DWMED

W trzech nieoznakowanych probówkach znajdowały się losowo umieszczone: woda, rozcieńczony roztwór kwasu siarkowego(VI) oraz wodny roztwór wodorotlenku potasu. W celu identyfikacji zawartości naczyń przeprowadzono doświadczenie chemiczne, podczas którego do każdej z probówek dodano po kilka kryształków manganianu(VII) potasu (1). Po jego rozpuszczeniu, do każdego z wymienionych naczyń dodano następnie stechiometryczną ilość stałego pirosiarczynu potasu o wzorze K₂S₂O₅ (2), w anionach którego obu atomom siarki przypisuje się stopień utlenienia równy cztery. Schemat opisanego doświadczenia ilustruje rysunek:

Po dodaniu pirosiarczynu potasu, zawartością każdej z probówek kilkukrotnie energicznie wstrząśnięto i zanotowano następujące obserwacje:

Probówka A: roztwór odbarwił się.

Probówka B: wytrącił się brunatny osad.

Probówka C: roztwór zmienił barwę na kolor zielony.

Do mieszaniny poreakcyjnej znajdującej się w probówce A dodano stechiometryczną ilość roztworu wodorotlenku baru. Zaobserwowano objaw świadczący o przebiegu reakcji chemicznej.

Napisz w formie jonowej skróconej równanie jej przebiegu oraz towarzyszący temu objaw. Oceń, czy jest to proces redoks? Uzasadni swoje stanowisko.

W trzech nieoznakowanych probówkach znajdowały się losowo umieszczone: woda, rozcieńczony roztwór kwasu siarkowego(VI) oraz wodny roztwór wodorotlenku potasu. W celu identyfikacji zawartości naczyń przeprowadzono doświadczenie chemiczne, podczas którego do każdej z probówek dodano po kilka kryształków manganianu(VII) potasu (1). Po jego rozpuszczeniu, do każdego z wymienionych naczyń dodano następnie stechiometryczną ilość stałego pirosiarczynu potasu o wzorze K₂S₂O₅ (2), w anionach którego obu atomom siarki przypisuje się stopień utlenienia równy cztery. Schemat opisanego doświadczenia ilustruje rysunek:

Po dodaniu pirosiarczynu potasu, zawartością każdej z probówek kilkukrotnie energicznie wstrząśnięto i zanotowano następujące obserwacje:

Probówka A: roztwór odbarwił się.

Probówka B: wytrącił się brunatny osad.

Probówka C: roztwór zmienił barwę na kolor zielony.

Po zakończeniu reakcji w probówce B osad odsączono, dokładnie przemyto, wysuszono i umieszczono w zlewce ze stężonym roztworem kwasu siarkowego(VI). W wyniku przebiegu reakcji chemicznej powstał bladoróżowy roztwór oraz wydzielił się bezbarwny, bezwonny gaz, którego cząsteczki mają masę równą 5,31∙10^–23 g.

Określ, jaki wydzielił się gaz (odpowiedź uzasadnij obliczeniami), a następnie napisz w formie jonowej skróconej równanie przebiegającej reakcji chemicznej.

W trzech nieoznakowanych probówkach znajdowały się losowo umieszczone: woda, rozcieńczony roztwór kwasu siarkowego(VI) oraz wodny roztwór wodorotlenku potasu. W celu identyfikacji zawartości naczyń przeprowadzono doświadczenie chemiczne, podczas którego do każdej z probówek dodano po kilka kryształków manganianu(VII) potasu (1). Po jego rozpuszczeniu, do każdego z wymienionych naczyń dodano następnie stechiometryczną ilość stałego pirosiarczynu potasu o wzorze K₂S₂O₅ (2), w anionach którego obu atomom siarki przypisuje się stopień utlenienia równy cztery. Schemat opisanego doświadczenia ilustruje rysunek:

Po dodaniu pirosiarczynu potasu, zawartością każdej z probówek kilkukrotnie energicznie wstrząśnięto i zanotowano następujące obserwacje:

Probówka A: roztwór odbarwił się.

Probówka B: wytrącił się brunatny osad.

Probówka C: roztwór zmienił barwę na kolor zielony.

Napisz w formie jonowej skróconej równanie przebiegającej w probówce C podczas prowadzonego doświadczenia reakcji chemicznej. Współczynniki stechiometryczne uzgodnij metodą bilansu jonowo-elektronowego.

Obecność jonów manganu(II) w roztworze można potwierdzić prowadząc reakcję chemiczną do przebiegu której wykorzystuje się trudno rozpuszczalny bizmutan(V) sodu (NaBiO₃) wobec rozcieńczonego kwasu azotowego(V), pełniącego jedynie rolę środowiska reakcji. W warunkach tych roztwór końcowy przybiera fioletowe zabarwienie, natomiast w układzie pojawiają się jony proste bizmutu, których wszystkie elektrony są sparowane i rozmieszczone na sześciu powłokach elektronowych.

Na podstawie: J. Minczewski, Z. Marczenko, Chemia analityczna. Podstawy teoretyczne i analiza jakościowa, Warszawa 2012.

Podaj wzór drobiny, która w opisanym procesie pełni rolę utleniacza oraz wzór drobiny będącej reduktorem.

Obecność jonów manganu(II) w roztworze można potwierdzić prowadząc reakcję chemiczną do przebiegu której wykorzystuje się trudno rozpuszczalny bizmutan(V) sodu (NaBiO₃) wobec rozcieńczonego kwasu azotowego(V), pełniącego jedynie rolę środowiska reakcji. W warunkach tych roztwór końcowy przybiera fioletowe zabarwienie, natomiast w układzie pojawiają się jony proste bizmutu, których wszystkie elektrony są sparowane i rozmieszczone na sześciu powłokach elektronowych.

Na podstawie: J. Minczewski, Z. Marczenko, Chemia analityczna. Podstawy teoretyczne i analiza jakościowa, Warszawa 2012.

Napisz w formie jonowej skróconej równanie przebiegającej reakcji chemicznej. Współczynniki uzgodnij metodą bilansu jonowo-elektronowego.

W kolbie wypełnionej argonem umieszczono blaszkę wykonaną z chromu. Do naczynia wprowadzono następnie nadmiar odpowietrzonego, 10% roztworu kwasu siarkowego(VI). Po zakończeniu przebiegu reakcji chemicznej uzyskany roztwór rozlano do dwóch zlewek i zmontowano układ zilustrowany rysunkiem:

Podaj barwę uzyskanego w kolbie roztworu i napisz wzór sumaryczny oraz skróconą (względem poprzedzającego gazu szlachetnego) konfigurację elektronową jonu, którego obecność była przyczyną podanego przez Ciebie zabarwienia.

W kolbie wypełnionej argonem umieszczono blaszkę wykonaną z chromu. Do naczynia wprowadzono następnie nadmiar odpowietrzonego, 10% roztworu kwasu siarkowego(VI). Po zakończeniu przebiegu reakcji chemicznej uzyskany roztwór rozlano do dwóch zlewek i zmontowano układ zilustrowany rysunkiem:

Podczas prowadzenia opisanego rysunkiem doświadczenia roztwór w zlewce nr 1 zmienił swą barwę.

Napisz w formie jonowej skróconej równanie przebiegającej wówczas reakcji chemicznej. Zastosuj metodę bilansu jonowo-elektronowego.

W kolbie wypełnionej argonem umieszczono blaszkę wykonaną z chromu. Do naczynia wprowadzono następnie nadmiar odpowietrzonego, 10% roztworu kwasu siarkowego(VI). Po zakończeniu przebiegu reakcji chemicznej uzyskany roztwór rozlano do dwóch zlewek i zmontowano układ zilustrowany rysunkiem:

Po zakończeniu przebiegającej w probówce reakcji chemicznej postanowiono odzyskać z mieszaniny poreakcyjnej jeden z jej produktów. W tym celu zawartość probówki przepłukano wodą destylowaną i przesączono. Związek chemiczny znajdujący się na sączku dokładnie przemyto i wysuszono, a następnie umieszczono w kolbie zawierającej roztwór kwasu bromowodorowego.

Napisz w formie jonowej skróconej równanie przebiegającej w kolbie reakcji chemicznej oraz wymień towarzyszące jej dwa objawy.

W kolbie wypełnionej argonem umieszczono blaszkę wykonaną z chromu. Do naczynia wprowadzono następnie nadmiar odpowietrzonego, 10% roztworu kwasu siarkowego(VI). Po zakończeniu przebiegu reakcji chemicznej uzyskany roztwór rozlano do dwóch zlewek i zmontowano układ zilustrowany rysunkiem:

Zlewkę nr 2 z zawartym w niej roztworem pozostawiono otwartą przez kilkanaście godzin. Nazajutrz stwierdzono, że w górnej części roztworu pojawiło się identyczne jak w zlewce nr 1 zabarwienie.

Napisz, jaką barwę przyjął roztwór oraz wyjaśnij, dlaczego zmiana nie była widoczna w całej jego objętości?

Do wodnego roztworu manganianu(VII) potasu dodano roztwór zawierający stechiometryczną względem KMnO₄ ilość nadtlenku wodoru. Zaobserwowano dwie zmiany świadczące o przebiegu reakcji chemicznej. Ponadto roztwór tylko nieznaczenie uległ odbarwieniu.

Napisz, jakie dwie zmiany (poza nieznacznym odbarwieniem roztworu) odnotowano? Odpowiedź uzasadnij równaniem reakcji chemicznej zapisanym w formie jonowej skróconej. Współczynniki uzgodnij metodą bilansu jonowo-elektronowego.

Do wodnego roztworu manganianu(VII) potasu dodano roztwór zawierający stechiometryczną względem KMnO₄ ilość nadtlenku wodoru. Zaobserwowano dwie zmiany świadczące o przebiegu reakcji chemicznej. Ponadto roztwór tylko nieznaczenie uległ odbarwieniu.

Wyjaśnij, dlaczego roztwór nie odbarwił się całkowicie?

W probówce umieszczono zalkalizowany, wodny roztwór tetrahydroksochromianu(III) sodu. Do naczynia tego dodano następnie roztwór zawierający stechiometryczną ilość chloranu(III) sodu i zaobserwowano zmiany świadczące o przebiegu reakcji chemicznej, a w układzie pojawiły się jony chlorkowe.

Napisz w formie jonowej skróconej równanie przebiegającej reakcji chemicznej. Zastosuj metodę bilansu jonowo-elektronowego, pamiętając o zapisie odpowiednich równań reakcji połówkowych.

W probówce umieszczono zalkalizowany, wodny roztwór tetrahydroksochromianu(III) sodu. Do naczynia tego dodano następnie roztwór zawierający stechiometryczną ilość chloranu(III) sodu i zaobserwowano zmiany świadczące o przebiegu reakcji chemicznej, a w układzie pojawiły się jony chlorkowe.

Podkreśl wyrażenia w nawiasach tak, aby powstały zdania prawdziwe.

W probówce umieszczono zalkalizowany, wodny roztwór tetrahydroksochromianu(III) sodu. Do naczynia tego dodano następnie roztwór zawierający stechiometryczną ilość chloranu(III) sodu i zaobserwowano zmiany świadczące o przebiegu reakcji chemicznej, a w układzie pojawiły się jony chlorkowe.

Uzyskana mieszanina poreakcyjna została silnie zakwaszona i lekko ogrzana.

Napisz, jaką barwę przyjął roztwór w wyniku przeprowadzenia opisanych czynności?

Przeprowadzono doświadczenie, którego schemat ilustruje rysunek poniżej. Podczas przebiegu tego eksperymentu zastosowano nadmiar kwasu siarkowego(VI) oraz zaobserwowano między innymi wytrącenie się żółtego osadu, który w wyniku spalenia w tlenie daje gazowy produkt o drażniącej woni. Związek ten powoduje odbarwienie zakwaszonego roztworu manganianu(VII) potasu. Zastosowane ilości siarkowodoru oraz dwuchromianu(VI) potasu były względem siebie w stosunku stechiometrycznym, a reakcja w płuczce przebiegła ze 100% wydajnością. Zebrany w cylindrze gaz X zajął objętość równą 647 cm³ (w przeliczeniu na warunki normalne).

Wyjaśnij, które z drobin w zdecydowanie większej liczbie brały udział w przebiegającej w płuczce reakcji redoks – aniony siarczkowe, czy może cząsteczki siarkowodoru?