DWMED

W temperaturze 20 ^oC rozpuszczalność siarczanu(VI) magnezu-woda (1/7) ma wartość równą 105,5 g/100 g wody.

Na podstawie: W. Mizerski, Tablice chemiczne, Warszawa 2013.

Rozpuszczając w wodzie w danych warunkach określoną masę hydratu można uzyskać nasycony roztwór soli bezwodnej.

Oblicz, jaką masę opisanego hydratu oraz 15% roztworu siarczanu(VI) magnezu należy zmieszać, aby w temperaturze 20 ^oC uzyskać 845 g nasyconego roztworu MgSO₄?

W temperaturze 20 ^oC rozpuszczalność siarczanu(VI) magnezu-woda (1/7) ma wartość równą 105,5 g/100 g wody.

Na podstawie: W. Mizerski, Tablice chemiczne, Warszawa 2013.

Rozpuszczając w wodzie w danych warunkach określoną masę hydratu można uzyskać nasycony roztwór soli bezwodnej.

Oblicz, jaką masę opisanego hydratu oraz wody destylowanej należy zmieszać, aby w temperaturze 20 ^oC uzyskać 244 g nasyconego roztworu MgSO₄?

W temperaturze 20 ^oC rozpuszczalność sześciowodnego chlorku żelaza(III) ma wartość 395 g/ 100g wody.

Na podstawie: W. Mizerski, Tablice chemiczne, Warszawa 2013.

W zlewce z wodą destylowaną rozpuszczono taką ilość opisanego hydratu chlorku żelaza(III), że uzyskano 25 g nasyconego w temperaturze 20 ^oC roztworu soli bezwodnej. Następnie w kolbie miarowej o pojemności 50 cm³ umieszczono 10 g opisanego roztworu i uzupełniono wodą destylowaną „do kreski”, a do pozostałej w zlewce substancji dodano 100 cm³ wody destylowanej.

Oblicz stężenie molowe jonów chlorkowych w docelowym roztworze, jaki znajdował się w kolbie miarowej. Wynik podaj z dokładnością do trzech cyfr znaczących

W temperaturze 20 ^oC rozpuszczalność sześciowodnego chlorku żelaza(III) ma wartość 395 g/ 100g wody.

Na podstawie: W. Mizerski, Tablice chemiczne, Warszawa 2013.

W zlewce z wodą destylowaną rozpuszczono taką ilość opisanego hydratu chlorku żelaza(III), że uzyskano 25 g nasyconego w temperaturze 20 ^oC roztworu soli bezwodnej. Następnie w kolbie miarowej o pojemności 50 cm³ umieszczono 10 g opisanego roztworu i uzupełniono wodą destylowaną „do kreski”, a do pozostałej w zlewce substancji dodano 100 cm³ wody destylowanej.

Oblicz, jaki procent masy znajdującego się w zlewce docelowego roztworu stanowiły jony żelaza(III)? Wynik podaj z dokładnością do drugiego miejsca po przecinku.

Hydrat o wzorze CuSO₄·5H₂O w temperaturze 40 ^oC ma rozpuszczalność 53,2 g/100 g wody. Przygotowano 200 g nasyconego w 40 ^oC roztworu soli bezwodnej. Po pewnym czasie stwierdzono, że w opisanych warunkach temperaturowych masa zawartości naczynia zmalała o 10 g, a na jego dnie pojawiły się kryształki opisanego hydratu, które odsączono.

Oblicz masę roztworu pozostałego po odsączeniu wykrystalizowanego hydratu.

Proces polimeryzacji bardzo często inicjowany jest przez rodniki. Źródłem takich drobin są pewne związki chemiczne zwane inicjatorami, których cząsteczki poddawane są działaniu kwantów światła o określonej energii lub rozkładowi termicznemu. Inicjacja polimeryzacji rodnikowej składa się z dwóch reakcji elementarnych:

I ⟶ I∙    (dysocjacja inicjatora o stałej szybkości k_d)

I∙ + M ⟶  IM∙ (addycja monomeru do rodnika inicjatora o stałej szybkości k_a)

Reakcja dysocjacji inicjatora przebiega znacznie wolniej, niż addycja monomeru do powstałego rodnika. Przykładem inicjatora stosowanego podczas polimeryzacji rodnikowej jest nadtlenek dibenzoilu, a mechanizm procesu tworzenia rodników w podwyższonej temperaturze jest wówczas następujący:

Na podstawie: G. Rokicki (red.), Ćwiczenia laboratoryjne z chemii związków wielkocząsteczkowych, Warszawa 2001.

Wyjaśnij, dlaczego powstałą w rezultacie opisanych przemian drobinę o wzorze ∙C₆H₅ klasyfikuje się do rodników?

Proces polimeryzacji bardzo często inicjowany jest przez rodniki. Źródłem takich drobin są pewne związki chemiczne zwane inicjatorami, których cząsteczki poddawane są działaniu kwantów światła o określonej energii lub rozkładowi termicznemu. Inicjacja polimeryzacji rodnikowej składa się z dwóch reakcji elementarnych:

I ⟶ I∙    (dysocjacja inicjatora o stałej szybkości k_d)

I∙ + M ⟶  IM∙ (addycja monomeru do rodnika inicjatora o stałej szybkości k_a)

Reakcja dysocjacji inicjatora przebiega znacznie wolniej, niż addycja monomeru do powstałego rodnika. Przykładem inicjatora stosowanego podczas polimeryzacji rodnikowej jest nadtlenek dibenzoilu, a mechanizm procesu tworzenia rodników w podwyższonej temperaturze jest wówczas następujący:

Na podstawie: G. Rokicki (red.), Ćwiczenia laboratoryjne z chemii związków wielkocząsteczkowych, Warszawa 2001.

Napisz wzór sumaryczny produktu pośredniego, jaki powstaje w opisanym procesie z udziałem nadtlenku dibenzoilu.

Proces polimeryzacji bardzo często inicjowany jest przez rodniki. Źródłem takich drobin są pewne związki chemiczne zwane inicjatorami, których cząsteczki poddawane są działaniu kwantów światła o określonej energii lub rozkładowi termicznemu. Inicjacja polimeryzacji rodnikowej składa się z dwóch reakcji elementarnych:

I ⟶ I∙    (dysocjacja inicjatora o stałej szybkości k_d)

I∙ + M ⟶  IM∙ (addycja monomeru do rodnika inicjatora o stałej szybkości k_a)

Reakcja dysocjacji inicjatora przebiega znacznie wolniej, niż addycja monomeru do powstałego rodnika. Przykładem inicjatora stosowanego podczas polimeryzacji rodnikowej jest nadtlenek dibenzoilu, a mechanizm procesu tworzenia rodników w podwyższonej temperaturze jest wówczas następujący:

Na podstawie: G. Rokicki (red.), Ćwiczenia laboratoryjne z chemii związków wielkocząsteczkowych, Warszawa 2001.

Określ, który z etapów procesu inicjującego polimeryzację rodnikową – dysocjacja inicjatora, czy addycja monomeru do rodnika inicjatora – jest etapem limitującym szybkość reakcji polimeryzacji? Uzasadnij swoją odpowiedź.

Metaliczna miedź może zostać roztworzona za pomocą wodnych roztworów niektórych związków chemicznych. Jeśli do przeprowadzenia opisanego procesu wykorzysta się roztwór chlorku żelaza(III), w układzie pojawiają się wówczas dwa rodzaje kationów. Elektrony opisane orbitalami d jednego z nich stanowią 2/3 liczby elektronów opisanych orbitalami d drugiego z powstałych jonów.

Napisz w formie jonowej skróconej równanie opisanej reakcji chemicznej oraz określ, jaką barwę przyjmie roztwór po jej zakończeniu?

W tabeli zebrano informacje na temat wybranych jednofunkcyjnych pochodnych alkanów o prostych łańcuchach węglowych. W kolumnie A podano ich masy molowe, a w kolumnie B odpowiadające im temperatury wrzenia (⁰C) pod ciśnieniem 1013 hPa.

Na podstawie: W. Mizerski, Tablice chemiczne, Warszawa 2013.

Podaj przyczynę tak dużych różnic w wartościach temperatur wrzenia alkoholu oraz kwasu karboksylowego, w porównaniu z aldehydem o zbliżonej do nich masie molowej.

W tabeli zebrano informacje na temat wybranych jednofunkcyjnych pochodnych alkanów o prostych łańcuchach węglowych. W kolumnie A podano ich masy molowe, a w kolumnie B odpowiadające im temperatury wrzenia (⁰C) pod ciśnieniem 1013 hPa.

Na podstawie: W. Mizerski, Tablice chemiczne, Warszawa 2013.

Wyjaśnij, dlaczego temperatura wrzenia kwasu karboksylowego jest wyższa od temperatury wrzenia alkoholu o identycznej masie molowej?

W tabeli zebrano informacje na temat wybranych jednofunkcyjnych pochodnych alkanów o prostych łańcuchach węglowych. W kolumnie A podano ich masy molowe, a w kolumnie B odpowiadające im temperatury wrzenia (⁰C) pod ciśnieniem 1013 hPa.

Na podstawie: W. Mizerski, Tablice chemiczne, Warszawa 2013.

W czterech parownicach umieszczono próbki (po 5 ml każda) metanolu, kwasu mrówkowego, propanalu oraz etanolu i ostrożnie ogrzewano na łaźni olejowej.

W jakiej kolejności swój stan skupienia zmienią poszczególne związki chemiczne?

W tabeli zebrano informacje na temat wybranych jednofunkcyjnych pochodnych alkanów o prostych łańcuchach węglowych. W kolumnie A podano ich masy molowe, a w kolumnie B odpowiadające im temperatury wrzenia (⁰C) pod ciśnieniem 1013 hPa.

Na podstawie: W. Mizerski, Tablice chemiczne, Warszawa 2013.

Podkreśl wyrażenia w nawiasach tak, aby powstały zdania prawdziwe.

Temperatura wrzenia amidów jest ściśle powiązana z budową ich cząsteczek. Na poniższym diagramie litery A÷F oznaczają pewne amidy różniące się liczbą atomów węgla w cząsteczce oraz rzędowością. Są to w losowej kolejności wymienione związki chemiczne o nazwach: etanoamid, N,N-dimetylometanoamid, N-metyloetanoamid, metanoamid, N,N-dimetyloetanoamid, , N-metylometanoamid.

Na podstawie: W. Mizerski, Tablice chemiczne, Warszawa 2013.

Podanym nazwom systematycznym amidów przyporządkuj ich temperatury wrzenia. W tym celu wpisz poprawne oznaczenia literowe A÷F.

W temperaturze 20 ^oC wyrażona w g/100 g wody rozpuszczalność pewnego hydratu jodku sodu oraz soli bezwodnej wynoszą odpowiednio 383 g oraz 177,4 g. W tej samej temperaturze nasycone roztwory wodne uzyskane w wyniku rozpuszczenia hydratu lub jego soli bezwodnej charakteryzują się identyczną wartością stężenia procentowego.

Na podstawie: W. Mizerski, Tablice chemiczne, Warszawa 2013 oraz R. Szczypiński, Projektowanie doświadczeń chemicznych. Dla maturzystów i nie tylko, Warszawa 2019.

Wykonując niezbędne obliczenia ustal wzór sumaryczny opisanego w informacji wprowadzającej hydratu jodku sodu.