DWMED

W tabeli zebrano informacje na temat wybranych wskaźników alkacymetrycznych.

Na podstawie: W. Mizerski, Tablice chemiczne, Warszawa 2013.

Miareczkowano wodny roztwór etyloaminy wobec czerwieni metylowej. Jako titrant zastosowano wodny roztwór kwasu bromowodorowego. Punkt równoważnikowy miareczkowania osiągnięto przy wartości pH równej 5,7.

Oceń, czy możliwe byłoby użycie zieleni bromokrezolowej jako wskaźnika alkacymetrycznego, zamiast czerwieni metylowej podczas opisanego procesu miareczkowania? Uzasadnij swoją odpowiedź.

Zmiareczkowano 400 cm³ wodnego roztworu wodorotlenku wapnia wobec fenoloftaleiny. Punkt równoważnikowy osiągnięto po wprowadzeniu 20 cm³ roztworu titranta, którym był roztwór kwasu solnego o stężeniu 0,2 mol∙dm^–3.

Napisz, co zaobserwowano w momencie osiągnięcia punktu równoważnikowego miareczkowania?

Zmiareczkowano 400 cm³ wodnego roztworu wodorotlenku wapnia wobec fenoloftaleiny. Punkt równoważnikowy osiągnięto po wprowadzeniu 20 cm³  roztworu titranta, którym był roztwór kwasu solnego o stężeniu 0,2 mol∙dm^–3.

Oblicz początkową wartość pH roztworu analitu.

Zakres wskaźnikowy oranżu metylowego odpowiada wartościom pH z zakresu 3,2÷4,4.

Na podstawie: W. Mizerski, Tablice chemiczne, Adamantan 2013.

Zmiareczkowano 400 cm³ wodnego roztworu wodorotlenku wapnia wobec fenoloftaleiny. Punkt równoważnikowy osiągnięto po wprowadzeniu 20 cm³ roztworu titranta, którym był roztwór kwasu solnego o stężeniu 0,2 mol∙dm^–3.

Napisz, czy w doświadczeniu tym jako wskaźnik alkacymetryczny mógłby zostać wykorzystany oranż metylowy? Odpowiedź uzasadnij.

Zmiareczkowano 400 cm³ wodnego roztworu wodorotlenku wapnia wobec fenoloftaleiny. Punkt równoważnikowy osiągnięto po wprowadzeniu 20 cm³ roztworu titranta, którym był roztwór kwasu solnego o stężeniu 0,2 mol∙dm^–3.

Oceń, czy wartość pH roztworu w punkcie równoważnikowym miareczkowania byłaby większa, mniejsza, czy równa 7, gdyby zamiast miareczkowanego roztworu wodorotlenku wapnia użyto roztwór kwasu mrówkowego, a titrantem był wówczas wodny roztwór wodorotlenku potasu?

W celu ustalenia charakteru chemicznego tlenku niklu(II) wykonano pewne doświadczenie chemiczne. W trzech probówkach umieszczono próbki opisanego związku chemicznego, a następnie do każdej z nich wprowadzono niewielki nadmiar wody (probówka nr 1) oraz wodnych roztworów – wodorotlenku potasu (probówka nr 2) i kwasu siarkowego(VI) (probówka nr 3). Zawartością każdego z naczyń reakcyjnych energicznie wstrząśnięto. W pierwszych dwóch probówkach nie zaobserwowano zmian świadczących o przebiegu reakcji chemicznej, podczas gdy w trzeciej probówce ciało stałe uległo roztworzeniu.

Określ charakter chemiczny tlenku wykorzystanego podczas tego doświadczenia. Odpowiedź uzasadnij zapisując równania odpowiednich reakcji chemicznych w formie jonowej skróconej.

Przeprowadzono pewne doświadczenie chemiczne z wykorzystaniem tlenku siarki(VI). Związek ten wprowadzono w nadmiarze do dwóch różnych probówek, zawierających po trzy krople oranżu metylowego oraz:

probówka nr 1:     wodę;

probówka nr 2:     wodny roztwór wodorotlenku cezu.

Napisz, co zaobserwowano w każdym z naczyń?

W rezultacie pozytywnego wyniku próby Trommera z udziałem glukozy powstaje ceglastoczerwony osad tlenku miedzi(I), który nie roztwarza się w nadmiarze roztworu zasady sodowej.

Określ, jaki jest charakter chemiczny opisanego tlenku?

Na świeżo strącony osad wodorotlenku galu podziałano nadmiarem roztworu wodorotlenku potasu. Po wstrząśnięciu zawartością naczynia reakcyjnego stwierdzono, że cały osad uległ roztworzeniu.

Oceń, czy przeprowadzone doświadczenie było wystarczające, aby stwierdzić amfoteryczny charakter tlenku galu? Odpowiedź uzasadnij.

W dwóch nieopisanych probówkach znajdują się wodne roztwory – siarczanu(VI) cynku oraz siarczanu(VI) magnezu.

Zaproponuj doświadczenie, którego celem będzie odróżnienie od siebie zawartości obu naczyń. W tym celu wybierz jeden z podanych odczynników, a następnie opisz tok postępowania, w którym przedstawisz stosowne obserwacje oraz wnioski. Dostępne odczynniki: HCl_(aq), KOH_(aq), BaCl_2(aq), fenoloftaleina.

Rozpuszczalność wodorotlenku potasu w temperaturze 20 ⁰C wynosi 85 g/100 g wody. Przeprowadzono doświadczenie chemiczne, opisane poniższym rysunkiem:

Napisz, co zaobserwowano w każdej z probówek podczas przebiegu tego eksperymentu? Odpowiedź uzasadnij stosownymi obliczeniami.

Poniżej zapisano równania kilku reakcji chemicznych.

Określ, które z opisanych wyżej przemian należą do reakcji redoks? Następnie wskaż drobinę pełniącą wówczas rolę utleniacza oraz drobinę będącą reduktorem.

Poniżej podano pary kilku wybranych kationów metali.

Korzystając z szeregu napięciowego metali oraz półogniw redoks wskaż (wstawiając znak „<” lub „>”), który jon w danej parze kationów jest silniejszym utleniaczem?

Przeprowadzono doświadczenie chemiczne, którego celem było zbadanie aktywności chemicznej czterech metali – miedzi, manganu, bizmutu oraz srebra. Trzem pierwszym z wymienionych pierwiastków chemicznych,  w sposób losowy przypisano oznaczenia literowe X, Y oraz Z. Podczas pierwszego etapu eksperymentu, do wodnego roztworu octanu srebra wprowadzono blaszkę wykonaną z metalu X (probówka nr 1). Po całkowitym usunięciu kationów srebra blaszkę wyjęto, a w uzyskanym w ten sposób roztworze związku chemicznego A zanurzono kolejną blaszkę – wykonaną z metalu Y (probówka nr 2) i postąpiono jak poprzednio. W powstałym roztworze związku chemicznego B zanurzono następnie blaszkę wykonaną z metalu Z (probówka nr 3). Podczas tego etapu eksperymentu, wszystkie obecne w roztworze kationy metalu Y zostały usunięte. Schemat przeprowadzonego doświadczenia ilustruje poniższy rysunek.

Literom X, Y oraz Z przypisz symbole metali wykorzystanych podczas tego eksperymentu, natomiast literom A i B – wzory sumaryczne związków chemicznych, których wodne roztwory (A_(aq) oraz B_(aq)) uzyskano w danym etapie doświadczenia.

Przeprowadzono doświadczenie chemiczne, którego celem było zbadanie aktywności chemicznej czterech metali – miedzi, manganu, bizmutu oraz srebra. Trzem pierwszym z wymienionych pierwiastków chemicznych,  w sposób losowy przypisano oznaczenia literowe X, Y oraz Z. Podczas pierwszego etapu eksperymentu, do wodnego roztworu octanu srebra wprowadzono blaszkę wykonaną z metalu X (probówka nr 1). Po całkowitym usunięciu kationów srebra blaszkę wyjęto, a w uzyskanym w ten sposób roztworze związku chemicznego A zanurzono kolejną blaszkę – wykonaną z metalu Y (probówka nr 2) i postąpiono jak poprzednio. W powstałym roztworze związku chemicznego B zanurzono następnie blaszkę wykonaną z metalu Z (probówka nr 3). Podczas tego etapu eksperymentu, wszystkie obecne w roztworze kationy metalu Y zostały usunięte. Schemat przeprowadzonego doświadczenia ilustruje poniższy rysunek.

Napisz w formie jonowej skróconej równania reakcji chemicznych, jakie przebiegły po wprowadzeniu blaszek do roztworów w każdym z etapów eksperymentu.