DWMED

W celu identyfikacji pewnej soli X przeprowadzono dwa eksperymenty. Ustalono wówczas, że próbka ważąca 1,02 g zawiera 7,224∙10²¹ jonów, a aniony budujące kryształy analizowanej substancji mają kształt trójkątny i taką samą bezwzględną wartość ładunku elektrycznego jak kationy. W trakcie drugiego eksperymentu wykorzystano 2,5 cm³ roztworu soli X według schematu:

Po oddzieleniu fazy stałej od roztworu, do przesączu wprowadzono zasadę potasową aż do całkowitego odbarwienia roztworu. Powstałą zawiesinę ogrzewano przez kilka minut. Po tym czasie została przesączona, a uzyskany osad przemyty oraz zważony. Powstałe czarne ciało stałe o masie 270 mg stanowiło tylko jeden związek chemiczny, a podana masa odpowiada wydajności sączenia równej 84,9%. Metal stanowiący substrat reakcji oraz metal powstały w wyniku jej przebiegu wchodzą w skład półogniw I rodzaju budujących ogniwo chemiczne, którego SEM w stanie standardowym wynosi 0,458 V.

Na podstawie niezbędnych obliczeń ustal wzór sumaryczny, nazwę soli X oraz stężenie molowe jej roztworu. Przyjmij, że objętość fazy wodnej w probówce 3. była praktycznie taka sama jak roztworu soli X.