Jedną z metod analizy termicznej jest termograwimetria. Technika ta polega na ogrzewaniu ze stałą szybkością próbki i rejestrowaniu zmian jej masy w funkcji czasu lub temperatury. Uzyskane dane pomiarowe przedstawia się w formie wykresu zwanego krzywą termograwimetryczną (TG). Termograwimetrię można zastosować do analizy stopnia uwodnienia hydratów. Na przykład gips krystaliczny CaSO4·2H2O ulega dwuetapowemu odwodnieniu. W pierwszym etapie następuje częściowe odwodnienie próbki, w efekcie dochodzi do utworzenia się hydratu o mniejszym stopniu uwodnienia i masie mniejszej o 15,7% względem wyjściowego substratu. W drugim etapie, podczas dalszego ogrzewania powstaje sól bezwodna.
Na podstawie: N. Okubo, Measuring crystal water in hydrates by thermogravimetry, Tokyo 1993.
Oceń poprawność poniższych zdań wpisując literę „P” (prawda) lub literę „F” (fałsz).
1. Gdy próbka czystego gipsu krystalicznego poddanego badaniu termograwimetrycznemu utraci 5% masy, zawierać będzie w swym składzie co najmniej dwa hydraty.
2. Hydrat uzyskany w pierwszym etapie doświadczenia jest mniej trwały termicznie niż gips krystaliczny.
3. Procent wagowy jonów wapnia w próbce zmienia się w trakcie przebiegu doświadczenia, ale ich masa jest stała.
© dr inż. Rafał Szczypiński, wszelkie prawa zastrzeżone