DWMED

Sacharozę znajdującą się w 100 cm³ wodnego roztworu poddano reakcji hydrolizy wobec kwasu solnego. Po jej zakończeniu i odparowaniu rozpuszczalnika, krystaliczną substancję stałą o masie 56,96 g rozpuszczono w wodzie i ponownie uzyskano 100 cm³ roztworu. Z roztworu tego pobrano następnie próbkę o objętości równej 25 cm³ i wykonano próbę Trommera, w wyniku której uzyskano 8,64 g ceglastego osadu.

Określ z dokładnością do dwóch cyfr znaczących stężenie molowe wyjściowego roztworu sacharozy.

Rozkładowi termicznemu poddano próbkę węglanu berylu o masie 3,45 g. Wydzielający się gaz wprowadzano do znajdującego się w zlewce klarownego roztworu wody wapiennej o objętości 500 cm³,  zawierającego 740 mg wodorotlenku wapnia i fenoloftaleinę. Schemat opisanego doświadczenia ilustruje rysunek poniżej.

Gdy rozłożono 20% wyjściowej masy węglanu zaobserwowano w zlewce objaw świadczący o przebiegu reakcji chemicznej.

Napisz równanie reakcji chemicznej, jaka przebiegła w probówce podczas ogrzewania zawartego w niej węglanu berylu.

Rozkładowi termicznemu poddano próbkę węglanu berylu o masie 3,45 g. Wydzielający się gaz wprowadzano do znajdującego się w zlewce klarownego roztworu wody wapiennej o objętości 500 cm³,  zawierającego 740 mg wodorotlenku wapnia i fenoloftaleinę. Schemat opisanego doświadczenia ilustruje rysunek poniżej.

Gdy rozłożono 20% wyjściowej masy węglanu zaobserwowano w zlewce objaw świadczący o przebiegu reakcji chemicznej.

Napisz, co zaobserwowano w zlewce po rozłożeniu 20% początkowej masy węglanu berylu?

Rozkładowi termicznemu poddano próbkę węglanu berylu o masie 3,45 g. Wydzielający się gaz wprowadzano do znajdującego się w zlewce klarownego roztworu wody wapiennej o objętości 500 cm³,  zawierającego 740 mg wodorotlenku wapnia i fenoloftaleinę. Schemat opisanego doświadczenia ilustruje rysunek poniżej.

Po całkowitym rozkładzie węglanu berylu stwierdzono, że barwa fazy ciekłej w zlewce była taka sama jak przed rozpoczęciem doświadczenia.

Jaki kolor miała faza ciekła w tym naczyniu po zakończeniu eksperymentu? Odpowiedź uzasadnij równaniem procesu chemicznego zapisanym w formie jonowej skróconej.

Rozkładowi termicznemu poddano próbkę węglanu berylu o masie 3,45 g. Wydzielający się gaz wprowadzano do znajdującego się w zlewce klarownego roztworu wody wapiennej o objętości 500 cm³,  zawierającego 740 mg wodorotlenku wapnia i fenoloftaleinę. Schemat opisanego doświadczenia ilustruje rysunek poniżej.

Po całkowitym rozłożeniu węglanu berylu, do zawartości probówki wprowadzono wodny roztwór wodorotlenku rubidu zawierający 1,204∙10²³ kationów i energicznie wstrząśnięto zawartością naczynia.

Napisz, co zaobserwowano? Odpowiedź uzasadnij równaniem reakcji chemicznej zapisanym w formie jonowej skróconej.

Rozkładowi termicznemu poddano próbkę węglanu berylu o masie 3,45 g. Wydzielający się gaz wprowadzano do znajdującego się w zlewce klarownego roztworu wody wapiennej o objętości 500 cm³,  zawierającego 740 mg wodorotlenku wapnia i fenoloftaleinę. Schemat opisanego doświadczenia ilustruje rysunek poniżej.

Po całkowitym rozkładzie węglanu berylu, ze zlewki odparowano wodę uzyskując mieszaninę dwóch soli wapniowych. Do opisanego układu wprowadzono następnie nadmiar wodnego roztworu bromowodoru i zaobserwowano intensywne pienienie się zawartości naczynia.

Napisz równanie reakcji chemicznej z udziałem każdej z soli, której przebiegowi towarzyszył opisany objaw.

Do 200 g wodnego 20-procentowego roztworu wodorotlenku sodu wprowadzono 11,2 dm³ odmierzonego w warunkach normalnych siarkowodoru.

Wykonaj niezbędne obliczenia i ustal odczyn uzyskanego roztworu. Odpowiedź uzasadnij równaniem odpowiedniego procesu zapisanym w formie jonowej skróconej.

Reakcja sproszkowanego węglanu amonu z rozcieńczonym kwasem siarkowym(VI) przebiega bardzo gwałtownie, o czym świadczy intensywnie wydzielający się gaz. Działając na ten sam związek chemiczny wodnym roztworem wodorotlenku sodu nie obserwujemy pęcherzyków wydzielającego się gazu. Rodzaj gazowego produktu można wówczas zidentyfikować trzymając u wylotu naczynia zwilżony wodą papierek wskaźnikowy.

Opisz, co zaobserwujemy w wyniku przebiegu drugiej z opisanych reakcji chemicznych, jeśli u wylotu probówki umieszczony zostanie zwilżony wodą papierek wskaźnikowy? Podaj dwie możliwe do zanotowania obserwacje.

Reakcja sproszkowanego węglanu amonu z rozcieńczonym kwasem siarkowym(VI) przebiega bardzo gwałtownie, o czym świadczy intensywnie wydzielający się gaz. Działając na ten sam związek chemiczny wodnym roztworem wodorotlenku sodu nie obserwujemy pęcherzyków wydzielającego się gazu.

Wodny roztwór węglanu amonu rozdzielono do dwóch probówek. Do pierwszej z nich wprowadzono następnie roztwór kwasu siarkowego(VI), a do drugiej – wodny roztwór wodorotlenku sodu.

Napisz w formie jonowej skróconej równania reakcji chemicznych, jakie przebiegły w każdym z naczyń reakcyjnych.

Reakcja sproszkowanego węglanu amonu z rozcieńczonym kwasem siarkowym(VI) przebiega bardzo gwałtownie, o czym świadczy intensywnie wydzielający się gaz. Działając na ten sam związek chemiczny wodnym roztworem wodorotlenku sodu nie obserwujemy pęcherzyków wydzielającego się gazu. Rodzaj gazowego produktu można wówczas zidentyfikować trzymając u wylotu naczynia zwilżony wodą papierek wskaźnikowy.

Wyjaśnij, dlaczego podczas działania wodnego roztworu wodorotlenku sodu na sproszkowany węglan amonu nie odnotowuje się wyżej opisanych objawów reakcji?

Reakcja sproszkowanego węglanu amonu z rozcieńczonym kwasem siarkowym(VI) przebiega bardzo gwałtownie, o czym świadczy intensywnie wydzielający się gaz. Działając na ten sam związek chemiczny wodnym roztworem wodorotlenku sodu nie obserwujemy pęcherzyków wydzielającego się gazu. Rodzaj gazowego produktu można wówczas zidentyfikować trzymając u wylotu naczynia zwilżony wodą papierek wskaźnikowy.

W jaki sposób można ze względnie wysoką wydajnością usunąć amoniak z mieszaniny poreakcyjnej? Uzasadnij odpowiedź.

Przygotowano pięć nieoznakowanych probówek, w których losowo umieszczono po 1 g następujących, sproszkowanych związków chemicznych: Al₂O₃, K₂O, CaSO₄, BaCO₃ oraz Zn(OH)₂. W celu identyfikacji zawartości naczyń przeprowadzono trzy doświadczenia chemiczne.

Doświadczenie nr 1: do zawartości probówek dodano w nadmiarze wody destylowanej. Zidentyfikowano zawartość jednej z nich.

Doświadczenie nr 2: zawartość pozostałych czterech probówek, w których znajdowały się mieszaniny uzyskane w pierwszym doświadczeniu nasycono amoniakiem. Zidentyfikowano zawartość jednej z nich.

Doświadczenie nr 3: do pozostałych po drugim doświadczeniu trzech probówek dodano nadmiar stężonego kwasu solnego.

Podczas przebiegu trzeciego doświadczenia, w kolejnych probówkach oznaczonych literami a, b i c zaobserwowano wydzielanie się bezbarwnego gazu, roztworzenie osadu, brak objawów reakcji.

Napisz w formie jonowej skróconej równania reakcji chemicznych, którym towarzyszyły widoczne objawy podczas przebiegu doświadczenia nr 3.

Przygotowano pięć nieoznakowanych probówek, w których losowo umieszczono po 1 g następujących, sproszkowanych związków chemicznych: Al₂O₃, K₂O, CaSO₄, BaCO₃ oraz Zn(OH)₂. W celu identyfikacji zawartości naczyń przeprowadzono trzy doświadczenia chemiczne.

Doświadczenie nr 1: do zawartości probówek dodano w nadmiarze wody destylowanej. Zidentyfikowano zawartość jednej z nich.

Doświadczenie nr 2: zawartość pozostałych czterech probówek, w których znajdowały się mieszaniny uzyskane w pierwszym doświadczeniu nasycono amoniakiem. Zidentyfikowano zawartość jednej z nich.

Doświadczenie nr 3: do pozostałych po drugim doświadczeniu trzech probówek dodano nadmiar stężonego kwasu solnego.

Podczas przebiegu trzeciego doświadczenia, w kolejnych probówkach oznaczonych literami a, b i c zaobserwowano wydzielanie się bezbarwnego gazu, roztworzenie osadu, brak objawów reakcji.

Na podstawie wymienionych obserwacji ustal zawartość probówek a, b oraz c.

Przygotowano pięć nieoznakowanych probówek, w których losowo umieszczono po 1 g następujących, sproszkowanych związków chemicznych: Al₂O₃, K₂O, CaSO₄, BaCO₃ oraz Zn(OH)₂. W celu identyfikacji zawartości naczyń przeprowadzono trzy doświadczenia chemiczne.

Doświadczenie nr 1: do zawartości probówek dodano w nadmiarze wody destylowanej. Zidentyfikowano zawartość jednej z nich.

Doświadczenie nr 2: zawartość pozostałych czterech probówek, w których znajdowały się mieszaniny uzyskane w pierwszym doświadczeniu nasycono amoniakiem. Zidentyfikowano zawartość jednej z nich.

Doświadczenie nr 3: do pozostałych po drugim doświadczeniu trzech probówek dodano nadmiar stężonego kwasu solnego.

Podkreśl wyrażenia w nawiasach tak, aby powstały zdania prawdziwe.

Do minerałów o stosunkowo dużej zawartości magnezu należą – kainit, o wzorze  KCl·MgSO₄·3H₂O oraz karnalit – KCl·MgCl₂·6H₂O.

Na podstawie: K.-H. Lautenschläger i inni, Nowoczesne kompendium chemii, Warszawa 2018.

W dwóch różnych probówkach losowo umieszczono próbki kainitu oraz karnalitu. W celu odróżnienia zawartości każdej z nich, próbki całkowicie rozpuszczono w wodzie, a następnie wykonano doświadczenie chemiczne podczas którego wykorzystano jeden z odczynników:

NaBr_(aq), KOH_(aq), AgNO_3(aq), BaCl_2(aq).

Napisz w formie jonowej skróconej równanie reakcji chemicznej stanowiącej podstawę odróżnienia próbek. Napisz, co zaobserwowano w każdej z probówek?