DWMED

Do metod otrzymywania I-rzędowych amidów należy amonoliza estrów – reakcja przebiegająca w wyniku poddania ich działaniu amoniaku. Amidy o wyższych rzędowościach powstają w wyniku aminolizy – reakcji estrów z odpowiednimi aminami. Drugim produktem opisanych przemian jest łatwopalny związek chemiczny.

Podaj nazwy systematyczne produktów amonolizy trójmaślanu glicerolu.

Do metod otrzymywania I-rzędowych amidów należy amonoliza estrów – reakcja przebiegająca w wyniku poddania ich działaniu amoniaku. Amidy o wyższych rzędowościach powstają w wyniku aminolizy – reakcji estrów z odpowiednimi aminami. Drugim produktem opisanych przemian jest łatwopalny związek chemiczny.

Napisz, wykorzystując półstrukturalne wzory związków organicznych równanie reakcji chemicznej, jaka przebiega między N-metyloetanoaminą i octanem 2-propylu.

Na poniższym schemacie przedstawiono trzy ostatnie etapy cyklu Krebsa, w których udział biorą aniony reszt kwasowych czterech kwasów dikarboksylowych – kolejno: bursztynowego, fumarowego, jabłkowego oraz szczawiooctowego. W procesie tym obecne są również dinukleotydy (flawinoadeninowy oraz nikotynoamidoadeninowy), którym przypisuje się oznaczenia: FAD i FADH₂ oraz NAD⁺ i NADH. Literami A, B oraz C oznaczono pewne przemiany biochemiczne.

Na podstawie: J. B. Reece i inni, Biologia Campbella, Poznań 2019.

Jeden z kwasów dikarboksylowych, którego reszta kwasowa przedstawiona została w informacji wstępnej ma swój izomer geometryczny.

Narysuj wzór półstrukturalny (grupowy) tego izomeru geometrycznego i napisz jego nazwę systematyczną.

Na poniższym schemacie przedstawiono trzy ostatnie etapy cyklu Krebsa, w których udział biorą aniony reszt kwasowych czterech kwasów dikarboksylowych – kolejno: bursztynowego, fumarowego, jabłkowego oraz szczawiooctowego. W procesie tym obecne są również dinukleotydy (flawinoadeninowy oraz nikotynoamidoadeninowy), którym przypisuje się oznaczenia: FAD i FADH₂ oraz NAD⁺ i NADH. Literami A, B oraz C oznaczono pewne przemiany biochemiczne.

Na podstawie: J. B. Reece i inni, Biologia Campbella, Poznań 2019.

Dla procesu oznaczonego na schemacie literą C napisz w formie jonowej skróconej połówkowe równania reakcji utleniania oraz redukcji, z uwzględnieniem liczby pobieranych/oddawanych elektronów. Określ, która z drobin (podaj jej nazwę lub oznaczenie) pełni w tym procesie funkcję utleniacza, a która reduktora?

Na poniższym schemacie przedstawiono trzy ostatnie etapy cyklu Krebsa, w których udział biorą aniony reszt kwasowych czterech kwasów dikarboksylowych – kolejno: bursztynowego, fumarowego, jabłkowego oraz szczawiooctowego. W procesie tym obecne są również dinukleotydy (flawinoadeninowy oraz nikotynoamidoadeninowy), którym przypisuje się oznaczenia: FAD i FADH₂ oraz NAD⁺ i NADH. Literami A, B oraz C oznaczono pewne przemiany biochemiczne.

Na podstawie: J. B. Reece i inni, Biologia Campbella, Poznań 2019.

W tabeli zebrano wartości pierwszej stałej dysocjacji kilku kwasów dikarboksylowych.

Na podstawie: W. Mizerski, Tablice chemiczne, Warszawa 2013.

Sporządzono 0,05-molowe, wodne roztwory wymienionych w informacji wstępnej związków chemicznych.

Uszereguj je zgodnie ze wzrastającym stężeniem jonów wodorotlenkowych.

Na poniższym schemacie przedstawiono trzy ostatnie etapy cyklu Krebsa, w których udział biorą aniony reszt kwasowych czterech kwasów dikarboksylowych – kolejno: bursztynowego, fumarowego, jabłkowego oraz szczawiooctowego. W procesie tym obecne są również dinukleotydy (flawinoadeninowy oraz nikotynoamidoadeninowy), którym przypisuje się oznaczenia: FAD i FADH₂ oraz NAD⁺ i NADH. Literami A, B oraz C oznaczono pewne przemiany biochemiczne.

Na podstawie: J. B. Reece i inni, Biologia Campbella, Poznań 2019.

Aniony jabłczanowe można suplementować razem z kationami magnezu w postaci związku chemicznego o nazwie jabłczan magnezu.

Określ wzór sumaryczny hydratu jabłczanu magnezu, jeśli w jego krystalicznej próbce kationy stanowią 11,43% masy.

Przeprowadzono doświadczenie chemiczne zilustrowane schematem:

Substancje X oraz Y są związkami organicznymi.

Napisz równania przebiegających reakcji chemicznych, opisanych na schemacie cyframi 1 i 2. Podaj nazwy powstałych związków organicznych X i Y.

Przeprowadzono doświadczenie chemiczne zilustrowane schematem:

Substancje X oraz Y są związkami organicznymi.

Oceń poprawność poniższych zdań wpisując literę „P” (prawda) lub literę „F” (fałsz).

Do związków chemicznych ulegających próbie Tollensa zalicza się między innymi kwas pirogronowy, którego stała dysocjacji K_a wynosi 3,23·10^–3. Podczas tej reakcji, w cząsteczkach kwasu rozerwaniu ulega wiązanie łączące atomy węgla, których orbitalom walencyjnym przypisuje się ten sam typ hybrydyzacji.

Na podstawie: P. Mastalerz, Chemia organiczna, Wrocław 2000.

Do kolby zawierającej wodny roztwór odczynnika Tollensa dodano stechiometryczną ilość roztworu kwasu pirogronowego. Na ściankach naczynia oraz w roztworze pojawił się wówczas srebrzysty osad. Podczas wkraplania kolejnych (nadmiarowych) porcji kwasu intensywnie wydzielał się gaz, który spowodował zmętnienie wody wapiennej znajdującej się w zlewce. Po stwierdzeniu braku dalszego wydzielania się gazu zestaw zdemontowano, a kolbę zawierającą mieszaninę poreakcyjną umieszczono w gorącej łaźni wodnej. U wylotu naczynia wyczuwalny był wówczas intensywny zapach octu.

Napisz w formie jonowej skróconej równanie reakcji redoks jaka przebiegła po dodaniu roztworu kwasu pirogronowego do roztworu zawierającego odczynnik Tollensa. Współczynniki uzgodnij metodą bilansu jonowo-elektronowego, pamiętając o zasadowym środowisku układu zawierającego reagujące ze sobą związki chemiczne.

Do związków chemicznych ulegających próbie Tollensa zalicza się między innymi kwas pirogronowy, którego stała dysocjacji K_a wynosi 3,23·10^–3. Podczas tej reakcji, w cząsteczkach kwasu rozerwaniu ulega wiązanie łączące atomy węgla, których orbitalom walencyjnym przypisuje się ten sam typ hybrydyzacji.

Na podstawie: P. Mastalerz, Chemia organiczna, Wrocław 2000.

Do kolby zawierającej wodny roztwór odczynnika Tollensa dodano stechiometryczną ilość roztworu kwasu pirogronowego. Na ściankach naczynia oraz w roztworze pojawił się wówczas srebrzysty osad. Podczas wkraplania kolejnych (nadmiarowych) porcji kwasu intensywnie wydzielał się gaz, który spowodował zmętnienie wody wapiennej znajdującej się w zlewce. Po stwierdzeniu braku dalszego wydzielania się gazu zestaw zdemontowano, a kolbę zawierającą mieszaninę poreakcyjną umieszczono w gorącej łaźni wodnej. U wylotu naczynia wyczuwalny był wówczas intensywny zapach octu.

Napisz równanie reakcji chemicznej, podczas przebiegu której wydzielał się gaz powodujący zmętnienie wody wapiennej.

W trzech probówkach umieszczono kolejno po 5 cm³ wodnych roztworów związków chemicznych o stężeniach:

Ba(OH)₂ 2·10^–4 mol·dm^–3, HClO₂ 2·10^–2 mol·dm^–3 oraz HClO 2·10^–4 mol·dm^–3.

Która ze sprzężonych zasad Brønsteda  ClO₂^–, czy ClO^– jest mocniejsza? Uzasadnij swoją odpowiedź.

W temperaturze 25 ⁰C iloczyn rozpuszczalności wodorotlenku magnezu ma wartość 7,94∙10⁻¹², a węglanu wapnia 3,31∙10^–9.

Na podstawie: W. Mizerski, Tablice chemiczne, Warszawa 2013.

Oblicz minimalną objętość wody destylowanej, jaką należałoby dodać do 100 cm³ nasyconego w temperaturze 25 ⁰C roztworu wodorotlenku magnezu, aby możliwe było rozpuszczenie dodatkowej porcji tego związku chemicznego o masie 5,8 mg. Wynik podaj w centymetrach sześciennych, z dokładnością do cyfry jedności.

W temperaturze 25 ⁰C iloczyn rozpuszczalności wodorotlenku magnezu ma wartość 7,94∙10⁻¹², a węglanu wapnia 3,31∙10^–9.

Na podstawie: W. Mizerski, Tablice chemiczne, Warszawa 2013.

Oblicz rozpuszczalność wodorotlenku magnezu w temperaturze 25 ⁰C, w roztworze o wartości pH równej 12. Wynik podaj w μg/dm³ (mikrogramach na decymetr sześcienny roztworu), z dokładnością do dwóch cyfr znaczących.

Kwas szikimowy jest substancją dobrze rozpuszczalną w wodzie, przy czym tylko niewielka jego ilość ulega wówczas dysocjacji elektrolitycznej. Wzór cząsteczki opisanego związku chemicznego można  przedstawić w sposób następujący:

Oceń poprawność poniższych zdań wpisując literę „P” (prawda) lub literę „F” (fałsz).

Kwas szikimowy jest substancją dobrze rozpuszczalną w wodzie, przy czym tylko niewielka jego ilość ulega wówczas dysocjacji elektrolitycznej. Wzór cząsteczki opisanego związku chemicznego można  przedstawić w sposób następujący:

Podaj nazwę systematyczną kwasu szikimowego oraz wzór grupowy produktu jego reakcji z niewielkim nadmiarem wodnego roztworu wodorotlenku sodu.