DWMED

Karborund to nazwa zwyczajowa technicznego węglika krzemu – związku chemicznego o wzorze SiC. Substancja ta ma twardość porównywalną do diamentu oraz wykazuje wysoką ogniotrwałość i odporność na wiele czynników chemicznych. Znanych jest kilka odmian krystalograficznych węglika krzemu. W odmianie β każdy atom węgla otoczony jest czterema atomami krzemu, które ułożone są w narożach czworościanu foremnego. W taki sam sposób każdy atom krzemu otoczony jest czterema atomami węgla. W przypadku pozostałych odmian krystalicznych węglika krzemu wzajemne ułożenie atomów węgla oraz krzemu jest zbliżone do ułożenia obserwowanego w odmianie β. Karborund otrzymuje się w temperaturze około 2000 ^oC:

SiO₂ + 3C → SiC + 2CO

W wyższych temperaturach niż 2700 ^oC przebiega proces rozkładu węglika krzemu na pierwiastki. Z powstającej mieszaniny odparowuje wówczas krzem.

Na podstawie: A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2010 oraz M. Szafran, E. Bobryk, J. Sentek, Technologia chemiczna. Przemysł nieorganiczny, Warszawa 2013.

Zamieszczony rysunek ilustruje fragment struktury krystalicznej β węglika krzemu. Literami X oraz Y umownie oznaczono atomy pierwiastków chemicznych budujących ten związek chemiczny.

Przypisz literom X oraz Y symbole (lub nazwy) pierwiastków chemicznych budujących węglik krzemu. Uzasadnij wybór odwołując się do promieni atomowych.