DWMED

Proces polimeryzacji bardzo często inicjowany jest przez rodniki. Źródłem takich drobin są pewne związki chemiczne zwane inicjatorami, których cząsteczki poddawane są działaniu kwantów światła o określonej energii lub rozkładowi termicznemu. Inicjacja polimeryzacji rodnikowej składa się z dwóch reakcji elementarnych:

I ⟶ I∙    (dysocjacja inicjatora o stałej szybkości k_d)

I∙ + M ⟶  IM∙ (addycja monomeru do rodnika inicjatora o stałej szybkości k_a)

Reakcja dysocjacji inicjatora przebiega znacznie wolniej, niż addycja monomeru do powstałego rodnika. Przykładem inicjatora stosowanego podczas polimeryzacji rodnikowej jest nadtlenek dibenzoilu, a mechanizm procesu tworzenia rodników w podwyższonej temperaturze jest wówczas następujący:

Na podstawie: G. Rokicki (red.), Ćwiczenia laboratoryjne z chemii związków wielkocząsteczkowych, Warszawa 2001.

Określ, który z etapów procesu inicjującego polimeryzację rodnikową – dysocjacja inicjatora, czy addycja monomeru do rodnika inicjatora – jest etapem limitującym szybkość reakcji polimeryzacji? Uzasadnij swoją odpowiedź.