DWMED

Zdolności utleniające drobin są tym silniejsze, im wyższa jest wartość potencjału redoks (E) półogniwa, którego są one składową. Na przykład wartość standardowego potencjału redoks półogniwa Cl₂  + 2e ⇄  2Cl^– jest wyższa, niż półogniwa Br₂   +  2e  ⇄ 2Br^–. W konsekwencji cząsteczki chloru mogą utlenić jony bromkowe do wolnego bromu, a reakcja taka może być zapisana równaniem: Cl₂ + 2Br^– → 2Cl^– + Br₂.

Zdolności utleniające jonów manganianowych(VII) zależą od wartości pH roztworu w jakim się znajdują. Gdy stężenia molowe jonów MnO₄^– i Mn²⁺ w półogniwie redoks:

MnO₄^– + 5e + 8H⁺ ⇄ Mn²⁺ + 4H₂O

będą identyczne, wówczas wartość potencjału redoks wyrażonego w woltach dla takiego układu w temperaturze 25 ⁰C można obliczyć ze wzoru Nernsta w postaci:

E = 1,51 + 0,094 · log[H⁺]

Określ, który z roztworów zawierających równomolową mieszaninę jonów MnO₄^– i Mn²⁺ będzie układem o silniejszych właściwościach utleniających – o wartości pH równej 1 czy 2? Odpowiedź uzasadnij obliczeniami.