DWMED

Fotografia 1. przedstawia mieszaninę uzyskaną przez wprowadzenie do wody destylowanej takiej ilości CuSO₄∙5H₂O, że część tej substancji nie uległa rozpuszczeniu w temperaturze 21 ^oC, w której rozpuszczalność wykorzystanego hydratu wynosi 36 g/100 g wody, a powstały wówczas roztwór ma gęstość 1,2 g∙cm^–3. Mieszaniny znajdujące się w probówkach 2.–6. uzyskano w tych samych warunkach metodą kolejnych rozcieńczeń. Na przykład roztwór 2. sporządzono w taki sposób, że pobrano 1,5 cm³ roztworu 1. i rozcieńczono go w nowym naczyniu wodą destylowaną do objętości równej 3 cm³. Z kolei mieszaninę 3. sporządzono pobierając 1,5 cm³ roztworu 2. i rozcieńczono wodą destylowaną do objętości 3 cm³. Pozostałe mieszaniny uzyskano w sposób analogiczny jak roztwór 2. oraz 3. W momencie wykonywania fotografii 2.–6. każdy z tych roztworów miał zatem objętość 3 cm³.

Oblicz stężenie molowe jonów siarczanowych(VI) w roztworze znajdującym się w 6. probówce. Wynik wyraź w mmol∙dm^–3 z dokładnością do drugiego miejsca po przecinku.

Rozpuszczalność w wodzie hydratu CuSO₄∙5H₂O zmienia się wraz ze zmianami temperatury. Zdjęcie 1. ilustruje nasycony w temperaturze 45 ^oC roztwór siarczanu(VI) miedzi(II), natomiast fotografia 2. wykonana została po doprowadzeniu zawartości tego naczynia do temperatury 22 ^oC.

Napisz nazwę zjawiska, w wyniku którego powstała mieszanina widoczna na 2. fotografii, a następnie podkreśl właściwe słowo w nawiasie określając, jak zmienia się rozpuszczalność tego hydratu w zakresie temperatur 22 ^oC – 45 ^oC.

Rozpuszczalność w wodzie hydratu CuSO₄∙5H₂O zmienia się wraz ze zmianami temperatury. Zdjęcie 1. ilustruje nasycony w temperaturze 45 ^oC roztwór siarczanu(VI) miedzi(II), natomiast fotografia 2. wykonana została po doprowadzeniu zawartości tego naczynia do temperatury 22 ^oC.

Przygotowany w temperaturze 45 ^oC roztwór (fotografia 1.) zawierał 60,5 g wody, która stanowiła 76,4% jego masy.

Oblicz wyrażoną w g/100 g wody rozpuszczalność siarczanu(VI) miedzi(II)-woda (1/5) w temperaturze 45 ^oC. Wynik podaj z dokładnością do pierwszego miejsca po przecinku.

Rozpuszczalność w wodzie hydratu CuSO₄∙5H₂O zmienia się wraz ze zmianami temperatury. Zdjęcie 1. ilustruje nasycony w temperaturze 45 ^oC roztwór siarczanu(VI) miedzi(II), natomiast fotografia 2. wykonana została po doprowadzeniu zawartości tego naczynia do temperatury 22 ^oC.

Z każdego spośród naczyń pobrano po 2 cm³ fazy ciekłej i umieszczono w dwóch probówkach oznaczonych takimi samymi numerami jak zlewki.

Wskaż numer tej z nich, w której znajduje się roztwór o wyższym stężeniu molowym jonów miedzi(II).

Z uwagi na obecność w wodnych roztworach elektrolitów nośników ładunku elektrycznego, mieszaniny takie wykazują przewodnictwo elektryczne. W przypadku, gdy nie ma możliwości zbadania przewodnictwa roztworu, wówczas, w celu ustalenia, czy mamy do czynienia z elektrolitem, można zmierzyć jego wyrażoną w Ohmach (Ω) rezystancję. Jej wartość jest odwrotnie proporcjonalna do stężenia molowego zawartych w roztworze jonów. Zamieszczona  fotografia ilustruje układ pomiarowy wykorzystany podczas wyznaczania rezystancji nasyconego w temperaturze 22 ^oC roztworu chlorku sodu. Z przeprowadzonego doświadczenia wynika, że rezystancja takiej mieszaniny w podanych warunkach wynosi 61,7 kΩ.

W dwóch różnych butelkach znajdowały się – woda destylowana oraz woda wodociągowa (bogata w jony wapnia, magnezu oraz wodorowęglanowe). W celu identyfikacji zawartości naczyń, w tych samych warunkach przeprowadzono pomiary rezystancji każdej z próbek dwóch wymienionych substancji. Dane zebrano w tabeli.

Porównaj wartości rezystancji obu próbek. Wskaż numer tej z nich, która ma większe stężenie molowe jonów. Określ, czy jest to woda destylowana, czy wodociągowa. Uzasadnij wybór.

Z uwagi na obecność w wodnych roztworach elektrolitów nośników ładunku elektrycznego, mieszaniny takie wykazują przewodnictwo elektryczne. W przypadku, gdy nie ma możliwości zbadania przewodnictwa roztworu, wówczas, w celu ustalenia, czy mamy do czynienia z elektrolitem, można zmierzyć jego wyrażoną w Ohmach (Ω) rezystancję. Jej wartość jest odwrotnie proporcjonalna do stężenia molowego zawartych w roztworze jonów. Zamieszczona  fotografia ilustruje układ pomiarowy wykorzystany podczas wyznaczania rezystancji nasyconego w temperaturze 22 ^oC roztworu chlorku sodu. Z przeprowadzonego doświadczenia wynika, że rezystancja takiej mieszaniny w podanych warunkach wynosi 61,7 kΩ.

W dwóch różnych butelkach znajdowały się – woda destylowana oraz woda wodociągowa (bogata w jony wapnia, magnezu oraz wodorowęglanowe). W celu identyfikacji zawartości naczyń, w tych samych warunkach przeprowadzono pomiary rezystancji każdej z próbek dwóch wymienionych substancji. Dane zebrano w tabeli.

Rezystancję, a tym samym przewodnictwo elektryczne wody wodociągowej można zmienić poprzez jej przegotowanie.

Oceń, jak na wartość wymienionych dwóch parametrów opisanej próbki wody wodociągowej wpłynie jej przegotowanie? Podkreśl właściwe słowa w nawiasach.

Z uwagi na obecność w wodnych roztworach elektrolitów nośników ładunku elektrycznego, mieszaniny takie wykazują przewodnictwo elektryczne. W przypadku, gdy nie ma możliwości zbadania przewodnictwa roztworu, wówczas, w celu ustalenia, czy mamy do czynienia z elektrolitem, można zmierzyć jego wyrażoną w Ohmach (Ω) rezystancję. Jej wartość jest odwrotnie proporcjonalna do stężenia molowego zawartych w roztworze jonów. Zamieszczona  fotografia ilustruje układ pomiarowy wykorzystany podczas wyznaczania rezystancji nasyconego w temperaturze 22 ^oC roztworu chlorku sodu. Z przeprowadzonego doświadczenia wynika, że rezystancja takiej mieszaniny w podanych warunkach wynosi 61,7 kΩ.

W dwóch różnych butelkach znajdowały się – woda destylowana oraz woda wodociągowa (bogata w jony wapnia, magnezu oraz wodorowęglanowe). W celu identyfikacji zawartości naczyń, w tych samych warunkach przeprowadzono pomiary rezystancji każdej z próbek dwóch wymienionych substancji. Dane zebrano w tabeli.

Rezystancję, a tym samym przewodnictwo elektryczne wody wodociągowej można zmienić poprzez jej przegotowanie.

Zapisz jonowe równania dwóch reakcji chemicznych, których przebieg w trakcie gotowania wody wodociągowej przyczynia się do zmiany wartości rezystancji roztworu.

O pewnym pierwiastku chemicznym X wiadomo, że w stanie podstawowym zarówno jego atom jak i  dwudodatni jon zawierają po pięć elektronów niesparowanych. Zamieszczone fotografie ilustrują związki tego pierwiastka, w których występuje on na najniższym (fotografia 1.) oraz najwyższym (fotografia 2.) stopniu utlenienia.

Stosując symbole podpowłok napisz skróconą (względem poprzedzającego gazu szlachetnego) konfigurację elektronową atomu pierwiastka X w stanie podstawowym.

O pewnym pierwiastku chemicznym X wiadomo, że w stanie podstawowym zarówno jego atom jak i  dwudodatni jon zawierają po pięć elektronów niesparowanych. Zamieszczone fotografie ilustrują związki tego pierwiastka, w których występuje on na najniższym (fotografia 1.) oraz najwyższym (fotografia 2.) stopniu utlenienia.

Substancje widoczne na fotografiach 1. oraz 2. umieszczono w zlewkach, w których znajdowała się woda destylowana w takich ilościach, że uzyskano klarowne roztwory. Próbki powstałych mieszanin wprowadzono następnie do tej samej probówki, co dało efekt końcowy widoczny na zamieszczonej poniżej fotografii.

Napisz w formie jonowej skróconej równanie reakcji chemicznej jaka przebiegła. Zastosuj metodę bilansu jonowo-elektronowego. W równaniach reakcji połówkowych uwzględnij, że jednym z substratów jest woda.

O pewnym pierwiastku chemicznym X wiadomo, że w stanie podstawowym zarówno jego atom jak i  dwudodatni jon zawierają po pięć elektronów niesparowanych. Zamieszczone fotografie ilustrują związki tego pierwiastka, w których występuje on na najniższym (fotografia 1.) oraz najwyższym (fotografia 2.) stopniu utlenienia.

Substancje widoczne na fotografiach 1. oraz 2. umieszczono w zlewkach, w których znajdowała się woda destylowana w takich ilościach, że uzyskano klarowne roztwory. Próbki powstałych mieszanin wprowadzono następnie do tej samej probówki, co dało efekt końcowy widoczny na zamieszczonej poniżej fotografii.

Przedstawioną na zamieszczonej fotografii zawiesinę można uzyskać również w wyniku reakcji zawartości jednej z probówek A, B lub C z nadtlenkiem wodoru.

Wskaż właściwą probówkę (A, B lub C) oraz napisz równanie opisanej reakcji chemicznej.

W trzech probówkach znajdowały się roztwory – kwasu solnego, wodorotlenku potasu oraz siarczanu(IV) sodu. W celu odróżnienia zawartości naczyń do każdego z nich wprowadzono wodny roztwór manganianu(VII) potasu i lekko ogrzano. Zamieszczone fotografie przedstawiają zawartość probówek uzyskaną po wykonaniu opisanych czynności.

Uzupełnij puste pola w tabeli – wpisz wzór sumaryczny drobiny pełniącej rolę reduktora w danej probówce oraz wzór sumaryczny drobiny powstałej w wyniku jej utlenienia.

W trzech probówkach znajdowały się roztwory – kwasu solnego, wodorotlenku potasu oraz siarczanu(IV) sodu. W celu odróżnienia zawartości naczyń do każdego z nich wprowadzono wodny roztwór manganianu(VII) potasu i lekko ogrzano. Zamieszczone fotografie przedstawiają zawartość probówek uzyskaną po wykonaniu opisanych czynności.

Drobiny, których obecność świadczy o barwie widocznej na 1. fotografii umownie oznaczono literą X. Zakwaszenie tej mieszaniny poreakcyjnej pozwala na  szybkie przekształcenie jej w osad przedstawiony na 2. fotografii. Podczas takiej przemiany powstają również jony, których obecność świadczy o barwie fazy wodnej widocznej na fotografii A.

Napisz w formie jonowej skróconej równanie reakcji chemicznej jaka przebiega w trakcie opisanego procesu z udziałem drobin X. Współczynniki stechiometryczne uzgodnij metodą bilansu jonowo-elektronowego.

W trzech probówkach znajdowały się roztwory – kwasu solnego, wodorotlenku potasu oraz siarczanu(IV) sodu. W celu odróżnienia zawartości naczyń do każdego z nich wprowadzono wodny roztwór manganianu(VII) potasu i lekko ogrzano. Zamieszczone fotografie przedstawiają zawartość probówek uzyskaną po wykonaniu opisanych czynności.

Drobiny, których obecność świadczy o barwie widocznej na 1. fotografii umownie oznaczono literą X. Zakwaszenie tej mieszaniny poreakcyjnej pozwala na  szybkie przekształcenie jej w osad przedstawiony na 2. fotografii. Podczas takiej przemiany powstają również jony, których obecność świadczy o barwie fazy wodnej widocznej na fotografii A.

Dokonaj klasyfikacji procesu redoks z udziałem drobin X. Podkreśl właściwe słowo w nawiasie. Uzasadnij swój wybór.

Fotografia 1. ilustruje pewien związek chemiczny X zawierający około 26,5% masowych potasu oraz tlen i pierwiastek bloku d. W stanie podstawowym atomu tego pierwiastka wszystkie elektrony walencyjne są niesparowane. Opisaną substancję wprowadzono do zlewki zawierającej wodę destylowaną i całkowicie rozpuszczono. Z uzyskanej mieszaniny pobrano następnie po 2 ml próbek i umieszczono w trzech probówkach. Do naczyń tych w sposób losowy oraz w nadmiarze wprowadzono roztwory – KOH, H₂SO₄ oraz wodę destylowaną. Efekt końcowy tego doświadczenia przedstawiają fotografie 2.­–4.

Napisz wzór sumaryczny związku chemicznego X, a następnie określ rodzaj tworzonych przez tę substancję kryształów (kowalencyjne, molekularne, jonowe). Uzupełnij tabelę.

Fotografia 1. ilustruje pewien związek chemiczny X zawierający około 26,5% masowych potasu oraz tlen i pierwiastek bloku d. W stanie podstawowym atomu tego pierwiastka wszystkie elektrony walencyjne są niesparowane. Opisaną substancję wprowadzono do zlewki zawierającej wodę destylowaną i całkowicie rozpuszczono. Z uzyskanej mieszaniny pobrano następnie po 2 ml próbek i umieszczono w trzech probówkach. Do naczyń tych w sposób losowy oraz w nadmiarze wprowadzono roztwory – KOH, H₂SO₄ oraz wodę destylowaną. Efekt końcowy tego doświadczenia przedstawiają fotografie 2.­–4.

Oceń, czy przeprowadzone doświadczenie pozwala stwierdzić, że związek chemiczny X wykazuje właściwości utleniające. Uzasadnij odpowiedź.