartością. Opisane czynności wykonano w temperaturze równej 300 K.

Narysuj grupowe wzory związków organicznych, będących składnikami opisanej mieszaniny węglowodorów, jaka umieszczona została w probówce.