DWMED

Przeprowadzono eksperyment z wykorzystaniem materiału celulozowego (fotografia A) oraz odczynnika X według zamieszczonego schematu.

HCl_(aq), CuO_(s), Br_2(c), H₂SO_4(stężony).

Podaj nazwę własności jaką wykazuje wybrany odczynnik podczas tego eksperymentu.

Ksylitol jest polihydroksylowym alkoholem, białym ciałem stałym o wzorze sumarycznym C₅H₇(OH)₅. W jego cząsteczce każdy atom węgla połączony jest z jedną grupą funkcyjną. W temperaturze 22 ^oC związek ten bardzo dobrze rozpuszcza się w wodzie.

Do probówek zawierających ciepłą wodę destylowaną wprowadzono próbki trzech substancji chemicznych – sacharozy, skrobi ziemniaczanej oraz ksylitolu. Zawartością każdego z naczyń energicznie wstrząśnięto i pozostawiono na kilkadziesiąt sekund. Ponieważ wygląd dwóch spośród trzech uzyskanych mieszanin był praktycznie identyczny, wykonano jedynie dwie fotografie, które oznaczono literami A oraz B.

Napisz oznaczenie fotografii, która przedstawia mieszaninę uzyskaną po wprowadzeniu do wody destylowanej danej substancji chemicznej – uzupełnij puste pola. Uzasadnij swój wybór.

Ksylitol jest polihydroksylowym alkoholem, białym ciałem stałym o wzorze sumarycznym C₅H₇(OH)₅. W jego cząsteczce każdy atom węgla połączony jest z jedną grupą funkcyjną. W temperaturze 22 ^oC związek ten bardzo dobrze rozpuszcza się w wodzie.

Do probówek zawierających ciepłą wodę destylowaną wprowadzono próbki trzech substancji chemicznych – sacharozy, skrobi ziemniaczanej oraz ksylitolu. Zawartością każdego z naczyń energicznie wstrząśnięto i pozostawiono na kilkadziesiąt sekund. Ponieważ wygląd dwóch spośród trzech uzyskanych mieszanin był praktycznie identyczny, wykonano jedynie dwie fotografie, które oznaczono literami A oraz B.

Ponieważ zawartości dwóch naczyń, w których zawarte mieszaniny wyglądały identycznie przeprowadzono doświadczenie chemiczne mające na celu odróżnienie opisanych substancji. W etapie I do każdej z próbek wprowadzono po kilka kropli rozcieńczonego kwasu siarkowego(VI) i przez pewien czas ogrzewano. W II etapie ostudzone do temperatury otoczenia próbki zobojętniono i wprowadzono do alkalicznych zawiesin wodorotlenku miedzi(II), a następnie energicznie wstrząśnięto uzyskując układy widoczne na fotografiach 1. oraz 2. W III etapie powstałe mieszaniny ogrzano. Zawartość 1. probówki przyjęła barwę widoczną na fotografii 4., natomiast wygląd zawartości 2. probówki po tym etapie doświadczenia przedstawia fotografia 3.

Wyjaśnij, dlaczego w pierwszym etapie doświadczenia wykorzystano roztwór kwasu siarkowego(VI)? Odnieś się do właściwości redukujących związków chemicznych wobec zastosowanego później odczynnika Trommera.

Ksylitol jest polihydroksylowym alkoholem, białym ciałem stałym o wzorze sumarycznym C₅H₇(OH)₅. W jego cząsteczce każdy atom węgla połączony jest z jedną grupą funkcyjną. W temperaturze 22 ^oC związek ten bardzo dobrze rozpuszcza się w wodzie.

Do probówek zawierających ciepłą wodę destylowaną wprowadzono próbki trzech substancji chemicznych – sacharozy, skrobi ziemniaczanej oraz ksylitolu. Zawartością każdego z naczyń energicznie wstrząśnięto i pozostawiono na kilkadziesiąt sekund. Ponieważ wygląd dwóch spośród trzech uzyskanych mieszanin był praktycznie identyczny, wykonano jedynie dwie fotografie, które oznaczono literami A oraz B.

Ponieważ zawartości dwóch naczyń, w których zawarte mieszaniny wyglądały identycznie przeprowadzono doświadczenie chemiczne mające na celu odróżnienie opisanych substancji. W etapie I do każdej z próbek wprowadzono po kilka kropli rozcieńczonego kwasu siarkowego(VI) i przez pewien czas ogrzewano. W II etapie ostudzone do temperatury otoczenia próbki zobojętniono i wprowadzono do alkalicznych zawiesin wodorotlenku miedzi(II), a następnie energicznie wstrząśnięto uzyskując układy widoczne na fotografiach 1. oraz 2. W III etapie powstałe mieszaniny ogrzano. Zawartość 1. probówki przyjęła barwę widoczną na fotografii 4., natomiast wygląd zawartości 2. probówki po tym etapie doświadczenia przedstawia fotografia 3.

Podaj nazwę zwyczajową co najmniej jednego związku organicznego, którego obecność odpowiada za wygląd zawartości danej probówki na fotografiach 1. oraz 2.

Ksylitol jest polihydroksylowym alkoholem, białym ciałem stałym o wzorze sumarycznym C₅H₇(OH)₅. W jego cząsteczce każdy atom węgla połączony jest z jedną grupą funkcyjną. W temperaturze 22 ^oC związek ten bardzo dobrze rozpuszcza się w wodzie.

Do probówek zawierających ciepłą wodę destylowaną wprowadzono próbki trzech substancji chemicznych – sacharozy, skrobi ziemniaczanej oraz ksylitolu. Zawartością każdego z naczyń energicznie wstrząśnięto i pozostawiono na kilkadziesiąt sekund. Ponieważ wygląd dwóch spośród trzech uzyskanych mieszanin był praktycznie identyczny, wykonano jedynie dwie fotografie, które oznaczono literami A oraz B.

Ponieważ zawartości dwóch naczyń, w których zawarte mieszaniny wyglądały identycznie przeprowadzono doświadczenie chemiczne mające na celu odróżnienie opisanych substancji. W etapie I do każdej z próbek wprowadzono po kilka kropli rozcieńczonego kwasu siarkowego(VI) i przez pewien czas ogrzewano. W II etapie ostudzone do temperatury otoczenia próbki zobojętniono i wprowadzono do alkalicznych zawiesin wodorotlenku miedzi(II), a następnie energicznie wstrząśnięto uzyskując układy widoczne na fotografiach 1. oraz 2. W III etapie powstałe mieszaniny ogrzano. Zawartość 1. probówki przyjęła barwę widoczną na fotografii 4., natomiast wygląd zawartości 2. probówki po tym etapie doświadczenia przedstawia fotografia 3.

Ilość tej substancji, która przereagowała w obecności kwasu siarkowego(VI) stanowiła nadmiar w stosunku do odczynnika Trommera.

Oceń, czy w pierwszym etapie doświadczenia wydajność przeprowadzonej pod wpływem kwasu siarkowego(VI) reakcji chemicznej była równa 100%? Uzasadnij swoje stanowisko.

Ksylitol jest polihydroksylowym alkoholem, białym ciałem stałym o wzorze sumarycznym C₅H₇(OH)₅. W jego cząsteczce każdy atom węgla połączony jest z jedną grupą funkcyjną. W temperaturze 22 ^oC związek ten bardzo dobrze rozpuszcza się w wodzie.

Do probówek zawierających ciepłą wodę destylowaną wprowadzono próbki trzech substancji chemicznych – sacharozy, skrobi ziemniaczanej oraz ksylitolu. Zawartością każdego z naczyń energicznie wstrząśnięto i pozostawiono na kilkadziesiąt sekund. Ponieważ wygląd dwóch spośród trzech uzyskanych mieszanin był praktycznie identyczny, wykonano jedynie dwie fotografie, które oznaczono literami A oraz B.

W celu wykazania, że w jednej z probówek znajdowała się skrobia ziemniaczana przeprowadzono doświadczenie chemiczne wybierając jeden spośród odczynników:

HCl_(aq), odczynnik Tollensa, płyn Lugola, Br_2(c), H₂SO_4(stężony).

Jedna z poniższych fotografii przedstawia zawartość probówki uzyskaną po wprowadzeniu do niej jednej z wymienionych wyżej substancji.

Napisz nazwę wybranego odczynnika oraz wskaż numer fotografii przedstawiającej naczynie zawierające skrobię przed rozpoczęciem doświadczenia.

Fotografie 1.–4. przedstawiają albuminę (białko jaja kurzego) poddaną procesowi denaturacji przy użyciu odczynników:

H₂SO_4(stężony), CuSO_4(aq), HNO_3(stężony), NaOH_(stężony).

Wskaż numer tej probówki, której zawartość przedstawia pozytywny wynik próby biuretowej. Napisz wzory sumaryczne związków chemicznych, których roztwory wykorzystano.

Fotografie 1.–4. przedstawiają albuminę (białko jaja kurzego) poddaną procesowi denaturacji przy użyciu odczynników:

H₂SO_4(stężony), CuSO_4(aq), HNO_3(stężony), NaOH_(stężony).

Oceń, czy wśród aminokwasów, których reszty budują łańcuchy polipeptydowe albuminy może znajdować się tyrozyna lub tryptofan? Uzasadnij odpowiedź – odnieś się do wyglądu zawartości odpowiedniego naczynia.

Rysunki A i B przedstawiają (odpowiednio) wzory Hawortha dwóch cukrów – β-D-ksylulofuranozy oraz β-D-arabinofuranozy. W celu ich odróżnienia zaproponowano zestawy odczynników:

KMnO_4(aq), odczynnik Tollensa, odczynnik Trommera, Br_2(aq) z dodatkiem KHCO₃.

Fotografie 1.–4. ilustrują efekt doświadczenia przeprowadzonego z udziałem jednego z wymienionych monosacharydów oraz każdego z podanych odczynników.

Podaj oznaczenie literowe próbki tej furanozy, która została wykorzystana podczas doświadczenia. Wskaż numer probówki potwierdzającej użycie wskazanego cukru.

Gdy związek chemiczny ma kilka grup równocennych atomów węgla w cząsteczce, w celu ustalenia liczby takich grup można zarejestrować widmo ¹³C NMR. Obecne w nim sygnały odpowiadają wówczas ilościowo liczbie grup równocennych atomów węgla.

Fotografie 1. oraz 2. przedstawiają wodne roztwory z dodatkiem kilku kropli roztworu oranżu metylowego. W probówce 1. znajduje się 0,003-molowy kwas solny, w 2. natomiast zasada sodowa o pH = 10. Fotografia A przedstawia pewien związek organiczny X w stanie standardowym, a zamieszczony rysunek jego widmo ¹³C NMR. Odpowiednia ilość tej substancji wprowadzona do zawartości probówek 1. oraz 2. daje efekt widoczny na fotografii 3., natomiast  po jej wprowadzeniu do alkalicznej zawiesiny wodorotlenku miedzi(II) uzyskuje się roztwór widoczny na 4. fotografii.

W wyniku spalenia 1,5 g opisanej substancji powstaje 896 cm³ (warunki normalne) bezbarwnego, bezwonnego gazu, który wprowadzony do probówki zawierającej wodę wapienną daje efekt widoczny na fotografii B.

W tych samych warunkach powstała woda zajmuje objętość 900 μl. Dalsza analiza instrumentalna próbki związku X wykazała ponadto obecność kilku izotopów dwóch pierwiastków chemicznych, których zawartość w powietrzu jest największa. W badanym związku chemicznym atomy lżejszego z nich względem atomów cięższego pozostają w stosunku molowym 1:2.

Wykonaj niezbędne obliczenia, a następnie napisz w formie jonowej skróconej równania reakcji chemicznych jakie przebiegły między substancją X oraz kwasem solnym i zasadą sodową znajdującymi się probówkach 1. oraz 2. Określ charakter chemiczny badanej substancji.

Atomy pierwiastków chemicznych mogą występować w różnych stanach energetycznych. Stan o najniższej energii nazywa się stanem podstawowym, a stany o wyższych energiach to stany wzbudzone. Atom X w stanie podstawowym ma elektrony rozmieszczone na trzech powłokach. Poza tym wiadomo, że dwie podpowłoki należące do zewnętrznej powłoki nie mają pustych orbitali, a jedna z nich zawiera dwa niesparowane elektrony.

W pewnych warunkach atom X w stanie podstawowym pochłonął energię. Nastąpiła zmiana stanu energetycznego tylko jednego elektronu, co spowodowało wzrost liczby niesparowanych elektronów w tym atomie. Przed wzbudzeniem stan tego elektronu był opisywany wartościami liczb kwantowych 𝑛 = 3, 𝑙 = 1, a po wzbudzeniu zmieniła się tylko wartość liczby pobocznej (orbitalnej).

Uzupełnij poniższy schemat, tak aby przedstawiał on klatkowy zapis konfiguracji elektronowej atomu X w opisanym stanie wzbudzonym.

Atomy pierwiastków chemicznych mogą występować w różnych stanach energetycznych. Stan o najniższej energii nazywa się stanem podstawowym, a stany o wyższych energiach to stany wzbudzone. Atom X w stanie podstawowym ma elektrony rozmieszczone na trzech powłokach. Poza tym wiadomo, że dwie podpowłoki należące do zewnętrznej powłoki nie mają pustych orbitali, a jedna z nich zawiera dwa niesparowane elektrony.

Uzupełnij poniższą tabelę. Wpisz symbol pierwiastka X, numer okresu i numer grupy w układzie okresowym oraz symbol bloku konfiguracyjnego, do którego należy pierwiastek X.

Na poniższym rysunku przedstawiono kontury dwóch orbitali atomowych A i B należących do tej samej podpowłoki elektronowej.

Uzupełnij zdania dotyczące przedstawionych na rysunku orbitali atomowych A i B.

Atomy tlenu i atomy fluoru tworzą aniony o konfiguracji tego samego gazu szlachetnego. W tabeli przedstawiono modele atomu tlenu i atomu fluoru oraz ich prostych jonów. Dana barwa modelu odnosi się do konkretnego pierwiastka.

Na podstawie: W. Mizerski, Tablice chemiczne, Warszawa 2013.

Uzupełnij tabelę. Napisz symbol atomu lub wzór jonu, który odpowiada każdemu z przedstawionych modeli.

Reakcja syntezy amoniaku przebiega zgodnie z równaniem:

N₂ (g) + 3H₂ (g) ⇄ 2NH₃ (g)

W temperaturze T i pod ciśnieniem p do syntezy amoniaku użyto 8,0 dm³ mieszaniny azotu i wodoru, w której objętość azotu stanowiła 25 %. Stwierdzono, że w wyniku reakcji otrzymano 5,0 dm³ mieszaniny gazów w stanie równowagi (wszystkie gazy odmierzono w tych samych warunkach).

Oblicz wydajność reakcji syntezy amoniaku w opisanych warunkach. Wynik zapisz w procentach.