Reakcja tlenku ołowiu(IV) z kwasem solnym przebiega zgodnie z równaniem stechiometrycznym:
PbO2 + 4HCl → PbCl2 + Cl2↑ + 2H2O
Oblicz, ile cząsteczek wody powstanie, jeśli reakcji ulegnie 95,6 g tlenku? © dr inż. Rafał Szczypiński, wszelkie prawa zastrzeżone
Reakcja tlenku ołowiu(IV) z kwasem solnym przebiega zgodnie z równaniem stechiometrycznym:
PbO2 + 4HCl → PbCl2 + Cl2↑ + 2H2O
Oblicz, ile moli tlenku należy użyć, aby powstało 6,95 g chlorku ołowiu(II)? © dr inż. Rafał Szczypiński, wszelkie prawa zastrzeżone
Ze stężonym roztworem kwasu azotowego(V) miedź reaguje zgodnie z równaniem:
Cu + 4HNO3 ⟶ Cu(NO3)2 + 2NO2 + 2H2O
Oblicz, ile atomów miedzi przekształciło się w jony Cu2+, jeśli podczas przebiegu opisanej przemiany powstało 1,15 dm3 tlenku azotu(IV)? Pomiaru objętości dokonano w temperaturze 50 oC pod ciśnieniem 1005 hPa. © dr inż. Rafał Szczypiński, wszelkie prawa zastrzeżone
W zlewce umieszczono próbkę węglanu sodu, w którego sieci krystalicznej kationy ważyły 5,75 g. Na związek ten podziałano nadmiarem wodnego roztworu kwasu siarkowego(VI).
Oblicz, jaką objętość w warunkach normalnych zajął wydzielony gaz? © dr inż. Rafał Szczypiński, wszelkie prawa zastrzeżone
Produktami reakcji rozkładu węglanu wapnia są tlenek wapnia oraz dwutlenek węgla.
Na podstawie niezbędnych obliczeń ustal, czy rozkład 15 g węglanu wapnia pozwoli na uzyskanie takiej ilości dwutlenku węgla, jaka w warunkach normalnych zajmie objętość równą 4 dm3? © dr inż. Rafał Szczypiński, wszelkie prawa zastrzeżone
Zmieszano wodny roztwór zawierający 15 g kwasu azotowego(V) z wodnym roztworem zawierającym 10 g wodorotlenku sodu.
Ustal odczyn uzyskanej mieszaniny. © dr inż. Rafał Szczypiński, wszelkie prawa zastrzeżone
W tyglu porcelanowym umieszczono 1,68 g żelaza oraz 1,28 g siarki. W wyniku przebiegu ze 100% wydajnością reakcji chemicznej powstało 2,64 g FeS.
Ustal, który z substratów został użyty w nadmiarze oraz określ, jaki był to nadmiar. Wynik obliczeń wyraź w miligramach. © dr inż. Rafał Szczypiński, wszelkie prawa zastrzeżone
Do wodnego roztworu kwasu siarkowego(VI) zawierającego 4,9 g kwasu wrzucono 3,9 g cynku, co poskutkowało przebiegiem reakcji chemicznej:
Zn + H2SO4 → ZnSO4 + H2
Ile centymetrów sześciennych zajmie w warunkach normalnych powstały wodór? © dr inż. Rafał Szczypiński, wszelkie prawa zastrzeżone
Siarczek magnezu (MgS) można otrzymać ogrzewając siarkę z magnezem.
Oblicz, w jakim stosunku wagowym należy zmieszać magnez i siarkę, aby po zakończeniu biegnącej ze 100% wydajnością reakcji chemicznej mieszanina poreakcyjna zawierała siarczek magnezu oraz magnez w stosunku molowym 2:3? Rozwiązanie tego zadania dostępne jest nieodpłatnie pod poniższym linkiem: © dr inż. Rafał Szczypiński, wszelkie prawa zastrzeżone
Zmieszano wodór oraz powietrze w stosunku objętościowym 2:1 i zainicjowano reakcję chemiczną.
Oblicz, ile miligramów wody uzyskano przy założeniu 100% wydajności procesu, jeśli całkowita objętość użytej mieszaniny gazów w temperaturze 20 oC pod ciśnieniem 1010 hPa wynosiła 210 cm3. Wynik podaj z dokładnością do cyfry jedności. © dr inż. Rafał Szczypiński, wszelkie prawa zastrzeżone
Zmieszano 1,6 g siarki z nieznaną ilością cynku i zainicjowano reakcję chemiczną, która przebiegła ze 100% wydajnością. Ustalono, że mieszanina poreakcyjna zawierała 1 g nieprzereagowanego metalu.
Na podstawie niezbędnych obliczeń ustal zawartość procentową (procenty wagowe) siarczku cynku w mieszaninie poreakcyjnej, jeśli wiadomo, że nie była ona zanieczyszczona siarką. © dr inż. Rafał Szczypiński, wszelkie prawa zastrzeżone
Sporządzono 91,6 g mieszaniny tlenku ołowiu(IV) z węglem i zainicjowano reakcję chemiczną. Po jej zakończeniu stwierdzono, że w poreakcyjnej mieszaninie substancji stałych (PbO2 i Pb) tlenek stanowił 50% masy.
Wiedząc, że w warunkach prowadzenia opisanego procesu cały odważony węgiel został przekształcony w dwutlenek węgla, ustal (wykonując stosowne obliczenia) ile gramów tlenku ołowiu(IV) uległo redukcji do ołowiu? Wynik podaj z dokładnością do trzech cyfr znaczących. © dr inż. Rafał Szczypiński, wszelkie prawa zastrzeżone
W pewnych warunkach reakcja redukcji magnetytu wodorem przebiega zgodnie z równaniem stechiometrycznym:
Fe3O4 + 4H2 → 3Fe + 4H2O
Przygotowano próbkę 13,2 g magnetytu i poddano reakcji redukcji wodorem. W mieszaninie poreakcyjnej substancji stałych powstałe żelazo stanowiło 84% masy.
Oblicz objętość (warunki normalne) zużytego podczas opisanego doświadczenia wodoru, jeśli wiadomo, że zastosowano jego niedomiar w stosunku do drugiego substratu reakcji. Wynik podaj z dokładnością do pierwszego miejsca po przecinku. Rozwiązanie tego zadania dostępne jest nieodpłatnie pod poniższym linkiem: © dr inż. Rafał Szczypiński, wszelkie prawa zastrzeżone
W pewnych warunkach reakcja redukcji magnetytu wodorem przebiega zgodnie z równaniem stechiometrycznym:
Fe3O4 + 4H2 → 3Fe + 4H2O
Podczas redukcji tlenku Fe3O4 wodorem może również przebiegać równolegle proces, którego produktem zamiast żelaza jest inny tlenek tego metalu (FeO) oraz woda. W wyniku redukcji 11,6 g magnetytu nadmiarem wodoru powstało 4,32 g tlenku żelaza(II).
Wiedząc, że w opisanych warunkach powstały tlenek żelaza(II) nie ulega dalszej redukcji, oblicz, jaką masę metalicznego żelaza uzyskano w tym doświadczeniu? Wynik podaj z dokładnością do drugiego miejsca po przecinku. © dr inż. Rafał Szczypiński, wszelkie prawa zastrzeżone
W pewnych warunkach reakcja redukcji magnetytu wodorem przebiega zgodnie z równaniem stechiometrycznym:
Fe3O4 + 4H2 → 3Fe + 4H2O
Próbkę magnetytu o masie 34,8 g poddano redukcji stosując nadmiar wodoru. Po zakończeniu reakcji chemicznej powstałe żelazo ważyło 18,9 g.
Oblicz jej procentową wydajność. © dr inż. Rafał Szczypiński, wszelkie prawa zastrzeżone
