DWMED

Podczas wzbudzania elektronu następuje jego przeniesienie na wyższy poziom energetyczny. Rysunki poniżej przedstawiają schematy fragmentów klatkowych konfiguracji elektronowych kilku pierwiastków chemicznych w stanie podstawowym lub wzbudzonym.

Napisz oznaczenie (a÷d) tego pierwiastka chemicznego, który ma największą liczbę elektronów walencyjnych wśród wymienionych pierwiastków, a następnie określ sumaryczną wartość pobocznych liczb kwantowych opisujących jego wszystkie elektrony niesparowane w przedstawionym schemacie klatkowym konfiguracji elektronowej.

Podczas wzbudzania elektronu następuje jego przeniesienie na wyższy poziom energetyczny. Rysunki poniżej przedstawiają schematy fragmentów klatkowych konfiguracji elektronowych kilku pierwiastków chemicznych w stanie podstawowym lub wzbudzonym.

Podkreśl wyrażenia w nawiasach tak, aby powstały zdania prawdziwe.

Podczas wzbudzania elektronu następuje jego przeniesienie na wyższy poziom energetyczny. Rysunki poniżej przedstawiają schematy fragmentów klatkowych konfiguracji elektronowych kilku pierwiastków chemicznych w stanie podstawowym lub wzbudzonym.

Wzbudzeniu mogą być poddawane również elektrony znajdujące się w jonach. Konfiguracja elektronowa pewnego dwudodatniego jonu innego niż wyżej wymienione jest następująca:

1s²2s²2p⁶3s²3p⁵4s¹

Podkreśl wyrażenia w nawiasach tak, aby powstały zdania prawdziwe dotyczące tego jonu oraz pierwiastka z którego powstał.

Odbierane przez nas wrażenie barwy często spowodowane jest emisją promieniowania elektromagnetycznego (z zakresu widzialnego dla człowieka) przez wzbudzane, niesparowane elektrony opisane walencyjnymi orbitalami d jonów metali przejściowych. Do emisji dochodzi podczas powrotu elektronu ze wzbudzonego stanu energetycznego do stanu podstawowego. Zdolność tworzenia barwnych związków mają te metale przejściowe, których jony zawierają opisane orbitalami d niesparowane elektrony.

Poniżej przedstawiono konfiguracje klatkowe niektórych jonów prostych, metali bloku d w ich sferze walencyjnej.

Wskaż te konfiguracje elektronowe, które odpowiadają jonom mogącym nadać barwę związkom chemicznym.

Odbierane przez nas wrażenie barwy często spowodowane jest emisją promieniowania elektromagnetycznego (z zakresu widzialnego dla człowieka) przez wzbudzane, niesparowane elektrony opisane walencyjnymi orbitalami d jonów metali przejściowych. Do emisji dochodzi podczas powrotu elektronu ze wzbudzonego stanu energetycznego do stanu podstawowego. Zdolność tworzenia barwnych związków mają te metale przejściowe, których jony zawierają opisane orbitalami d niesparowane elektrony.

Podkreśl te spośród wymienionych wzorów jonów wchodzących w skład związków chemicznych, które mogą odpowiadać za wystąpienie zabarwienia.

Pod literami A÷E kryją się symbole pięciu pierwiastków chemicznych. Wiadomo, że pierwiastek A ma trzy powłoki elektronowe i tworzy dwuujemne jony proste. Drobina powstała w wyniku przyłączenia jednego elektronu do pierwiastka B jest izoelektronowa z atomem argonu. W skróconej konfiguracji elektronowej pierwiastka C jest w sumie 16 elektronów opisanych orbitalami s, p i d, a jego masa atomowa jest mniejsza od masy atomowej kryptonu. Pierwiastek D ma największe powinowactwo elektronowe spośród wszystkich znanych nam pierwiastków. Pierwiastek E jest niemetalem, a jego atomy mają o jedną powłokę elektronową więcej niż atomy pierwiastka C i (w stanie podstawowym) parzystą liczbę elektronów niesparowanych.

Przyporządkuj literom A÷E nazwy (lub symbole) opisanych pierwiastków chemicznych.

Pod literami A÷E kryją się symbole pięciu pierwiastków chemicznych. Wiadomo, że pierwiastek A ma trzy powłoki elektronowe i tworzy dwuujemne jony proste. Drobina powstała w wyniku przyłączenia jednego elektronu do pierwiastka B jest izoelektronowa z atomem argonu. W skróconej konfiguracji elektronowej pierwiastka C jest w sumie 16 elektronów opisanych orbitalami s, p i d, a jego masa atomowa jest mniejsza od masy atomowej kryptonu. Pierwiastek D ma największe powinowactwo elektronowe spośród wszystkich znanych nam pierwiastków. Pierwiastek E jest niemetalem, a jego atomy mają o jedną powłokę elektronową więcej niż atomy pierwiastka C i (w stanie podstawowym) parzystą liczbę elektronów niesparowanych.

Który spośród pierwiastków A÷E jest najsilniejszym utleniaczem, a który z nich najsilniejszym reduktorem? Uzasadnij swój wybór.

W stanie podstawowym w atomach pewnego pierwiastka X elektrony walencyjne opisane orbitalami 3d stanowią dokładnie 60% jego wszystkich elektronów walencyjnych.

Podaj symbol pierwiastka X oraz jego pełną konfigurację elektronową.

W atomie pewnego pierwiastka chemicznego X, który w układzie okresowym leży przed pierwiastkiem Y o skróconej konfiguracji elektronowej [Ar] 3d¹⁰4s²4p⁶, w stanie podstawowym liczba sparowanych elektronów walencyjnych opisanych orbitalem s równa jest liczbie jego walencyjnych elektronów niesparowanych opisanych orbitalami d. Po utworzeniu drobiny X²⁺, liczba jej elektronów niesparowanych jest trzykrotnie mniejsza od liczby jej elektronów sparowanych tej samej podpowłoki elektronowej.

Opisanym pierwiastkiem X jest (podaj symbol lub nazwę) ……………………………, a liczba elektronów znajdujących się w jonie X²⁺ każdego z izotopów pierwiastka X wynosi ……. .

W atomie metalicznego pierwiastka o czterech powłokach elektronowych, w stanie podstawowym liczba walencyjnych elektronów sparowanych jest dziesięciokrotnie większa od liczby elektronów niesparowanych.

Podaj wzór oraz skróconą (względem poprzedzającego gazu szlachetnego) konfigurację elektronową dwudodatniego jonu tego pierwiastka.

O dwóch pierwiastkach X i Y wiadomo, że:

– ich elektrony walencyjne w stanie podstawowym zajmują tę samą powłokę elektronową, a liczba walencyjnych elektronów sparowanych jest dwukrotnie większa od liczby elektronów niesparowanych,

– drobiny X^a+ są izoelektronowe z atomami neonu, natomiast drobiny Y^b– – z atomami argonu.

Pierwiastek X tworzy związek chemiczny z pewnym pierwiastkiem leżącym w tej samej grupie układu okresowego, co pierwiastek Y. Wiadomo, że w jego kryształach obecne są między innymi trójdodatnie jony.

Podkreśl wyrażenia w nawiasach tak, aby powstały zdania prawdziwe.

W atomie pewnego pierwiastka chemicznego X, który w układzie okresowym leży przed pierwiastkiem Y o skróconej konfiguracji elektronowej [Ar] 3d¹⁰4s²4p⁶, w stanie podstawowym liczba sparowanych elektronów walencyjnych opisanych orbitalem s równa jest liczbie jego walencyjnych elektronów niesparowanych opisanych orbitalami d. Po utworzeniu drobiny X²⁺, liczba jej elektronów niesparowanych jest trzykrotnie mniejsza od liczby jej elektronów sparowanych tej samej podpowłoki elektronowej.

Oceń poprawność poniższych zdań wpisując literę „P” (prawda) lub literę „F” (fałsz).

W atomie pewnego pierwiastka chemicznego X, który w układzie okresowym leży przed pierwiastkiem Y o skróconej konfiguracji elektronowej [Ar] 3d¹⁰4s²4p⁶, w stanie podstawowym liczba sparowanych elektronów walencyjnych opisanych orbitalem s równa jest liczbie jego walencyjnych elektronów niesparowanych opisanych orbitalami d. Po utworzeniu drobiny X²⁺, liczba jej elektronów niesparowanych jest trzykrotnie mniejsza od liczby jej elektronów sparowanych tej samej podpowłoki elektronowej.

Podaj nazwę pierwiastka Y oraz podkreśl wyrażenia w nawiasach tak, aby powstały zdania prawdziwe:

Elektrony pewnego pierwiastka chemicznego X rozmieszczone są na pięciu powłokach elektronowych, przy czym:

– elektrony walencyjne zajmują wyłącznie jedną powłokę,

– sparowane elektrony walencyjne zajmują dwie podpowłoki i jest ich dwukrotnie więcej, niż walencyjnych elektronów niesparowanych.

Podaj symbol lub nazwę opisanego pierwiastka oraz jego skróconą (względem poprzedzającego gazu szlachetnego) konfigurację elektronową.

W stanie podstawowym elektrony walencyjne pewnego pierwiastka X opisuje następująca konfiguracja klatkowa:

Wiadomo, że przy najwyższym stopniu utlenienia pierwiastek ten tworzy gazowy tlenek o charakterze kwasowym.

Oceń poprawność poniższych zdań wpisując literę „P” (prawda) lub literę „F” (fałsz).