Dzięki obecności dwucukru laktozy, w przewodzie pokarmowym ułatwiony jest rozwój bakterii fermentacyjnych Lactobacillus bifidus, które chronią niemowlę przed rozwojem chorobotwórczych bakterii gnilnych. Syntetycznym analogiem tego disacharydu jest laktuloza, której cząsteczki zbudowane są z reszty cząsteczki D–galaktopiranozy oraz D–fruktofuranozy. Laktuloza nie ulega hydrolizie w jelicie, ale umożliwia rozwój bakterii fermentacyjnych, wytwarzających kwas mlekowy. Rysunek poniżej przedstawia wzory chemiczne obu wymienionych disacharydów.
Na podstawie: M. Gumińska, Zarys biochemii ogólnej dla studentów farmacji i analityki medycznej, Kraków 1998.
Podkreśl wyrażenia w nawiasach tak, aby powstały zdania prawdziwe.
Laktoza zbudowana jest z reszt cząsteczek (ketoz / aldoz), a znajdujące się w niej wiązanie (estrowe / glikozydowe) utworzone zostało z wykorzystaniem anomerycznego atomu węgla, któremu przypisuje się lokant nr (1 / 2 / 3 / 4). W cząsteczkach laktulozy anomerycznemu atomowi węgla w reszcie cząsteczki furanozy przypisuje się stopień utlenienia (-1 / 0 / 1 / 2). Oba wymienione disacharydy dają (negatywny / pozytywny) wynik próby Tollensa, a ich cząsteczki (ulegają / nie ulegają) mutarotacji.
© dr inż. Rafał Szczypiński, wszelkie prawa zastrzeżone
