DWMED

Bromek żelaza(III) jest związkiem chemicznym, który można otrzymać w wyniku reakcji syntezy. Opisaną przemianę ilustruje równanie:

2Fe + 3Br₂ → 2FeBr₃

Oblicz masę bromku żelaza(III) powstałego po zmieszaniu 4,2 g żelaza ze stechiometryczną ilością bromu i zainicjowaniu reakcji chemicznej.

Bromek żelaza(III) jest związkiem chemicznym, który można otrzymać w wyniku reakcji syntezy. Opisaną przemianę ilustruje równanie:

2Fe + 3Br₂ → 2FeBr₃

Określ, jaka liczba atomów żelaza oraz jaka liczba cząsteczek bromu powinna zostać użyta, w celu otrzymania 4 milimoli bromku żelaza(III) podczas opisanej przemiany.

Reakcja tlenku ołowiu(IV) z kwasem solnym przebiega zgodnie z równaniem stechiometrycznym:

PbO₂ + 4HCl → PbCl₂ + Cl₂↑ + 2H₂O

Oblicz, ile cząsteczek wody powstanie, jeśli reakcji ulegnie 95,6 g tlenku?

Reakcja tlenku ołowiu(IV) z kwasem solnym przebiega zgodnie z równaniem stechiometrycznym:

PbO₂ + 4HCl → PbCl₂ + Cl₂↑ + 2H₂O

Oblicz, ile moli tlenku należy użyć, aby powstało 6,95 g chlorku ołowiu(II)?

Ze stężonym roztworem kwasu azotowego(V) miedź reaguje zgodnie z równaniem:

Cu + 4HNO₃ ⟶ Cu(NO₃)₂ + 2NO₂ + 2H₂O

Oblicz, ile atomów miedzi przekształciło się w jony Cu²⁺, jeśli podczas przebiegu opisanej przemiany powstało 1,15 dm³ tlenku azotu(IV)? Pomiaru objętości dokonano w  temperaturze 50 ^oC pod ciśnieniem 1005 hPa.

W zlewce umieszczono próbkę węglanu sodu, w którego sieci krystalicznej kationy ważyły 5,75 g. Na związek ten podziałano nadmiarem wodnego roztworu kwasu siarkowego(VI).

Oblicz, jaką objętość w warunkach normalnych zajął wydzielony gaz?

Produktami reakcji rozkładu węglanu wapnia są tlenek wapnia oraz dwutlenek węgla.

Na podstawie niezbędnych obliczeń ustal, czy rozkład 15 g węglanu wapnia pozwoli na uzyskanie takiej ilości dwutlenku węgla, jaka w warunkach normalnych zajmie objętość równą 4 dm³?

Zmieszano wodny roztwór zawierający 15 g kwasu azotowego(V) z wodnym roztworem zawierającym 10 g wodorotlenku sodu.

Ustal odczyn uzyskanej mieszaniny.

W tyglu porcelanowym umieszczono 1,68 g żelaza oraz 1,28 g siarki. W wyniku przebiegu ze 100% wydajnością reakcji chemicznej powstało 2,64 g FeS.

Ustal, który z substratów został użyty w nadmiarze oraz określ, jaki był to nadmiar. Wynik obliczeń wyraź w miligramach.

Do wodnego roztworu kwasu siarkowego(VI) zawierającego 4,9 g kwasu wrzucono 3,9 g cynku, co poskutkowało przebiegiem reakcji chemicznej:

Zn + H₂SO₄ → ZnSO₄ + H₂

Ile centymetrów sześciennych zajmie w warunkach normalnych powstały wodór?

Siarczek magnezu (MgS) można otrzymać ogrzewając siarkę z magnezem.

Oblicz, w jakim stosunku wagowym należy zmieszać magnez i siarkę, aby po zakończeniu biegnącej ze 100% wydajnością reakcji chemicznej mieszanina poreakcyjna zawierała siarczek magnezu oraz magnez w stosunku molowym 2:3?

Zmieszano wodór oraz powietrze w stosunku objętościowym 2:1 i zainicjowano reakcję chemiczną.

Oblicz, ile miligramów wody uzyskano przy założeniu 100% wydajności procesu, jeśli całkowita objętość użytej mieszaniny gazów w temperaturze 20 ^oC pod ciśnieniem 1010 hPa wynosiła 210 cm³. Wynik podaj z dokładnością do cyfry jedności.

Zmieszano 1,6 g siarki z nieznaną ilością cynku i zainicjowano reakcję chemiczną, która przebiegła ze 100% wydajnością. Ustalono, że mieszanina poreakcyjna zawierała 1 g nieprzereagowanego metalu.

Na podstawie niezbędnych obliczeń ustal zawartość procentową (procenty wagowe) siarczku cynku w mieszaninie poreakcyjnej, jeśli wiadomo, że nie była ona zanieczyszczona siarką.

Sporządzono 91,6 g mieszaniny tlenku ołowiu(IV) z węglem i zainicjowano reakcję chemiczną. Po jej zakończeniu stwierdzono, że w poreakcyjnej mieszaninie substancji stałych (PbO₂ i Pb) tlenek stanowił 50% masy.

Wiedząc, że w warunkach prowadzenia opisanego procesu cały odważony węgiel został przekształcony w dwutlenek węgla, ustal (wykonując stosowne obliczenia) ile gramów tlenku ołowiu(IV) uległo redukcji do ołowiu? Wynik podaj z dokładnością do trzech cyfr znaczących.

W pewnych warunkach reakcja redukcji magnetytu wodorem przebiega zgodnie z równaniem stechiometrycznym:

Fe₃O₄ + 4H₂ → 3Fe + 4H₂O

Przygotowano próbkę 13,2 g magnetytu i poddano reakcji redukcji wodorem. W mieszaninie poreakcyjnej substancji stałych powstałe żelazo stanowiło 84% masy.

Oblicz objętość (warunki normalne) zużytego podczas opisanego doświadczenia wodoru, jeśli wiadomo, że zastosowano jego niedomiar w stosunku do drugiego substratu reakcji. Wynik podaj z dokładnością do pierwszego miejsca po przecinku.