Przeprowadzono doświadczenie którego schemat zilustrowano rysunkiem poniżej. Przed rozpoczęciem tego eksperymentu w probówkach znajdowały się wodne roztwory cukrów: 1 i 2 – sacharozy, 3 – maltozy, 4 – mannozy oraz 5 – fruktozy. Po dodaniu podanych odczynników, zawartością każdego z naczyń energicznie wstrząśnięto. Probówki o numerach 1÷3 umieszczono następnie w łaźni wodnej o temperaturze równej 50 ⁰C i termostatowano przez 30 minut. Po tym czasie zawartość naczyń ostudzono do temperatury otoczenia (20 ⁰C).
Mannoza – cukier, którego roztwór znajdował się w czwartej probówce jest izomerem glukozy. Jej cząsteczki różnią się od cząsteczek glukozy konfiguracją przy atomie węgla oznaczonym lokantem nr 2.
Oceń poprawność poniższych zdań wpisując literę „P” (prawda) lub literę „F” (fałsz).
1. Cząsteczki α-D-glukopiranozy oraz α-D-mannopiranozy są względem siebie diastereoizomerami.
2. Enancjomerem β-D-mannopiranozy jest α-D-mannopiranoza.
3. Po rozpuszczeniu w wodzie mannozy jej cząsteczki nie ulegają zjawisku mutarotacji.
© dr inż. Rafał Szczypiński, wszelkie prawa zastrzeżone
