W wielu miejscach na Ziemi, kilkaset metrów pod jej powierzchnią panuje ciśnienie wyższe niż 2 MPa oraz względnie stała temperatura od 2 do 4 stopni Celsjusza. W opisanych warunkach metan występuje w postaci hydratu, zwyczajowo zwanego hydratem metanu. Cząsteczki tego węglowodoru są wówczas uwięzione we wnętrzu „klatek” – struktur zbudowanych z cząsteczek wody. Układy takie są stabilizowane tworzącymi się wtedy wiązaniami wodorowymi. Gdy cząstki hydratu metanu wydostaną się na powierzchnię Ziemi, wówczas otoczka węglowodoru zostaje zniszczona, a znajdujący się w jej wnętrzu metan uwolniony i wykorzystany do celów przemysłowych.
Na podstawie: S. Feil, J. Resag, K. Riebe, Fascynująca chemia, Warszawa 2020.
Podkreśl wyrażenia w nawiasach tak, aby powstały zdania prawdziwe.
Pomimo takiego samego typu hybrydyzacji orbitali walencyjnych (sp / sp2 / sp3) atomu węgla w metanie oraz atomu tlenu w wodzie, cząsteczki opisanego węglowodoru swoim kształtem przypominają (trójkąt równoboczny / tetraedr), podczas gdy cząsteczki wody mają budowę (liniową / kątową / tetraedru). W konsekwencji cząsteczki metanu (są / nie są) dipolami elektrycznymi, podczas gdy woda (ma budowę polarną / nie ma budowy polarnej).
© dr inż. Rafał Szczypiński, wszelkie prawa zastrzeżone