DWMED

W laboratorium pod wyciągiem przeprowadzono reakcję manganianu(VII) potasu z nadmiarem kwasu solnego. Do wykrycia gazowego produktu zastosowano papierek jodoskrobiowy zwilżony wodą. Przebieg doświadczenia zilustrowano na poniższym schemacie.

Opisz zmiany możliwe do zaobserwowania podczas przebiegu doświadczenia. Uzupełnij poniższą tabelę.

W laboratorium pod wyciągiem przeprowadzono reakcję manganianu(VII) potasu z nadmiarem kwasu solnego. Do wykrycia gazowego produktu zastosowano papierek jodoskrobiowy zwilżony wodą. Przebieg doświadczenia zilustrowano na poniższym schemacie.

Wyjaśnij przyczynę zmiany barwy papierka jodoskrobiowego.

Wykonano doświadczenie, w którym do probówki I wprowadzono wodny roztwór mocznika CO(NH₂)₂, a do probówki II – wodny roztwór węglanu amonu (NH₄)₂CO₃. Następnie do obu probówek dodano ten sam odczynnik, który umożliwił potwierdzenie zawartości obu probówek. Wybrano jeden odczynnik spośród:

Uzupełnij schemat doświadczenia. Podkreśl nazwę odczynnika, który – po dodaniu do probówek z roztworami opisanych związków i wymieszaniu ich zawartości – umożliwi zaobserwowanie różnic w przebiegu doświadczenia z udziałem mocznika i węglanu amonu.

Wykonano doświadczenie, w którym do probówki I wprowadzono wodny roztwór mocznika CO(NH₂)₂, a do probówki II – wodny roztwór węglanu amonu (NH₄)₂CO₃. Następnie do obu probówek dodano ten sam odczynnik, który umożliwił potwierdzenie zawartości obu probówek. Wybrano jeden odczynnik spośród:

Napisz, jakie obserwacje potwierdzą, że w probówce I znajduje się wodny roztwór mocznika, a w probówce II – wodny roztwór węglanu amonu.

Aminokwasy białkowe są α-aminokwasami, co znaczy, że w ich cząsteczkach jedna para grup funkcyjnych: aminowej i karboksylowej, jest połączona z tym samym atomem węgla.
α-Aminokwasy można otrzymać z kwasów karboksylowych w syntezie, której przebieg zilustrowano na schemacie.

Napisz wzór półstrukturalny (grupowy) kwasu karboksylowego, którego należy użyć do otrzymania leucyny opisaną metodą, i podaj nazwę systematyczną bromopochodnej tego kwasu stanowiącej produkt pośredni w opisanej metodzie.

Laktamy to związki, które powstają w wyniku wewnątrzcząsteczkowej kondensacji niektórych aminokwasów. W reakcji biorą udział: grupa karboksylowa i grupa aminowa znajdująca się np. przy 4., 5. lub 6. atomie węgla łańcucha aminokwasu. Przykładem laktamu jest związek o wzorze

Spośród poniższych nazw wybierz nazwę aminokwasu, z którego otrzymano laktam o podanym wzorze. Zaznacz wybraną odpowiedź.

Poniżej przedstawiono sekwencję aminokwasów pewnego tripeptydu:

Phe-Gly-Cys

Napisz wzór półstrukturalny (grupowy) tego tripeptydu. Pamiętaj, że w zastosowanej notacji umieszcza się z lewej strony kod aminokwasu, którego reszta zawiera wolną grupę aminową połączoną z atomem węgla α.

Dane są dwa pierwiastki chemiczne X oraz Y o których wiadomo, że:

– w stanie podstawowym elektrony w atomie pierwiastka X opisane są piętnastoma orbitalami, przy czym jego sparowane elektrony walencyjne opisane są taką samą liczbą orbitali, co elektrony niesparowane;

– atomy pierwiastka Y mają o jedną powłokę elektronową mniej, niż atomy pierwiastka X; liczba elektronów walencyjnych pierwiastka Y jest taka sama, jak liczba elektronów walencyjnych pierwiastka X opisanych orbitalami d.

Podaj symbol lub nazwę pierwiastka X oraz wartości liczb kwantowych – głównej oraz pobocznej, opisujących jego elektrony niesparowane.

Dane są dwa pierwiastki chemiczne X oraz Y o których wiadomo, że:

– w stanie podstawowym elektrony w atomie pierwiastka X opisane są piętnastoma orbitalami, przy czym jego sparowane elektrony walencyjne opisane są taką samą liczbą orbitali, co elektrony niesparowane;

– atomy pierwiastka Y mają o jedną powłokę elektronową mniej, niż atomy pierwiastka X; liczba elektronów walencyjnych pierwiastka Y jest taka sama, jak liczba elektronów walencyjnych pierwiastka X opisanych orbitalami d.

Napisz wzór sumaryczny wodorku pierwiastka Y, a następnie określ budowę przestrzenną jego cząsteczki (liniowa, trygonalna, tetraedryczna).

Pierwiastki leżące w tej samej grupie układu okresowego wykazują pewne podobieństwa w wielu właściwościach fizycznych oraz chemicznych. Ponadto, bardzo często zdarza się również, że tworzą związki chemiczne o identycznej strukturze cząsteczek. Na przykład siarka oraz selen przy najwyższym stopniu utlenienia tworzą podobnej budowy kwasy tlenowe – odpowiednio siarkowy(VI) oraz selenowy(VI). W pierwszym etapie dysocjacji elektrolitycznej obserwuje się praktycznie całkowitą dysocjację ich cząsteczek.

Na podstawie: A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2010.

Do probówki zawierającej oranż metylowy oraz 5 ml wodnego roztworu wodorotlenku potasu o wartości pH równej 13 wprowadzono pewną ilość tlenku selenu(VI) i energicznie wstrząśnięto zawartością naczynia reakcyjnego, uzyskując w ten sposób wodny roztwór soli obojętnej.

Podkreśl wyrażenia w nawiasach tak, aby powstały zdania prawdziwe.

Pierwiastki leżące w tej samej grupie układu okresowego wykazują pewne podobieństwa w wielu właściwościach fizycznych oraz chemicznych. Ponadto, bardzo często zdarza się również, że tworzą związki chemiczne o identycznej strukturze cząsteczek. Na przykład siarka oraz selen przy najwyższym stopniu utlenienia tworzą podobnej budowy kwasy tlenowe – odpowiednio siarkowy(VI) oraz selenowy(VI). W pierwszym etapie dysocjacji elektrolitycznej obserwuje się praktycznie całkowitą dysocjację ich cząsteczek.

Na podstawie: A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2010.

Do probówki zawierającej oranż metylowy oraz 5 ml wodnego roztworu wodorotlenku potasu o wartości pH równej 13 wprowadzono pewną ilość tlenku selenu(VI) i energicznie wstrząśnięto zawartością naczynia reakcyjnego, uzyskując w ten sposób wodny roztwór soli obojętnej.

Napisz w formie jonowej skróconej równanie reakcji chemicznej tlenku selenu(VI) z wodnym roztworem wodorotlenku potasu, jaka doprowadziła do powstania soli obojętnej.

Atomy technetu zawierające 54 neutrony można uzyskać w wyniku bombardowania deuterem atomów jednego z izotopów pewnego pierwiastka chemicznego, zawierającego 42 elektrony oraz  liczbę neutronów równą liczbie dodatnich ładunków znajdujących się w jądrze atomu cezu.

Uzupełnij poniższy schemat, aby przedstawiał równanie opisanej reakcji jądrowej.

W zlewce znajdował się wodny roztwór zawierający mieszaninę trzech soli – octanów, w którym stężenia jonów Mg²⁺ oraz Zn²⁺ były identyczne i wynosiły po 0,02 mol∙dm^-3. Stężenie jonów Ag⁺ natomiast było równe 0,005 mol∙dm^-3. Do opisanego układu wprowadzono kilka kropli alkoholowego roztworu fenoloftaleiny.

Ustal na podstawie stosownych obliczeń stężenie molowe jonów octanowych, znajdujących się w roztworze.

W zlewce znajdował się wodny roztwór zawierający mieszaninę trzech soli – octanów, w którym stężenia jonów Mg²⁺ oraz Zn²⁺ były identyczne i wynosiły po 0,02 mol∙dm^-3. Stężenie jonów Ag⁺ natomiast było równe 0,005 mol∙dm^-3. Do opisanego układu wprowadzono kilka kropli alkoholowego roztworu fenoloftaleiny.

Przeprowadzono trójetapowe doświadczenie, którego celem było usunięcie z roztworu kolejno jonów Ag⁺, Zn²⁺ oraz Mg²⁺  w postaci osadów trudno rozpuszczalnych soli. Zastosowanymi odczynnikami strącającymi były wówczas roztwory, w których znajdowały się kationy pierwiastka A, którego atomy mają masę bezwzględną równą  3,82∙10^-23 g. Do wykonania opisanego doświadczenia zastosowano stechiometryczną ilość trzech spośród wymienionych roztworów wodnych: KI, NaI, KHS, K₂CO₃, Na₂CO₃, NaNO₃ oraz Na₂S.

Określ, jakie kationy w każdym z trzech etapów eksperymentu zostały wprowadzone do roztworu stanowiącego mieszaninę octanów? Odpowiedź uzasadnij obliczeniami.

W zlewce znajdował się wodny roztwór zawierający mieszaninę trzech soli – octanów, w którym stężenia jonów Mg²⁺ oraz Zn²⁺ były identyczne i wynosiły po 0,02 mol∙dm^-3. Stężenie jonów Ag⁺ natomiast było równe 0,005 mol∙dm^-3. Do opisanego układu wprowadzono kilka kropli alkoholowego roztworu fenoloftaleiny.

Przeprowadzono trójetapowe doświadczenie, którego celem było usunięcie z roztworu kolejno jonów Ag⁺, Zn²⁺ oraz Mg²⁺  w postaci osadów trudno rozpuszczalnych soli. Zastosowanymi odczynnikami strącającymi były wówczas roztwory, w których znajdowały się kationy pierwiastka A, którego atomy mają masę bezwzględną równą  3,82∙10^-23 g. Do wykonania opisanego doświadczenia zastosowano stechiometryczną ilość trzech spośród wymienionych roztworów wodnych: KI, NaI, KHS, K₂CO₃, Na₂CO₃, NaNO₃ oraz Na₂S.

Podaj wzory sumaryczne soli, których wodne roztwory wprowadzano w kolejnych etapach opisanego doświadczenia do roztworu octanów oraz wzory sumaryczne związków chemicznych, jakie wchodziły w skład strącanych osadów. Uzupełnij tabelę.