DWMED

Dwa pierwiastki chemiczne leżące w tej samej grupie układu okresowego wchodzą w skład tlenku X, w którym ich stosunek wagowy równy jest 2:3, natomiast molowy 1:3. W reakcji z wodą tlenek ten tworzy dwuprotonowy kwas, w cząsteczce którego wymienione pierwiastki pozostają względem siebie w stosunku wagowym 1:2.

Ustal wzór sumaryczny tlenku X oraz kwasu – produktu reakcji tlenku z wodą.

W wyniku przebiegu reakcji chemicznej 15,03 g heksatlenku pewnego pierwiastka chemicznego X (któremu w tlenku tym przypisuje się stopień utlenienia równy VI) z wodnym roztworem wodorotlenku potasu uzyskuje się z 86-procentową wydajnością równomolową mieszaninę dwóch soli o masie 20,2 g. W anionie pierwszej z nich atomowi centralnemu przypisuje się stopień utlenienia równy V, a drugiej VII.

Wykonując stosowne obliczenia, ustal symbol pierwiastka chemicznego X, a następnie podaj wzór elementarny oraz rzeczywisty opisanego heksatlenku.

Przeprowadzono analizę elementarną 310 mg próbki pewnego związku organicznego. Wyniki eksperymentu zebrano w tabeli.

Ponadto ustalono, że w skład każdej jego cząsteczki wchodzi również jeden atom fosforu oraz jeden atom siarki. W poddanej analizie próbce sumaryczna liczba atomów tych dwóch pierwiastków chemicznych była równa 1,505∙10²¹.

Ustal wzór rzeczywisty związku organicznego poddanego analizie.

W 5,85 g kryształów substancji o wzorze X(H₂PO₄)₂ znajduje się 4,515·10²² jonów.

Na podstawie odpowiednich obliczeń ustal symbol pierwiastka X, którego jon buduje opisany związek chemiczny.

W cząsteczce pewnego kwasu siarka stanowi 32,99% masy, natomiast stosunek wagowy wodoru do tlenu wynosi 1:64. Wiadomo, że próbka tego związku chemicznego o masie równej 48,5 g zawiera 1,505∙10²³  cząsteczek.

Określ jego wzór sumaryczny.

W pewnym hydracie siarczanu(VI) glinu na jeden jon Al³⁺ przypada 9 cząsteczek wody, a jednocześnie na jeden jon SO₄^2- przypada 6 cząsteczek wody.

Ustal wzór sumaryczny opisanego hydratu.

Hydraty to związki chemiczne, w skład których wchodzi zwykle sól oraz tzw. woda hydratacyjna. Na przykład we wzorze ogólnym hydratu CuSO₄·xH₂O wielkość x to liczba moli wody hydratacyjnej przypadająca na jeden mol siarczanu(VI) miedzi(II).

Ustal wzór hydratu siarczanu(VI) miedzi(II), w którym siarka stanowi 14,95% masy. Podczas wykonywania obliczeń przyjmij, że masa mola miedzi wynosi 64 g.

Hydraty to związki chemiczne, w skład których wchodzi zwykle sól oraz tzw. woda hydratacyjna. Na przykład we wzorze ogólnym hydratu CuSO₄·xH₂O wielkość x to liczba moli wody hydratacyjnej przypadająca na jeden mol siarczanu(VI) miedzi(II).

Ustal wzór hydratu chlorku magnezu, jeśli wiadomo, że w jego sieci krystalicznej aniony stanowią 54,2% masy.

Hydraty to związki chemiczne, w skład których wchodzi zwykle sól oraz tzw. woda hydratacyjna. Na przykład we wzorze ogólnym hydratu CuSO₄·xH₂O wielkość x to liczba moli wody hydratacyjnej przypadająca na jeden mol siarczanu(VI) miedzi(II).

Ustal wzór hydratu siarczanu(VI) magnezu, w którym woda hydratacyjna stanowi 51,23% masy.

Pierwiastek metaliczny M stanowi 21,9% masy hydratu o wzorze M(NO₃)₂ · 4H₂O.

Ustal symbol tego pierwiastka metalicznego.

W wyniku ogrzewania próbki pewnego hydratu siarczanu(VI) żelaza(II) o masie 1,39 g uzyskano 630 mm³ wody destylowanej (1013 hPa, 277 K).

Ustal wzór hydratu poddanego odwodnieniu.

W celu określenia wzoru hydratu siarczanu(VI) miedzi(II) ogrzewano jego próbkę o masie 5,35 g. W wyniku odwodnienia, masa próbki zmniejszyła się o 25,2%.

Ustal wzór hydratu poddanego odwodnieniu.

Próbkę uwodnionego ortofosforanu(V) sodu o masie 3,8 g rozpuszczono w wodzie destylowanej. Do uzyskanego w ten sposób roztworu ortofosforanu(V) sodu dodano roztwór zawierający nadmiarową w stosunku do ortofosforanu ilość chlorku wapnia. Ustalono, że w wyniku wykonania opisanych czynności wytrąciło się 1,55 g osadu ortofosforanu(V) wapnia.

Określ wzór hydratu soli sodowej kwasu ortofosforowego(V), który rozpuszczono w wodzie destylowanej.

W celu ustalenia wzoru hydratu chlorku żelaza(III) na wodny roztwór powstały w wyniku rozpuszczenia 4,51 g tego hydratu podziałano nadmiarową ilością roztworu wodorotlenku sodu. Osad przemyto, wyprażono i zważono. Masa uzyskanego w ten sposób tlenku żelaza(III) wynosiła 1,06 g.

Określ wzór hydratu, jeśli całkowita wydajność procesu prowadzącego do otrzymania tlenku wyniosła 80%.

Na spalenie 0,5 dm³ pewnego węglowodoru zużyto 1,75 dm³ tlenu. W wyniku reakcji uzyskano 2 dm³ tlenku węgla(II) oraz 1,5 dm³ pary wodnej. Pomiarów objętości dokonano w tych samych warunkach ciśnienia i temperatury.

Ustal wzór rzeczywisty węglowodoru.