DWMED

W ochronie gatunkowej in situ w odróżnieniu od ex situ chronione gatunki funkcjonują samodzielnie w środowisku. Świstak tatrzański (Marmota marmota latirostris) należy w Polsce do gatunków zagrożonych. Tatrzański Park Narodowy prowadzi ochronę świstaka, polegającą m.in. na zwalczaniu kłusownictwa i ochronie ostoi przed nadmiernym ruchem turystycznym oraz na prowadzeniu stałego nadzoru terenowego nad ostojami świstaków.


Spośród podanych sposobów ochrony przyrody (A–D) zaznacz dwa, które odnoszą się do przedstawionego w tekście rodzaju podjętego działania ochronnego obejmującego świstaka tatrzańskiego.

A. ochrona zachowawcza (bierna)
B. ochrona in situ
C. ochrona ex situ
D. ochrona czynna