DWMED

Energią jonizacji nazywamy taką ilość energii, jaka potrzebna jest do usunięcia elektronu z atomu pierwiastka lub jego prostego jonu. Wykresy poniżej ilustrują zmiany wartości pierwszej oraz drugiej energii jonizacji szesnastu pierwiastków grup głównych układu okresowego, leżących w dwóch kolejnych jego okresach.

Na podstawie: A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2010.

Uzupełnij poniższy tekst oznaczeniami literowymi (A÷D) tak, aby powstały zdania prawdziwe. Uzasadnij swój wybór.

Energią jonizacji nazywamy taką ilość energii, jaka potrzebna jest do usunięcia elektronu z atomu pierwiastka lub jego prostego jonu. Wykresy poniżej ilustrują zmiany wartości pierwszej oraz drugiej energii jonizacji szesnastu pierwiastków grup głównych układu okresowego, leżących w dwóch kolejnych jego okresach.

Na podstawie: A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2010.

W tabeli poniżej oznaczeniom literowym X, Y i Z przypisano po dwa numery okresów. Wśród podanych oznaczeń dwa dotyczą tych okresów, w których nie leżą pierwiastki o wartościach energii jonizacji przedstawionych graficznie w informacji wprowadzającej.

Podaj te oznaczenia literowe, które nie dotyczą pierwiastków o wartościach energii jonizacji przedstawionych w informacji wprowadzającej.

Energią jonizacji nazywamy taką ilość energii, jaka potrzebna jest do usunięcia elektronu z atomu pierwiastka lub jego prostego jonu. Wykresy poniżej ilustrują zmiany wartości pierwszej oraz drugiej energii jonizacji szesnastu pierwiastków grup głównych układu okresowego, leżących w dwóch kolejnych jego okresach.

Na podstawie: A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2010.

W tabeli poniżej oznaczeniom literowym X, Y i Z przypisano po dwa numery okresów. Wśród podanych oznaczeń dwa dotyczą tych okresów, w których nie leżą pierwiastki o wartościach energii jonizacji przedstawionych graficznie w informacji wprowadzającej.

Podkreśl wyrażenia w nawiasach tak, aby powstały zdania prawdziwe.

Azot jest pierwiastkiem, który występuje w postaci dwóch trwałych odmian izotopowych różniących się jednym neutronem. Szacuje się, że wśród 263 cząsteczek amoniaku istnieje jedna, w skład której wchodzi tzw. ciężki izotop azotu, którego jądro atomowe zawiera osiem neutronów.

Na podstawie: A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2010.

Oblicz liczbę cząsteczek amoniaku zawierających ciężki izotop azotu w probówce o pojemności równej 20 cm³_, w jednej czwartej napełnionej roztworem wody amoniakalnej o stężeniu molowym równym 0,1 mol·dm^-3, w temperaturze 25 ^oC. W obliczeniach uwzględnij fakt, że woda amoniakalna jest słabym elektrolitem. Wynik podaj w notacji wykładniczej z dokładnością do trzech cyfr znaczących.

Azot jest pierwiastkiem, który występuje w postaci dwóch trwałych odmian izotopowych różniących się jednym neutronem. Szacuje się, że wśród 263 cząsteczek amoniaku istnieje jedna, w skład której wchodzi tzw. ciężki izotop azotu, którego jądro atomowe zawiera osiem neutronów.

Na podstawie: A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2010.

Jeśli wodny roztwór chlorku amonu zawierający lekki izotop azotu zostanie nasycony amoniakiem, którego wszystkie cząsteczki zawierają ciężki izotop azotu, wówczas dojdzie do wymiany tego izotopu między amoniakiem a jonami amonowymi. Powstały w ten sposób gazowy produkt zawierający lekki izotop azotu usuwa się z układu metodami fizycznymi.

Stosując wzory drobin zawierających symbole odpowiednich izotopów azotu napisz w formie jonowej skróconej równanie opisanej wyżej przemiany.

Naturalny ołów występuje w postaci mieszaniny czterech izotopów. Liczby neutronów znajdujących się w trzech najcięższych spośród tych izotopów opisane są wartościami kolejnych liczb naturalnych. W podanej trójce izotopów najlżejszy z nich stanowi 24,1%, a kolejne dwa odpowiednio 22,1% oraz 52,4% (najcięższy izotop). Ponadto wiadomo, że neutrony znajdujące się w jednym atomie najlżejszego spośród wszystkich izotopów ołowiu ważą około 2,037·10^-22 g.

Na podstawie: W. Mizerski, Tablice chemiczne, Warszawa 2013.

Ustal na podstawie odpowiednich obliczeń wartość liczby masowej najlżejszego spośród wszystkich opisanych izotopów ołowiu.

Naturalny ołów występuje w postaci mieszaniny czterech izotopów. Liczby neutronów znajdujących się w trzech najcięższych spośród tych izotopów opisane są wartościami kolejnych liczb naturalnych. W podanej trójce izotopów najlżejszy z nich stanowi 24,1%, a kolejne dwa odpowiednio 22,1% oraz 52,4% (najcięższy izotop). Ponadto wiadomo, że neutrony znajdujące się w jednym atomie najlżejszego spośród wszystkich izotopów ołowiu ważą około 2,037·10^-22 g.

Na podstawie: W. Mizerski, Tablice chemiczne, Warszawa 2013.

Średnia masa atomowa ołowiu wynosi 207,241 u. Na podstawie odpowiednich obliczeń ustal wartości liczb masowych pozostałych trzech (najcięższych) jego izotopów. Wyniki obliczeń wpisz w odpowiednie pola tabeli.

Rdzeń atomowy każdego z pierwiastków X i Y zawiera dziesięć elektronów. W stanie podstawowym atomy pierwszego z nich mają identyczną liczbę walencyjnych elektronów sparowanych i niesparowanych. Drugi z wymienionych pierwiastków tworzy jony o wzorze YO₄^–.

W pewnym tlenku pierwiastka X pierwiastkowi temu przypisuje się jego najwyższą wartość stopnia utlenienia. Przeprowadzono doświadczenie zilustrowane poniższym rysunkiem, stosując stechiometryczne ilości wodorotlenków wobec tlenków pierwiastków X i Y oraz nadmiar wody.

Po dodaniu odczynników zawartość probówki nr 1 ogrzano, a następnie każdą z nich energicznie wstrząśnięto. W naczyniach o numerach 3 i 4 pojawiły się jony YO₄^–.

Napisz, co zaobserwowano w probówkach o numerach 1 i 2 po wstrząśnięciu ich zawartością?

Rdzeń atomowy każdego z pierwiastków X i Y zawiera dziesięć elektronów. W stanie podstawowym atomy pierwszego z nich mają identyczną liczbę walencyjnych elektronów sparowanych i niesparowanych. Drugi z wymienionych pierwiastków tworzy jony o wzorze YO₄^–.

W pewnym tlenku pierwiastka X pierwiastkowi temu przypisuje się jego najwyższą wartość stopnia utlenienia. Przeprowadzono doświadczenie zilustrowane poniższym rysunkiem, stosując stechiometryczne ilości wodorotlenków wobec tlenków pierwiastków X i Y oraz nadmiar wody.

Po dodaniu odczynników zawartość probówki nr 1 ogrzano, a następnie każdą z nich energicznie wstrząśnięto. W naczyniach o numerach 3 i 4 pojawiły się jony YO₄^–.

Po wykonaniu opisanego doświadczenia do zawartości każdej z probówek dodano po trzy krople 0,1% roztworu oranżu metylowego i wstrząśnięto ich zawartością. W probówkach o numerach 1 i 4 odnotowano różne barwy roztworów. Podaj jaką barwę przyjął każdy z tych dwóch roztworów oraz nazwy przebiegających w nich procesów, jakie odpowiadają za takie, a nie inne zabarwienie. Uzupełnij tabelę.

Rdzeń atomowy każdego z pierwiastków X i Y zawiera dziesięć elektronów. W stanie podstawowym atomy pierwszego z nich mają identyczną liczbę walencyjnych elektronów sparowanych i niesparowanych. Drugi z wymienionych pierwiastków tworzy jony o wzorze YO₄^–.

W pewnym tlenku pierwiastka X pierwiastkowi temu przypisuje się jego najwyższą wartość stopnia utlenienia. Przeprowadzono doświadczenie zilustrowane poniższym rysunkiem, stosując stechiometryczne ilości wodorotlenków wobec tlenków pierwiastków X i Y oraz nadmiar wody.

Po dodaniu odczynników zawartość probówki nr 1 ogrzano, a następnie każdą z nich energicznie wstrząśnięto. W naczyniach o numerach 3 i 4 pojawiły się jony YO₄^–.

Napisz w formie jonowej skróconej równania reakcji chemicznych, jakie odpowiadają za takie, a nie inne podane przez Ciebie zabarwienie roztworów w probówkach o numerach 1 i 4 uzyskanych w wyniku przeprowadzonego eksperymentu.

Rdzeń atomowy każdego z pierwiastków X i Y zawiera dziesięć elektronów. W stanie podstawowym atomy pierwszego z nich mają identyczną liczbę walencyjnych elektronów sparowanych i niesparowanych. Drugi z wymienionych pierwiastków tworzy jony o wzorze YO₄^–.

Pierwiastki X i Y tworzą związek chemiczny, którego cząsteczki mają kształt tetraedru. W cząsteczkach tych zhybrydyzowanym orbitalom walencyjnym atomu centralnego X przypisuje się typ hybrydyzacji sp³.

Narysuj kreskowy wzór elektronowy cząsteczki opisanego związku chemicznego oraz podaj typ wiązania chemicznego (kowalencyjne, kowalencyjne spolaryzowane, jonowe) występującego pomiędzy pierwiastkami X i Y w tym związku.

W kolbie z bocznym tubusem umieszczono 7,9 g kryształków manganianu(VII) potasu, a następnie wprowadzono do niej stechiometryczną ilość 20-procentowego roztworu kwasu solnego.

Po dodaniu roztworu kwasu wlot do kolby zamknięto, a jej zawartość ogrzewano. Po chwili zauważono wydzielanie się gazu, który przepływał do znajdującego się w zlewce roztworu. Stwierdzono, że zawartość zlewki  uległa zabarwieniu.

Napisz w formie jonowej skróconej równanie przebiegającej w kolbie reakcji chemicznej. Podaj wzór drobiny, która pełni w tej reakcji funkcję utleniacza oraz wzór drobiny będącej reduktorem. Uzupełnij tabelę.

W kolbie z bocznym tubusem umieszczono 7,9 g kryształków manganianu(VII) potasu, a następnie wprowadzono do niej stechiometryczną ilość 20-procentowego roztworu kwasu solnego.

Po dodaniu roztworu kwasu wlot do kolby zamknięto, a jej zawartość ogrzewano. Po chwili zauważono wydzielanie się gazu, który przepływał do znajdującego się w zlewce roztworu. Stwierdzono, że zawartość zlewki  uległa zabarwieniu.

Gęstość wykorzystanego w doświadczeniu roztworu kwasu solnego wynosi 1,1 g/cm³.

Oblicz objętość tego roztworu, jaka została zużyta do momentu, gdy reakcji uległo 75% początkowej ilości manganianu(VII) potasu. Wynik podaj w cm³, z dokładnością do cyfry jedności.

W kolbie z bocznym tubusem umieszczono 7,9 g kryształków manganianu(VII) potasu, a następnie wprowadzono do niej stechiometryczną ilość 20-procentowego roztworu kwasu solnego.

Po dodaniu roztworu kwasu wlot do kolby zamknięto, a jej zawartość ogrzewano. Po chwili zauważono wydzielanie się gazu, który przepływał do znajdującego się w zlewce roztworu. Stwierdzono, że zawartość zlewki  uległa zabarwieniu.

Podaj barwę powstałego w kolbie gazu oraz określ, jakie zabarwienie miała zawartość zlewki przed i po zakończeniu opisanego eksperymentu? Uzupełnij tabelę.

W kolbie z bocznym tubusem umieszczono 7,9 g kryształków manganianu(VII) potasu, a następnie wprowadzono do niej stechiometryczną ilość 20-procentowego roztworu kwasu solnego.

Po dodaniu roztworu kwasu wlot do kolby zamknięto, a jej zawartość ogrzewano. Po chwili zauważono wydzielanie się gazu, który przepływał do znajdującego się w zlewce roztworu. Stwierdzono, że zawartość zlewki  uległa zabarwieniu.

Po zakończeniu doświadczenia, do uzyskanej w zlewce mieszaniny poreakcyjnej dodano jeden spośród podanych niżej odczynników. Zawartość naczynia dokładnie wymieszano i stwierdzono zmianę zabarwienia jego zawartości.

Podkreśl wzór (lub nazwę) opisanego odczynnika oraz podaj jaką zmianę zaobserwowano.