DWMED

Breadcrumbs





Ustalenie na podstawie obliczeń, czy nastąpi obrzęk płuc w wyniku oddychania atmosferą zawierającą chlor

Stosunkowo małe ilości gazów w mieszaninach jednorodnych zwykle wyraża się w ppm (częściach na milion). Stężenie równe 1 ppm oznacza obecność jednej cząsteczki danej substancji w mieszaninie złożonej z miliona cząsteczek. W temperaturze 25 oC, pod ciśnieniem 1013 hPa, podczas przebywania co najmniej 30 minut w atmosferze zawierającej chlor, próg wyczuwania zapachu tego gazu oraz granica działania drażniącego są podobne i mieszczą się w zakresie 0,2 – 2 ppm. Stężenie powyżej 4 ppm określane jest jako niemożliwe do zniesienia. W przypadku zawartości chloru bliskiej 15 ppm występuje podrażnienie oczu, nosa i gardła, a już przy 30 ppm duszenie się, kaszel oraz uczucie pieczenia. Obrzęk płuc może wystąpić przy stężeniu co najmniej 40 ppm, a zgon następuje zwykle po wykonaniu kilku wdechów, gdy stężenie chloru w powietrzu wynosi 1000 ppm. Opisany gaz może powstać, jeśli dojdzie do jednoczesnego zastosowania środków czystości, w skład których wchodzą określone związki chemiczne na bazie chloru. Przykładem są dwa rodzaje preparatu Domestos. Jeden z nich zawiera 4,5 g chloranu(I) sodu w 100 g preparatu, natomiast stężenie kwasu chlorowodorowego w drugim wynosi 8% masowych.

Na podstawie: K. Sitarek, Podstawy i metody oceny środowiska pracy. Chlor, Warszawa 2008 oraz etykiety preparatów Domestos, Unilever Polska S.A.

Wypełniające w temperaturze 25 oC pod ciśnieniem 1013 hPa łazienkę  powietrze zajmuje objętość 13,5 m3. W pomieszczeniu tym w wyniku zmieszania preparatów  Domestos – 50 g zawierającego chloran(I) sodu z 18 g zawierającego kwas chlorowodorowy wydzieliła się pewna ilość chloru.

1. Napisz w formie jonowej skróconej równanie reakcji chemicznej jaka przebiegła. Współczynniki stechiometryczne uzgodnij metodą bilansu jonowo-elektronowego.

2. Na podstawie niezbędnych obliczeń ustal, czy uwolniony w opisanych warunkach gaz spowoduje obrzęk płuc u zdrowej osoby, która straci przytomność i pozostanie w tym pomieszczeniu przez 30 minut. Wynik końcowy obliczeń wyraź w ppm z dokładnością do cyfry jedności.

Rozwiązanie tego zadania dostępne jest nieodpłatnie pod poniższym linkiem:

© dr inż. Rafał Szczypiński, wszelkie prawa zastrzeżone








wskaźnik wybiórczości Jacobsa

Konsumenci (roślinożercy i drapieżcy) odżywiają się w sposób wybiórczy (tj. selektywny), powodując zróżnicowaną śmiertelność w rozmaitych klasach wielkości swoich ofiar. Aby wyrazić w sposób ilościowy to zjawisko, zaproponowano wiele wskaźników wybiórczości pokarmowej.
Wszystkie opierają się na porównaniu udziału określonej kategorii ofiary (lub cząstek o określonej wielkości) w całkowitej liczbie ofiar/cząstek w pokarmie i w otaczającym środowisku. Jednym z najczęściej wykorzystywanych jest wskaźnik wybiórczości Jacobsa:

wskaźnik wybiórczości Jacobsa

gdzie, p to udział ofiar określonej wielkości/typu w środowisku, r to udział jej w treści pokarmowej. Wskaźnik ten może przyjmować wartości od -1 do +1. Wartości mniejsze od 0 oznaczają ujemną wybiórczość w stosunku do kreślonego typu ofiary (procentowo mniej ofiar tej kategorii jest zjadanych w stosunku do innych), a wartości większe od 0 oznaczają dodatnią selekcję (ofiary należące do tej kategorii są zjadane częściej niż inne). Taki sam udział ofiar z określonej klasy wielkości w środowisku i w pokarmie drapieżcy/roślinożercy oznacza jego neutralność wobec tej kategorii pokarmu (D = 0).

Pewna populacja ryb ma w środowisku do dyspozycji pokarm w trzech klasach wielkości (A, B i C) w następujących proporcjach:

wskaźnik wybiórczości Jacobsa

Posługując się wskaźnikiem wybiórczości Jacobsa, określ, które stwierdzenia dotyczące preferencji pokarmowych opisanej populacji ryb są prawdziwe, a które – fałszywe.

wskaźnik wybiórczości Jacobsa




Paginacja