DWMED

Breadcrumbs













Zadanie 9.1. Arkusz Palladium kwiecień 2021 (1 punkt)

Kwas azotowy(III) jest związkiem trwałym jedynie w bardzo rozcieńczonych roztworach. Dlatego, jeśli wprowadzi się stężony kwas siarkowy(VI) do wodnego roztworu azotanu(III) potasu o dostatecznie wysokim stężeniu, wówczas kwas azotowy(III) praktycznie nie powstanie. Obserwuje się wtedy wydzielanie bezbarwnego, bezwonnego gazu, który brunatnieje u wylotu naczynia reakcyjnego. Drugim produktem opisanej przemiany chemicznej jest woda, a kolejnym – kwas, w cząsteczkach którego azot przyjmuje maksymalny stopień utlenienia. Bezwodnikiem kwasu azotowego(III) jest nietrwały tlenek N2O3, który rozkłada się z utworzeniem dwóch opisanych wcześniej substancji gazowych. Po osiągnięciu stanu równowagi w temperaturze pokojowej T, faza gazowa może zawierać wtedy 50% objętościowych związku N2O3.

Na podstawie: A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2010.

Słabym, wielohydronowym kwasem jest kwas ortofosforowy(V). Stałe równowagi kolejnych etapów jego dysocjacji elektrolitycznej w temperaturze 25 oC mają następujące wartości:

W teorii protonowej kwasów i zasad Brønsteda-Lowry’ego, z kwasu powstaje sprzężona z nim zasada, przy czym im mocniejszy jest kwas Brønsteda, tym słabsza sprzężona z nim zasada.

Po zmieszaniu jednakowych objętości rozcieńczonych roztworów o takim samym stężeniu molowym – azotanu(III) potasu oraz kwasu ortofosforowego(V) przebiega reakcja chemiczna:

Uszereguj według wzrastającej mocy zasady Brønsteda zawierające fosfor, powstałe w wyniku dysocjacji elektrolitycznej kwasu ortofosforowego(V) w jego wodnym roztworze.

© dr inż. Rafał Szczypiński, wszelkie prawa zastrzeżone


Zadanie 9.2. Arkusz Palladium kwiecień 2021 (1 punkt)

Kwas azotowy(III) jest związkiem trwałym jedynie w bardzo rozcieńczonych roztworach. Dlatego, jeśli wprowadzi się stężony kwas siarkowy(VI) do wodnego roztworu azotanu(III) potasu o dostatecznie wysokim stężeniu, wówczas kwas azotowy(III) praktycznie nie powstanie. Obserwuje się wtedy wydzielanie bezbarwnego, bezwonnego gazu, który brunatnieje u wylotu naczynia reakcyjnego. Drugim produktem opisanej przemiany chemicznej jest woda, a kolejnym – kwas, w cząsteczkach którego azot przyjmuje maksymalny stopień utlenienia. Bezwodnikiem kwasu azotowego(III) jest nietrwały tlenek N2O3, który rozkłada się z utworzeniem dwóch opisanych wcześniej substancji gazowych. Po osiągnięciu stanu równowagi w temperaturze pokojowej T, faza gazowa może zawierać wtedy 50% objętościowych związku N2O3.

Na podstawie: A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2010.

Słabym, wielohydronowym kwasem jest kwas ortofosforowy(V). Stałe równowagi kolejnych etapów jego dysocjacji elektrolitycznej w temperaturze 25 oC mają następujące wartości:

W teorii protonowej kwasów i zasad Brønsteda-Lowry’ego, z kwasu powstaje sprzężona z nim zasada, przy czym im mocniejszy jest kwas Brønsteda, tym słabsza sprzężona z nim zasada.

Po zmieszaniu jednakowych objętości rozcieńczonych roztworów o takim samym stężeniu molowym – azotanu(III) potasu oraz kwasu ortofosforowego(V) przebiega reakcja chemiczna:

Napisz wzory sumaryczne sprzężonych par kwas-zasada Brønsteda biorących udział w opisanej reakcji chemicznej, biegnącej po zmieszaniu roztworów – azotanu(III) potasu oraz kwasu ortofosforowego(V). Uzupełnij tabelę.

© dr inż. Rafał Szczypiński, wszelkie prawa zastrzeżone


Zadanie 10.1. Arkusz Palladium kwiecień 2021 (1 punkt)

Kwas azotowy(III) jest związkiem trwałym jedynie w bardzo rozcieńczonych roztworach. Dlatego, jeśli wprowadzi się stężony kwas siarkowy(VI) do wodnego roztworu azotanu(III) potasu o dostatecznie wysokim stężeniu, wówczas kwas azotowy(III) praktycznie nie powstanie. Obserwuje się wtedy wydzielanie bezbarwnego, bezwonnego gazu, który brunatnieje u wylotu naczynia reakcyjnego. Drugim produktem opisanej przemiany chemicznej jest woda, a kolejnym – kwas, w cząsteczkach którego azot przyjmuje maksymalny stopień utlenienia. Bezwodnikiem kwasu azotowego(III) jest nietrwały tlenek N2O3, który rozkłada się z utworzeniem dwóch opisanych wcześniej substancji gazowych. Po osiągnięciu stanu równowagi w temperaturze pokojowej T, faza gazowa może zawierać wtedy 50% objętościowych związku N2O3.

Na podstawie: A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2010.

W celu ustalenia charakteru chemicznego tlenków – bezbarwnego oraz powstałego z niego tlenku brunatnego przeprowadzono pewne doświadczenie chemiczne. W tym celu przygotowano dwie serie probówek. W każdej z tych serii znajdowały się następujące mieszaniny:

– wodny roztwór KOH z dodatkiem kilku kropli roztworu oranżu metylowego,

– woda dejonizowana z dodatkiem kilku kropli roztworu oranżu metylowego,

– wodny roztwór KOH z dodatkiem kilku kropli alkoholowego roztworu fenoloftaleiny.

Do zawartości każdego wymienionych naczyń wprowadzono opisane tlenki (po jednym do probówek znajdujących się w każdej serii), przy czym w przypadku tlenku bezbarwnego doświadczenie przeprowadzono w układach praktycznie pozbawionych tlenu. Podczas przebiegu tego doświadczenia wykonano kilka fotografii. Cztery z nich zamieszczono poniżej:

Brunatny tlenek został użyty w takiej ilości względem zawartego w roztworze wodorotlenku potasu, że w uzyskanej po zakończeniu doświadczenia mieszaninie (25 oC) stężenie jonów OH było równe 2∙10–6 mol∙dm–3. W roztworze tym po zakończeniu doświadczenia uzyskano również mieszaninę dwóch soli.

Wskaż numery tych probówek, których zawartość przedstawiono w postaci fotografii wykonanej po wprowadzeniu tlenku bezbarwnego, a następnie wyjaśnij, dlaczego doświadczenie z wykorzystaniem tego tlenku przeprowadzono w warunkach praktycznie beztlenowych.

Numery probówek:

Wyjaśnienie:

© dr inż. Rafał Szczypiński, wszelkie prawa zastrzeżone

Paginacja