DWMED

W dwóch jednakowych zbiornikach o objętości 2,0 dm³ każdy umieszczono oddzielnie takie same liczby moli substancji gazowych X i Y. Masa molowa substancji X jest dwa razy większa od masy molowej substancji Y. Temperatura w obu zbiornikach jest równa 481,3 K, a ciśnienie w zbiorniku z substancją X jest równe 2000,0 hPa.

Wskaż gaz (X lub Y), który ma większą gęstość w warunkach normalnych.

Stężenie procentowe nasyconego wodnego roztworu chlorku potasu o temperaturze 20 ^oC wynosi 25,37% masowych. Rozpuszczalność w wodzie tego związku w temperaturze 40 ^oC jest równa 40 g/100 g wody. W przedziale od 0 ^oC do 50 ^oC zależność rozpuszczalności chlorku potasu od temperatury jest liniowa.

Korzystając z powyższych informacji, uzupełnij tabelę, a następnie narysuj wykres zależności rozpuszczalności chlorku potasu w wodzie od temperatury w przedziale od 0 ^oC do 50 ^oC.

W 1,00 dm³ wody rozpuszczono 112,00 dm³ chlorowodoru odmierzonego w warunkach normalnych.

Oblicz stężenie procentowe otrzymanego kwasu solnego w procentach masowych. Załóż, że gęstość wody wynosi 1,00 g·cm^–3. Wynik podaj z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku.

Pewna roślina rosnąca na glebie o odczynie kwasowym ma kwiaty w kolorze niebieskim, a gdy odczyn gleby jest zasadowy, jej kwiaty mają zabarwienie różowoczerwone. Gleba, na której posadzono tę roślinę, pierwotnie miała odczyn obojętny, ale do jej użyźnienia
zastosowano siarczan(VI) amonu.

a) Określ kolor, na jaki zabarwiły się kwiaty tej rośliny po użyciu siarczanu(VI) amonu.

W teorii Brønsteda sprzężoną parą kwas-zasada nazywa się układ złożony z kwasu oraz zasady, która powstaje z tego kwasu przez odłączenie protonu.

Dla przemiany przedstawionej równaniem:

W poniższej tabeli podano wartości stopnia dysocjacji trzech kwasów karboksylowych w ich wodnych roztworach o stężeniu 0,1 mol/dm³ w temperaturze 25 ^oC.

Na podstawie podanych wartości stopnia dysocjacji uszereguj podane kwasy od najsłabszego do najmocniejszego.

Przygotowano wodne roztwory kwasów HX i HY oraz ich soli NaX i NaY, wszystkie o stężeniach 1 mol/dm³ . Stałe dysocjacji kwasowej HX i HY w temperaturze 25 ^oC są odpowiednio równe: Ka(HX) = 4,0·10^-5, Ka(HY) = 2,3·10^-2.

Posługując się zapisem w formie cząsteczkowej, dopisz do podanych substratów produkty reakcji lub napisz, że przemiana nie zachodzi.

Przygotowano wodne roztwory kwasów HX i HY oraz ich soli NaX i NaY, wszystkie o stężeniach 1 mol/dm³ . Stałe dysocjacji kwasowej HX i HY w temperaturze 25 ^oC są odpowiednio równe: Ka(HX) = 4,0·10^-5, Ka(HY) = 2,3·10^-2.

Wskaż kwas (HX lub HY), którego roztwór o stężeniu 1 mol/dm³ ma wyższe pH.

Do oceny mocy elektrolitu stosuje się stopień dysocjacji oraz stałą dysocjacji, jednak w tablicach chemicznych zwykle podawane są wartości stałej dysocjacji.

Wyjaśnij, dlaczego stała dysocjacji lepiej charakteryzuje moc elektrolitu.

W temperaturze 700 K stężeniowa stała równowagi reakcji opisanej równaniem:

CO (g)+ H₂O (g) ⇄ CO₂ (g)+ H₂ (g)

ma wartość 9,0. Do reakcji tej użyto pary wodnej (H₂O) oraz gazu syntezowego, czyli mieszaniny CO i H₂, zamiast czystego CO. Reakcję prowadzono w układzie zamkniętym. Po osiągnięciu stanu równowagi w temperaturze 700 K stężenia CO, CO₂, H₂ były odpowiednio równe: [CO] = 0,3 mol/dm³ , [CO2] = 6,3 mol/dm³ , [H2] = 12,9 mol/dm³.

Oblicz stężenie równowagowe pary wodnej w temperaturze 700 K. Wynik podaj z dokładnością do jednego miejsca po przecinku.

W temperaturze 700 K stężeniowa stała równowagi reakcji opisanej równaniem:

CO (g)+ H₂O (g) ⇄ CO₂ (g)+ H₂ (g)

ma wartość 9,0. Do reakcji tej użyto pary wodnej (H₂O) oraz gazu syntezowego, czyli mieszaniny CO i H₂, zamiast czystego CO. Reakcję prowadzono w układzie zamkniętym. Po osiągnięciu stanu równowagi w temperaturze 700 K stężenia CO, CO₂, H₂ były odpowiednio równe: [CO] = 0,3 mol/dm³ , [CO2] = 6,3 mol/dm³ , [H2] = 12,9 mol/dm³.

Korzystając z podanych w informacji wartości stężeń równowagowych reagentów, oblicz i napisz, w jakim stosunku molowym występowały CO i H₂ w gazie syntezowym użytym do realizacji opisanej przemiany.

Do dwóch probówek wprowadzono po 5 cm³ wodnego roztworu chlorku chromu(III). Do każdej z nich dodano po 5 cm³ rozcieńczonej wody amoniakalnej i zaobserwowano wytrącenie się osadu o barwie szarozielonej. Następnie do pierwszej probówki dodano kilka cm³ stężonego roztworu wodorotlenku sodu, a do drugiej taką samą objętość kwasu solnego. Zaobserwowano, że szarozielony osad rozpuścił się w obu probówkach.

a) Napisz w formie cząsteczkowej równanie reakcji chlorku chromu(III) z wodą amoniakalną.

Aniony dichromianowe(VI) reagują z kationami żelaza(II) w środowisku kwasowym według następującego schematu:

Cr₂O₇^2– + Fe²⁺ + H⁺ → Cr³⁺ + Fe³⁺ + H₂O

a) Napisz w formie jonowej z uwzględnieniem oddawanych lub pobieranych elektronów  (zapis jonowo-elektronowy) równania procesów redukcji i utleniania dokonujących się w czasie tej reakcji.

W poniższej tabeli przedstawiono równania reakcji elektrodowych oraz odpowiadające im wartości potencjałów standardowych dwóch półogniw redoks tworzących tzw. ogniwo niklowo-kadmowe.

Korzystając z podanych informacji, napisz sumaryczne równanie reakcji, która zachodzi w pracującym ogniwie niklowo-kadmowym.

W poniższej tabeli przedstawiono równania reakcji elektrodowych oraz odpowiadające im wartości potencjałów standardowych dwóch półogniw redoks tworzących tzw. ogniwo niklowo-kadmowe.

Oblicz siłę elektromotoryczną (SEM) tego ogniwa w warunkach standardowych.