DWMED

Na pewną ilość azotku magnezu (Mg₃N₂) podziałano w nadmiarze wodą z dodatkiem kilku kropli fenoloftaleiny. W opisanych warunkach prowadzonego doświadczenia oprócz wodorotlenku magnezu powstał również bezbarwny gaz o charakterystycznej, drażniącej woni, który zbierano w baloniku (rysunek obok). Po zakończeniu reakcji balonik zamknięto, wypuszczono i zaobserwowano jego unoszenie się do góry. Pozostałą w kolbie mieszaninę wyprażono do stałej masy i uzyskano 10 g białej substancji, w której jony magnezowe stanowiły 60% (procenty wagowe).

Załóżmy, że wydajność pierwszego etapu reakcyjnego wyniosła 100%, natomiast w drugim etapie reakcja biegła z 95% wydajnością.

Oblicz, jakiej minimalnej objętości wody (warunki normalne) należałoby użyć, w celu całkowitego przereagowania azotku magnezu? Wynik obliczeń podaj z dokładnością do pierwszego miejsca po przecinku.