DWMED

100 ml roztworu kwasu siarkowego(VI) o stężeniu 30% i gęstości 1,22 g·cm^–3 poddano reakcji z taką ilością 10-procentowego roztworu wodorotlenku sodu, że nastąpiło całkowite zobojętnienie kwasu.

Oblicz stężenie procentowe powstałego roztworu soli. Wynik podaj z dokładnością do trzech cyfr znaczących.

Rysunek poniżej przedstawia wzory chemiczne cząsteczek laktozy oraz celobiozy:

W wyniku hydrolizy laktozy powstaje mieszanina dwóch cukrów prostych. Reszty cząsteczek jednego z nich są merami pewnego polisacharydu X, natomiast reszty cząsteczek będących anomerami α tych merów stanowią jednostki powtarzalne polisacharydu Y. Niektóre cząsteczki polisacharydu Y oddziałują z cząsteczkami jodu z utworzeniem barwnego układu o kolorze granatowym.

Podaj nazwę polisacharydu X oraz nazwę frakcji polisacharydu Y, której cząsteczki tworzą z cząsteczkami jodu układy o barwie granatowej.

Przeprowadzono hydrolizę trójpeptydu znajdującego się w 80 g jego wodnego roztworu o stężeniu równym 9,1%. Podczas tego doświadczenia przebiegła reakcja chemiczna według schematu:

Phe-Ala-Lys + 2H₂O → Phe + Ala + Lys

Po zakończeniu procesu hydrolizy pozostałą wodę odparowano i uzyskano 7,4 g stałej masy zawierającej nierozłożony oligopeptyd oraz trzy powstałe aminokwasy.

Oblicz, jaki procent wagowy stałej mieszaniny (uzyskanej po odparowaniu wody) stanowiła fenyloalanina? Wynik podaj z dokładnością do dwóch cyfr znaczących. Masy molowe wymienionych aminokwasów wynoszą: M_Phe = 165 g/mol, M_Ala = 89 g/mol oraz M_Lys = 146 g/mol.

Przeprowadzono doświadczenie chemiczne, którego schemat ilustruje poniższy rysunek:

W probówce oznaczonej numerem 1 przed rozpoczęciem doświadczenia znajdował się stały produkt reakcji tlenku węgla(IV) z amoniakiem. Literami A÷D oznaczono kolejno:

Napisz, jaką barwę przyjął zwilżony wodą papierek wskaźnikowy trzymany nad wylotem probówki numer 1? Odpowiedź uzasadnij równaniem reakcji chemicznej, której lotny produkt wywołał podaną przez ciebie zmianę barwy wskaźnika. W tym celu wykorzystaj grupowe wzory związków organicznych.

Przeprowadzono doświadczenie chemiczne, którego schemat ilustruje poniższy rysunek:

W probówce oznaczonej numerem 1 przed rozpoczęciem doświadczenia znajdował się stały produkt reakcji tlenku węgla(IV) z amoniakiem. Literami A÷D oznaczono kolejno:

W dwóch probówkach zaobserwowano ten sam objaw świadczący o przebiegającej reakcji chemicznej. Zawartość każdego z tych naczyń następnie ogrzano umieszczając je w łaźni wodnej o temperaturze około 90 ⁰C.

Podkreśl wyrażenia w nawiasach tak, aby powstały zdania prawdziwe.

Rysunek poniżej przedstawia fragmenty cząsteczek chityny oraz acetylocelulozy.

Uzupełnij poniższy tekst odpowiednimi wartościami liczbowymi.

Rysunek poniżej przedstawia fragmenty cząsteczek chityny oraz acetylocelulozy.

Oceń poprawność poniższych zdań wpisując literę „P” (prawda) lub literę „F” (fałsz).

Przeprowadzono doświadczenie chemiczne, którego schemat ilustruje poniższy rysunek:

W probówce oznaczonej numerem 1 przed rozpoczęciem doświadczenia znajdował się stały produkt reakcji tlenku węgla(IV) z amoniakiem. Literami A÷D oznaczono kolejno:

Napisz, co zaobserwowano w probówkach o numerach 2÷5 po dodaniu odczynników A÷D i wstrząśnięciu ich zawartością?

Pod literami A÷E kryją się symbole pięciu pierwiastków chemicznych. Wiadomo, że pierwiastek A ma trzy powłoki elektronowe i tworzy dwuujemne jony proste. Drobina powstała w wyniku przyłączenia jednego elektronu do pierwiastka B jest izoelektronowa z atomem argonu. W skróconej konfiguracji elektronowej pierwiastka C jest w sumie 16 elektronów opisanych orbitalami s, p i d, a jego masa atomowa jest mniejsza od masy atomowej kryptonu. Pierwiastek D ma największe powinowactwo elektronowe spośród wszystkich znanych nam pierwiastków. Pierwiastek E jest niemetalem, a jego atomy mają o jedną powłokę elektronową więcej niż atomy pierwiastka C i (w stanie podstawowym) parzystą liczbę elektronów niesparowanych.

Wśród pierwiastków chemicznych A÷E trzy leżą w tej samej grupie układu okresowego.

Napisz wzór sumaryczny wodorku tego pierwiastka, który w wymienionej trójce wykazuje najsłabszy charakter niemetaliczny. Określ kształt cząsteczki wodorku (liniowy, kątowy, trójkątny, tetraedryczny) oraz typ występującego w nim wiązania chemicznego (jonowe, kowalencyjne, kowalencyjne spolaryzowane).

Przeprowadzono doświadczenie którego schemat zilustrowano rysunkiem poniżej. Przed rozpoczęciem tego eksperymentu w probówkach znajdowały się wodne roztwory cukrów: 1 i 2 – sacharozy, 3 – maltozy, 4 – mannozy oraz 5 – fruktozy. Po dodaniu podanych odczynników, zawartością każdego z naczyń energicznie wstrząśnięto. Probówki o numerach 1÷3 umieszczono następnie w łaźni wodnej o temperaturze równej 50 ⁰C i termostatowano przez 30 minut. Po tym czasie zawartość naczyń ostudzono do temperatury otoczenia (20 ⁰C).

Zawartość probówek, w których nie odnotowano objawów świadczących o przebiegu reakcji chemicznej postanowiono poddać analizie jakościowej, która pozwoliłaby potwierdzić (lub nie), że reakcja przebiegła podczas opisanego w informacji wstępnej doświadczenia. W tym celu najpierw zobojętniono zawartość każdego z naczyń, a następnie wybrano dwa, spośród odczynników: CuSO_4(aq), NaHCO_3(aq), Br_2(aq), NH₄NO_3(aq), FeCl_3(s) i dodano do zawartości probówek, w których nie zaobserwowano uprzednio objawów świadczących o przebiegu reakcji chemicznej.

Podkreśl wzory dwóch substancji chemicznych, których wodne roztwory wybrano oraz napisz (podając jednocześnie numery odpowiednich probówek), co zaobserwowano w każdym z naczyń po dodaniu do nich tych odczynników?

Przeprowadzono doświadczenie którego schemat zilustrowano rysunkiem poniżej. Przed rozpoczęciem tego eksperymentu w probówkach znajdowały się wodne roztwory cukrów: 1 i 2 – sacharozy, 3 – maltozy, 4 – mannozy oraz 5 – fruktozy. Po dodaniu podanych odczynników, zawartością każdego z naczyń energicznie wstrząśnięto. Probówki o numerach 1÷3 umieszczono następnie w łaźni wodnej o temperaturze równej 50 ⁰C i termostatowano przez 30 minut. Po tym czasie zawartość naczyń ostudzono do temperatury otoczenia (20 ⁰C).

Podkreśl wyrażenia w nawiasach tak, aby powstały zdania prawdziwe.

Przeprowadzono doświadczenie którego schemat zilustrowano rysunkiem poniżej. Przed rozpoczęciem tego eksperymentu w probówkach znajdowały się wodne roztwory cukrów: 1 i 2 – sacharozy, 3 – maltozy, 4 – mannozy oraz 5 – fruktozy. Po dodaniu podanych odczynników, zawartością każdego z naczyń energicznie wstrząśnięto. Probówki o numerach 1÷3 umieszczono następnie w łaźni wodnej o temperaturze równej 50 ⁰C i termostatowano przez 30 minut. Po tym czasie zawartość naczyń ostudzono do temperatury otoczenia (20 ⁰C).

Mannoza – cukier, którego roztwór znajdował się w czwartej probówce jest izomerem glukozy. Jej cząsteczki różnią się od cząsteczek glukozy konfiguracją przy atomie węgla oznaczonym lokantem nr 2.

Oceń poprawność poniższych zdań wpisując literę „P” (prawda) lub literę „F” (fałsz).

W stanie podstawowym w atomach pewnego pierwiastka X elektrony walencyjne opisane orbitalami 3d stanowią dokładnie 60% jego wszystkich elektronów walencyjnych.

Napisz wzór sumaryczny tlenku pierwiastka X, w którym pierwiastkowi temu przypisuje się jego najwyższy stopień utlenienia. Podaj jedno zastosowanie tego tlenku.

Bakterie E. Coli wytwarzają enzym β-galaktozydazę, który wykazuje zdolność do hydrolizowania wiązań β-glikozydowych. W wodzie obecność bakterii z wymienionego szczepu można potwierdzić za pomocą syntetycznej pożywki zawierającej o-nitrofenylo-β-D-galaktopiranozyd, który jest hydrolizowany do β-D-galaktopiranozy (rysunek poniżej). Drugim produktem opisanej przemiany jest o-nitrofenol. Jeśli w badanej próbce wody znajdą się bakterie E. Coli, roztwór przyjmuje wówczas żółte zabarwienie.

Na podstawie: K. R. Baker i inni, A High-Throughput Approach To Identify Compounds That Impair Envelope Integrity in Escherichia coli, Antimicrob Agents Chemotherapy 2016.

O-nitrofenol reaguje z 0,5 cm³ bromu o gęstości 3,12 g/cm³, z wydajnością równą 60%, przy czym produktem reakcji jest 2,4-dibromo-6-nitrofenol.

Wiedząc, że proces hydrolizy o-nitrofenylo-β-D-galaktopiranozydu (301 g/mol) przebiega z wydajnością równą 80%, oblicz jego zawartość procentową w syntetycznej pożywce o masie 4 g. Wynik obliczeń podaj z dokładnością do cyfry jedności.

Bakterie E. Coli wytwarzają enzym β-galaktozydazę, który wykazuje zdolność do hydrolizowania wiązań β-glikozydowych. W wodzie obecność bakterii z wymienionego szczepu można potwierdzić za pomocą syntetycznej pożywki zawierającej o-nitrofenylo-β-D-galaktopiranozyd, który jest hydrolizowany do β-D-galaktopiranozy (rysunek poniżej). Drugim produktem opisanej przemiany jest o-nitrofenol. Jeśli w badanej próbce wody znajdą się bakterie E. Coli, roztwór przyjmuje wówczas żółte zabarwienie.

Na podstawie: K. R. Baker i inni, A High-Throughput Approach To Identify Compounds That Impair Envelope Integrity in Escherichia coli, Antimicrob Agents Chemotherapy 2016.

Oceń poprawność poniższych zdań wpisując literę „P” (prawda) lub literę „F” (fałsz):