W kiełkujących ziarnach zbóż obecny jest disacharyd o nazwie izomaltoza. W przewodzie pokarmowym cukier ten powstaje w wyniku częściowej hydrolizy spożywanej wraz z pokarmem jednej z frakcji skrobi. Następnie pod wpływem odpowiednich enzymów izomaltoza rozkładana jest do wolnej glukozy. Wzór cząsteczki opisanego dwucukru ilustruje znajdujący się poniżej rysunek. Disacharydy o podobnej strukturze można stosunkowo łatwo odróżnić od fruktozy przeprowadzając próbę identyczną jak reakcję odróżniającą aldozy od ketoz.
Na podstawie: M. Gumińska, Zarys biochemii ogólnej dla studentów farmacji i analityki medycznej, Kraków 1998 oraz J. B. Reece, L. A. Urry, M. L. Cain, S. A. Wasserman, P. V. Minorsky, R. B. Jackson , Biologia Campbella, Poznań 2019.
Podkreśl wyrażenia w nawiasach tak, aby powstały zdania prawdziwe.
Cząsteczki izomaltozy zawierają reszty (α-glukopiranozy / β-glukopiranozy) połączone wiązaniem (estrowym / glikozydowym), dlatego związek ten jest (trwały / nietrwały) w środowisku zasadowym. Po przygotowaniu świeżego wodnego roztworu tego disacharydu, w miarę upływu czasu kąt skręcania płaszczyzny światła spolaryzowanego (ulega / nie ulega) zmianom. Dzieje się tak, ponieważ cząsteczki izomaltozy (wykazują zdolność / nie wykazują zdolności) do mutarotacji.
© dr inż. Rafał Szczypiński, wszelkie prawa zastrzeżone
