DWMED

Fenoloftaleina może przyjmować postać czterech różnych form. Wzory chemiczne trzech z nich oraz zakresy pH roztworów, w jakich one dominują ilustruje rysunek poniżej.

Rozważając równowagi jonowe w wodnych roztworach soli słabych kwasów i mocnych zasad lub mocnych kwasów i słabych zasad istnieje relacja: K_a·K_b = K_w. W przypadku roztworu zawierającego sól pochodzącą od słabego kwasu i mocnej zasady, wielkość K_a jest wówczas stałą równowagi dysocjacji kwasu Brønsteda, natomiast K_b to stała równowagi hydrolizy sprzężonej z nim zasady Brønsteda. Stała równowagi autodysocjacji wody (K_w) w temperaturze 25 ^oC ma wartość około 10^–14.

Na podstawie: P. W. Atkins, Chemia fizyczna, Warszawa 2012.

W temperaturze 25 ^oC zmiareczkowano 25 cm³ wodnego roztworu fenolu wobec fenoloftaleiny jako wskaźnika. Do momentu osiągnięcia punktu równoważnikowego zużyto 50 cm³ roztworu titranta, jakim był wodny roztwór wodorotlenku sodu o stężeniu 0,0125 mol∙dm^–3. W opisanych warunkach, w punkcie równoważnikowym uzyskano roztwór fenolanu sodu, w którym hydrolizie ulega więcej niż 5% anionów fenolanowych.

Na podstawie niezbędnych obliczeń ustal, która z postaci fenoloftaleiny dominować będzie w uzyskanym w punkcie równoważnikowym roztworze?