DWMED

Oleum jest roztworem tlenku siarki(VI) w bezwodnym kwasie siarkowym(VI). W pewnym zakresie stężeń gęstość roztworów oleum jest stała i wynosi 2 g/cm³. Wiadomo, że roztwory takie zawierają wówczas od 7,14 ‰ do 9,18 ‰ wagowych wodoru.

Na podstawie: W. Mizerski, Tablice chemiczne, Warszawa 2013.

Oblicz, jakie minimalne stężenie molowe ma oleum o podanej gęstości? Wynik podaj z dokładnością do drugiego miejsca po przecinku.

Oleum jest roztworem tlenku siarki(VI) w bezwodnym kwasie siarkowym(VI). Podczas rozcieńczania oleum wodą destylowaną przebiega reakcja opisana równaniem:

SO₃ + H₂O ⟶ H₂SO₄

Oblicz, jaką objętość 96% roztworu H₂SO₄ o gęstości 1,84 g/cm³ można przyrządzić z 500 g 10% oleum? Wynik podaj w centymetrach sześciennych, z dokładnością do cyfry jedności.

W celu usunięcia pozostałości organicznych ze szkła laboratoryjnego stosuje się tzw. roztwór piranię (ang. piranha solution). Jest to mieszanina 96-procentowego roztworu kwasu siarkowego(VI) o gęstości 1,84 g/cm³ i perhydrolu, czyli 30-procentowego roztworu nadtlenku wodoru o gęstości 1,11 g/cm³. Oba składniki roztworu pirania miesza się w stosunku objętościowym (odpowiednio) 7:3, a produktem przebiegającej reakcji chemicznej jest kwas nadtlenosiarkowy (H₂SO₅) oraz woda.

Na podstawie: A. Asgar i inni, Photodefinable polydimethylsiloxane (PDMS) for rapid lab-on-a-chip prototyping, Lab on a Chip 2007.

W laboratorium dysponowano jedynie 70-procentowym, wodnym roztworem nadtlenku wodoru.

Jaką jego masę należy odważyć, aby możliwe było przygotowanie 100 cm³ roztworu pirania o podanym w informacji wprowadzającej składzie? Pomiń zjawisko kontrakcji, a wynik podaj z dokładnością do drugiego miejsca po przecinku.

W celu sporządzenia 500 g roztworu wodorotlenku sodu o stężeniu 24% przeprowadzono reakcję chemiczną opisaną równaniem stechiometrycznym:

2Na + 2H₂O ⟶ 2NaOH + H₂

Oblicz, ile gramów metalicznego sodu odważono oraz ile cm³ wody destylowanej odmierzono, w celu przygotowania opisanego w informacji wprowadzającej roztworu wodorotlenku? Przyjmij, że w podczas tego doświadczenia ilość reagującego z zawartym w powietrzu tlenem sodu praktycznie nie wpływa na stężenie docelowego roztworu.

W celu sporządzenia 500 g roztworu wodorotlenku sodu o stężeniu 24% przeprowadzono reakcję chemiczną opisaną równaniem stechiometrycznym:

2Na + 2H₂O ⟶ 2NaOH + H₂

Oblicz, ile dm³ wodoru (warunki normalne) uzyskano w tym doświadczeniu?

Gęstość 80-procentowego roztworu kwasu ortofosforowego(V) wynosi 1,63 g·cm^–3.

Oblicz, jaką objętość tego roztworu należy użyć oraz jaką masę 20% roztworu wodorotlenku sodu i wody destylowanej trzeba odważyć, aby po zmieszaniu tych trzech substancji chemicznych uzyskać 205 g roztworu ortofosforanu(V) sodu o stężeniu soli równym 10% masowych?

W temperaturze 298 K bezwodny kwas octowy jest cieczą o gęstości 1,044 g∙cm^–3, którą zwykle przechowuje się w butelkach o pojemności 1 dm³.

Na podstawie: W. Mizerski, Tablice chemiczne, Warszawa 2013.

Oblicz stężenie molowe bezwodnego kwasu octowego. Wynik podaj z dokładnością do trzech cyfr znaczących.

Roztwór soli fizjologicznej o zawartości 0,9% masowych chlorku sodu jest izotoniczny z osoczem krwi. Aby wykazywać tę cechę, każdy roztwór musi mieć identyczne sumaryczne stężenie molowe wszystkich indywiduów chemicznych (cząsteczek/jonów), niezdolnych do przechodzenia przez błonę półprzepuszczalną, przez którą kontaktuje się z innym roztworem.

Na podstawie: B. Filipowicz, W. Więckowski, Biochemia, Warszawa 1976.

Oblicz, jakie stężenie molowe powinien mieć wodny roztwór ortofosforanu(V) potasu, aby był on izotoniczny z podanym roztworem chlorku sodu? Dla uproszczenia obliczeń przyjmij gęstość izotonicznego roztworu NaCl równą gęstości wody.

Roztwór soli fizjologicznej o zawartości 0,9% masowych chlorku sodu jest izotoniczny z osoczem krwi. Aby wykazywać tę cechę, każdy roztwór musi mieć identyczne sumaryczne stężenie molowe wszystkich indywiduów chemicznych (cząsteczek/jonów), niezdolnych do przechodzenia przez błonę półprzepuszczalną, przez którą kontaktuje się z innym roztworem.

Na podstawie: B. Filipowicz, W. Więckowski, Biochemia, Warszawa 1976.

Oblicz stężenie procentowe roztworu chlorku potasu izotonicznego z 0,9-procentowym roztworem chlorku sodu. Wynik podaj z dokładnością do trzech cyfr znaczących.

Stosunek mas molowych pewnych kolejnych nierozgałęzionych homologów równy jest 0,86. Jeden z tych związków chemicznych można otrzymać w wyniku całkowitego uwodornienia fenolu.

Narysuj wzory półstrukturalne (grupowe) obu opisanych alkoholi, wśród których pierwszy ma niższą temperaturę wrzenia od drugiego z nich.

Roztwór soli fizjologicznej o zawartości 0,9% masowych chlorku sodu jest izotoniczny z osoczem krwi. Aby wykazywać tę cechę, każdy roztwór musi mieć identyczne sumaryczne stężenie molowe wszystkich indywiduów chemicznych (cząsteczek/jonów), niezdolnych do przechodzenia przez błonę półprzepuszczalną, przez którą kontaktuje się z innym roztworem.

Na podstawie: B. Filipowicz, W. Więckowski, Biochemia, Warszawa 1976.

Wykonaj stosowne obliczenia, a następnie opisz czynności jakie należy wykonać, w celu sporządzenia 100 cm³ roztworu glukozy izotonicznego z 0,9% roztworem NaCl, jeśli dysponujemy roztworem tego monosacharydu o stężeniu równym 100 mg/ml i gęstości 1,04 g/cm³.

W skład proszku do pieczenia wchodzą zwykle dwa związki chemiczne – wodorowęglan sodu (soda oczyszczona) lub wodorowęglan amonu (tzw. amoniak do pieczenia). W temperaturze wypieku równej 180 ^oC oba rozkładają się z wydzieleniem gazowych produktów, przy czym podczas rozkładu sody oczyszczonej powstaje dodatkowo związek chemiczny o stałym stanie skupienia, zawierający 43,4% sodu.

Do wypieku 600 g ciasta (1000 hPa) wykorzystano 15 g wodorowęglanu amonu. Gazowe produkty reakcji jego rozkładu spowodowały spulchnienie ciasta.

Oblicz masę sody oczyszczonej jakiej należy użyć, aby objętość gazowych produktów powstałych w warunkach wypieku ciasta była taka sama, jak podczas wykorzystania tzw. amoniaku do pieczenia. Wynik podaj z dokładnością do trzech cyfr znaczących.

Gastrolit^® jest lekiem stosowanym w celu zapobiegania oraz leczeniu odwodnienia w przebiegu biegunek. Jedna dawka Gastrolitu^® stanowi mieszaninę zawierającą 350 mg chlorku sodu, 300 mg chlorku potasu, 500 mg wodorowęglanu sodu, 2,98 g glukozy oraz 20 mg rozpuszczalnego w wodzie wyciągu z rumianku, niezawierającego związków jonowych.

Na podstawie: ulotka leku Gastrolit^®, Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z o.o.

Oblicz stężenie procentowe glukozy w roztworze uzyskanym po rozpuszczeniu jednej dawki leku Gastrolit^® w 300 g wody destylowanej. Wynik podaj z dokładnością do drugiego miejsca po przecinku.

Gastrolit^® jest lekiem stosowanym w celu zapobiegania oraz leczeniu odwodnienia w przebiegu biegunek. Jedna dawka Gastrolitu^® stanowi mieszaninę zawierającą 350 mg chlorku sodu, 300 mg chlorku potasu, 500 mg wodorowęglanu sodu, 2,98 g glukozy oraz 20 mg rozpuszczalnego w wodzie wyciągu z rumianku, niezawierającego związków jonowych.

Na podstawie: ulotka leku Gastrolit^®, Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z o.o.

Jedną dawkę leku Gastrolit^® rozpuszczono w 250 ml wody destylowanej.

Oblicz, jaki promil masy uzyskanego roztworu stanowią kationy potasu? Wynik podaj z dokładnością do drugiego miejsca po przecinku.

Gastrolit^® jest lekiem stosowanym w celu zapobiegania oraz leczeniu odwodnienia w przebiegu biegunek. Jedna dawka Gastrolitu^® stanowi mieszaninę zawierającą 350 mg chlorku sodu, 300 mg chlorku potasu, 500 mg wodorowęglanu sodu, 2,98 g glukozy oraz 20 mg rozpuszczalnego w wodzie wyciągu z rumianku, niezawierającego związków jonowych.

Na podstawie: ulotka leku Gastrolit^®, Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z o.o.

Jedną dawkę leku Gastrolit^® rozpuszczono w 250 ml wody destylowanej.

Oblicz stężenie molowe jonów chlorkowych znajdujących się w 200 ml roztworu, jeśli do jego sporządzenia wykorzystano jedną dawkę leku Gastrolit^®. Wynik obliczeń podaj w mmol·dm^–3, z dokładnością do cyfry jedności.