DWMED

W temperaturze 298 K bezwodny kwas mrówkowy (HCOOH) jest cieczą o gęstości 1,213 g∙cm^–3. Związek ten ulega procesowi autodysocjacji, a jednym z jego produktów jest anion mrówczanowy. W temperaturze 298 K iloczyn jonowy kwasu mrówkowego ma wartość stałą i wynosi 6∙10^–7.

Na podstawie: W. Mizerski, Tablice chemiczne, Warszawa 2013.

Napisz równanie procesu autodysocjacji kwasu mrówkowego. Wskaż biorące w nim udział sprzężone pary kwas-zasada Brønsteda. W tym celu uzupełnij tabelę.

W temperaturze 298 K bezwodny kwas mrówkowy (HCOOH) jest cieczą o gęstości 1,213 g∙cm^–3. Związek ten ulega procesowi autodysocjacji, a jednym z jego produktów jest anion mrówczanowy. W temperaturze 298 K iloczyn jonowy kwasu mrówkowego ma wartość stałą i wynosi 6∙10^–7.

Na podstawie: W. Mizerski, Tablice chemiczne, Warszawa 2013.

W laboratorium przechowywano 1 dm³ kwasu mrówkowego.

Oblicz, jaki procent cząsteczek tego związku chemicznego ulega procesowi autodysocjacji w temperaturze 298 K? Wynik podaj z dokładnością do czwartego miejsca po przecinku.

Poniżej przedstawiono zbiór  wybranych indywiduów chemicznych:

Br₂, Cl^–, O₂^2–, MnO₄^–, H⁺, Fe, Cr²⁺, SO₃^2–, S^2–, H₂O₂, NO₂^–, H₂, F₂.

Spośród wymienionych wyżej drobin wybierz te, które w procesie redoks mogą pełnić wyłącznie rolę reduktora.

Poniżej przedstawiono zbiór  wybranych indywiduów chemicznych:

Br₂, Cl^–, O₂^2–, MnO₄^–, H⁺, Fe, Cr²⁺, SO₃^2–, S^2–, H₂O₂, NO₂^–, H₂, F₂.

Jedna spośród wymienionych drobin ma kształt piramidy trygonalnej. Do zakwaszonego roztworu dwuchromianu(VI) potasu dodano wodny roztwór soli potasowej zawierający drobinę o podanym wyżej kształcie. Zawartość naczynia ogrzano i zaobserwowano dwie zmiany świadczące o przebiegu reakcji chemicznej.

Podaj spodziewane obserwacje i napisz w formie jonowej skróconej równanie przebiegającej reakcji chemicznej. Współczynniki uzgodnij stosując metodę bilansu jonowo-elektronowego.

Poniżej przedstawiono zbiór  wybranych indywiduów chemicznych:

Br₂, Cl^–, O₂^2–, MnO₄^–, H⁺, Fe, Cr²⁺, SO₃^2–, S^2–, H₂O₂, NO₂^–, H₂, F₂.

W skład jednego z podanych anionów wchodzi pierwiastek, którego atomy w stanie podstawowym mają konfigurację elektronów walencyjnych w postaci: 4s²3d⁵. W reakcji z mocnym kwasem, sól zawierająca drugi z anionów daje brunatny gaz o drażniącej woni.

Napisz w formie jonowej skróconej równanie reakcji chemicznej przebiegającej w środowisku kwasowym między wybranymi przez Ciebie, opisanymi wyżej dwoma jonami. Zastosuj metodę bilansu jonowo-elektronowego.

Pewien student przeprowadził doświadczenie zilustrowane poniższym rysunkiem:

W celu wykonania tego eksperymentu zastosował stężone wodne roztwory soli oraz kwasu siarkowego(VI).

Napisz, co zaobserwowano w kolbie? Odpowiedź uzasadnij równaniem odpowiedniej reakcji chemicznej, zapisanym w formie jonowej skróconej.

Pewien student przeprowadził doświadczenie zilustrowane poniższym rysunkiem:

W celu wykonania tego eksperymentu zastosował stężone wodne roztwory soli oraz kwasu siarkowego(VI). W trakcie doświadczenia obserwowano coraz to intensywniejsze zabarwienie znajdującego się w zlewce roztworu.

Napisz, jaką barwę przyjęła zawartość zlewki po zakończeniu doświadczenia? Odpowiedź uzasadnij równaniem przebiegającej reakcji chemicznej, zapisanym w formie jonowej skróconej.

Ułamkiem molowym składnika mieszaniny nazywa się stosunek liczby moli tego składnika do sumarycznej liczby moli wszystkich składników mieszaniny. W przypadku związków jonowych, poszczególne drobiny z jakich są one zbudowane traktuje się wówczas jak niezależne składniki mieszaniny. W mieszaninach substancji gazowych, udziały poszczególnych składników często wyraża się za pomocą ich ciśnień cząstkowych (p_i), co można przedstawić wyrażeniem:

p_i = x_i · p

Wielkość p jest ciśnieniem całkowitym mieszaniny gazów, natomiast x_i jest ułamkiem molowym danego jej składnika.

Krystaliczny tiosiarczan sodu jest hydratem, w którym na 1 mol soli bezwodnej (Na₂S₂O₃) przypada 5 moli cząsteczek wody.

Określ ułamek molowy, jaki w 8,68 g kryształów tego hydratu stanowią kationy.

Pewien student przeprowadził doświadczenie zilustrowane poniższym rysunkiem:

W celu wykonania tego eksperymentu zastosował stężone wodne roztwory soli oraz kwasu siarkowego(VI).

Po zakończeniu doświadczenia, student sformułował dwa wnioski oraz jedną tezę.

Wniosek 1: anion manganianowy(VII) zdolny jest do utlenienia anionu chlorkowego.

Wniosek 2: chlor jest silniejszym utleniaczem od jodu.

Teza: anion manganianowy(VII) zdolny jest do utlenienia anionu jodkowego.

Czy teza postawiona przez studenta jest prawdziwa? Uzasadnij swoje stanowisko.

Ułamkiem molowym składnika mieszaniny nazywa się stosunek liczby moli tego składnika do sumarycznej liczby moli wszystkich składników mieszaniny. W przypadku związków jonowych, poszczególne drobiny z jakich są one zbudowane traktuje się wówczas jak niezależne składniki mieszaniny. W mieszaninach substancji gazowych, udziały poszczególnych składników często wyraża się za pomocą ich ciśnień cząstkowych (p_i), co można przedstawić wyrażeniem:

p_i = x_i · p

Wielkość p jest ciśnieniem całkowitym mieszaniny gazów, natomiast x_i jest ułamkiem molowym danego jej składnika.

Zmieszano 4 mole metanu z 1 molem pary wodnej i w pewnej temperaturze T zainicjowano reakcję chemiczną:

CH_4(g) + H₂O_(g) → CO_(g) + 3H_2(g)

Po jej zakończeniu stwierdzono, że w mieszaninie poreakcyjnej znajduje się 2,4 mola wodoru. Zawartość naczynia ochłodzono następnie do temperatury 260 K.

Oblicz ułamek molowy tlenku węgla(II) w uzyskanej wówczas mieszaninie gazów.

Ułamkiem molowym składnika mieszaniny nazywa się stosunek liczby moli tego składnika do sumarycznej liczby moli wszystkich składników mieszaniny. W przypadku związków jonowych, poszczególne drobiny z jakich są one zbudowane traktuje się wówczas jak niezależne składniki mieszaniny. W mieszaninach substancji gazowych, udziały poszczególnych składników często wyraża się za pomocą ich ciśnień cząstkowych (p_i), co można przedstawić wyrażeniem:

p_i = x_i · p

Wielkość p jest ciśnieniem całkowitym mieszaniny gazów, natomiast x_i jest ułamkiem molowym danego jej składnika.

Pewna mieszanina w temperaturze 100 ^oC zajmuje objętość równą 37,2 dm³ i składa się z 15,4 g tlenku węgla(IV) oraz 27,2 g tlenu.

Ustal wartości ciśnień cząstkowych poszczególnych jej składników. Wyniki podaj w hektopaskalach (hPa) z dokładnością do pierwszego miejsca po przecinku.

Ułamkiem molowym składnika mieszaniny nazywa się stosunek liczby moli tego składnika do sumarycznej liczby moli wszystkich składników mieszaniny. W wyniku prowadzonej w obecności katalizatora reakcji tlenu z tlenkiem siarki(IV) powstaje tlenek siarki(VI). Przygotowano 51,2 g mieszaniny substratów, w której procent wagowy tego o mniejszej masie cząsteczkowej wynosił 25%.

Oblicz procentową wydajność opisanej przemiany, jeśli ułamek molowy produktu w poreakcyjnej mieszaninie reagentów równy był 0,2.

W kolbie umieszczono 200 cm³ roztworu azotanu(V) srebra zawierającego 1,7 g substancji rozpuszczonej. W roztworze tym zanurzono blaszkę wykonaną z ołowiu.

Na podstawie niezbędnych obliczeń ustal, o ile miligramów zmieniła się masa blaszki do momentu, w którym stężenie jonów Ag⁺ zmalało 5-krotnie?

W trzech nieoznakowanych probówkach znajdowały się losowo umieszczone: woda, rozcieńczony roztwór kwasu siarkowego(VI) oraz wodny roztwór wodorotlenku potasu. W celu identyfikacji zawartości naczyń przeprowadzono doświadczenie chemiczne, podczas którego do każdej z probówek dodano po kilka kryształków manganianu(VII) potasu (1). Po jego rozpuszczeniu, do każdego z wymienionych naczyń dodano następnie stechiometryczną ilość stałego pirosiarczynu potasu o wzorze K₂S₂O₅ (2), w anionach którego obu atomom siarki przypisuje się stopień utlenienia równy cztery. Schemat opisanego doświadczenia ilustruje rysunek:

Po dodaniu pirosiarczynu potasu, zawartością każdej z probówek kilkukrotnie energicznie wstrząśnięto i zanotowano następujące obserwacje:

Probówka A: roztwór odbarwił się.

Probówka B: wytrącił się brunatny osad.

Probówka C: roztwór zmienił barwę na kolor zielony.

Dla roztworu znajdującego się w każdej z probówek przed wykonaniem doświadczenia przyporządkuj odpowiadający mu odczyn. W tym celu podkreśl odpowiednie wyrazy znajdujące się w nawiasach.

W trzech nieoznakowanych probówkach znajdowały się losowo umieszczone: woda, rozcieńczony roztwór kwasu siarkowego(VI) oraz wodny roztwór wodorotlenku potasu. W celu identyfikacji zawartości naczyń przeprowadzono doświadczenie chemiczne, podczas którego do każdej z probówek dodano po kilka kryształków manganianu(VII) potasu (1). Po jego rozpuszczeniu, do każdego z wymienionych naczyń dodano następnie stechiometryczną ilość stałego pirosiarczynu potasu o wzorze K₂S₂O₅ (2), w anionach którego obu atomom siarki przypisuje się stopień utlenienia równy cztery. Schemat opisanego doświadczenia ilustruje rysunek:

Po dodaniu pirosiarczynu potasu, zawartością każdej z probówek kilkukrotnie energicznie wstrząśnięto i zanotowano następujące obserwacje:

Probówka A: roztwór odbarwił się.

Probówka B: wytrącił się brunatny osad.

Probówka C: roztwór zmienił barwę na kolor zielony.

Do mieszaniny poreakcyjnej znajdującej się w probówce A dodano stechiometryczną ilość roztworu wodorotlenku baru. Zaobserwowano objaw świadczący o przebiegu reakcji chemicznej.

Napisz w formie jonowej skróconej równanie jej przebiegu oraz towarzyszący temu objaw. Oceń, czy jest to proces redoks? Uzasadni swoje stanowisko.