Miareczkowanie jest metodą stosowaną do ilościowego oznaczania zawartości substancji chemicznej w jej wodnym roztworze. Podczas jego wykonywania, do roztworu analitu o znanej objętości, lecz nieznanym stężeniu, ostrożnie, małymi porcjami wprowadza się znajdujący w biurecie, mianowany (o ściśle określonym stężeniu molowym) roztwór titranta. Charakterystyczny podczas miareczkowania jest tzw. punkt równoważnikowy (PR), czyli moment, w którym analit przereagował ilościowo z dodanym z biurety titrantem. W przypadku tzw. manganometrii titrantem jest mianowany roztwór manganianu(VII) potasu, zakwaszony roztworem kwasu siarkowego(VI). W punkcie równoważnikowym analizowany roztwór przyjmuje trwałe bladoróżowe zabarwienie, które powinno utrzymywać się przez co najmniej 30 sekund.
Na podstawie: J. Minczewski, Z. Marczenko, Chemia analityczna. Podstawy teoretyczne i analiza jakościowa, Warszawa 2012.
W celu określenia wzoru hydratu kwasu szczawiowego przeprowadzono jego oznaczanie manganometryczne. Odważono wówczas 6,3 g próbki hydratu i rozpuszczono w takiej objętości wody destylowanej, że uzyskano 50 cm3 roztworu kwasu szczawiowego. Do jego zmiareczkowania wykorzystano zakwaszony kwasem siarkowym(VI) roztwór manganianu(VII) potasu o stężeniu równym 0,32 mol∙dm-3, przy czym punkt równoważnikowy osiągnięto w momencie zużycia 62,5 cm3 roztworu titranta.
Wiedząc, że podczas miareczkowania utleniacz oraz reduktor reagują ze sobą w stosunku molowym równym 2:5, ustal na podstawie stosownych obliczeń wzór sumaryczny hydratu kwasu szczawiowego, którego roztwór poddano oznaczaniu manganometrycznemu.
© dr inż. Rafał Szczypiński, wszelkie prawa zastrzeżone