DWMED

W kolbie stożkowej zawierającej 100 cm³ wody destylowanej z dodatkiem kilku kropli fenoloftaleiny umieszczono 2,96 g próbki pewnego nasyconego alifatycznego kwasu jednokarboksylowego. Zawartość naczynia wymieszano i uzupełniono wodą destylowaną do objętości 150 cm³, a następnie zmiareczkowano wodnym roztworem wodorotlenku sodu o stężeniu 0,4 mol∙dm^-3. Punkt równoważnikowy osiągnięto w momencie wykorzystania 100 cm³ roztworu wodorotlenku.

Wykonaj niezbędne obliczenia i ustal wzór sumaryczny kwasu, którego wodny roztwór poddano miareczkowaniu.

W kolbie stożkowej zawierającej 100 cm³ wody destylowanej z dodatkiem kilku kropli fenoloftaleiny umieszczono 2,96 g próbki pewnego nasyconego alifatycznego kwasu jednokarboksylowego. Zawartość naczynia wymieszano i uzupełniono wodą destylowaną do objętości 150 cm³, a następnie zmiareczkowano wodnym roztworem wodorotlenku sodu o stężeniu 0,4 mol∙dm^-3. Punkt równoważnikowy osiągnięto w momencie wykorzystania 100 cm³ roztworu wodorotlenku.

Rozważając wodne roztwory, między kwasem Brønsteda, a sprzężoną z nim zasadą  istnieje pewna relacja opisana wyrażeniem zwanym iloczynem jonowym wody (K_w), który w temperaturze 25 ^oC ma wartość około 10^–14:

K_w = K_a ∙ K_b

W przypadku wodnych roztworów soli pochodzących od słabego kwasu i mocnej zasady, w opisanym wyrażeniu K_b to stała równowagi reakcji hydrolizy zasady Brønsteda, natomiast K_a to stała dysocjacji sprzężonego z nią kwasu.

Na podstawie: P. W. Atkins, Chemia fizyczna, Warszawa 2012.

Wiedząc, że w opisanych warunkach reakcji hydrolizy ulega mniej niż 5% jonów, wykonaj niezbędne obliczenia i określ wartość pH roztworu uzyskanego w punkcie równoważnikowym miareczkowania. Wynik podaj z dokładnością do cyfry jedności.

W trzech probówkach strącono wodorotlenek miedzi(II), a następnie w każdej z nich, w sposób losowy umieszczono wodne roztwory acetonu, etanalu oraz kwasu octowego. Każdym z naczyń energicznie wstrząśnięto i ogrzewano na łaźni wodnej o temperaturze około 90 ⁰C. Tylko w drugiej probówce zaobserwowano zmiany przed rozpoczęciem ogrzewania. W pierwszym i trzecim naczyniu po zakończeniu doświadczenia odnotowano zmianę barwy znajdującego się w nich osadu – odpowiednio na kolor czarny oraz ceglasty.

Określ, co zaobserwowano w drugiej probówce przed rozpoczęciem ogrzewania jej zawartości? Odpowiedź uzasadnij równaniem reakcji chemicznej, której przebiegowi towarzyszyły takie, a nie inne podane przez Ciebie obserwacje.

W trzech probówkach strącono wodorotlenek miedzi(II), a następnie w każdej z nich, w sposób losowy umieszczono wodne roztwory acetonu, etanalu oraz kwasu octowego. Każdym z naczyń energicznie wstrząśnięto i ogrzewano na łaźni wodnej o temperaturze około 90 ⁰C. Tylko w drugiej probówce zaobserwowano zmiany przed rozpoczęciem ogrzewania. W pierwszym i trzecim naczyniu po zakończeniu doświadczenia odnotowano zmianę barwy znajdującego się w nich osadu – odpowiednio na kolor czarny oraz ceglasty.

Napisz równanie reakcji chemicznej, jaka doprowadziła do powstania czarnej substancji i podaj wzór sumaryczny związku chemicznego wchodzącego w skład ceglastego osadu.

W trzech probówkach strącono wodorotlenek miedzi(II), a następnie w każdej z nich, w sposób losowy umieszczono wodne roztwory acetonu, etanalu oraz kwasu octowego. Każdym z naczyń energicznie wstrząśnięto i ogrzewano na łaźni wodnej o temperaturze około 90 ⁰C. Tylko w drugiej probówce zaobserwowano zmiany przed rozpoczęciem ogrzewania. W pierwszym i trzecim naczyniu po zakończeniu doświadczenia odnotowano zmianę barwy znajdującego się w nich osadu – odpowiednio na kolor czarny oraz ceglasty.

Przyporządkuj numerom probówek dodane do nich roztwory: kwasu, aldehydu oraz ketonu, a następnie podaj numer tego naczynia, w którym przebiegła reakcja redoks.

Plamy pozostałe po manganianie(VII) potasu można wywabić roztworem kwasu szczawiowego z dodatkiem rozcieńczonego kwasu siarkowego(VI).

Napisz w formie jonowej skróconej równanie przebiegającej reakcji chemicznej, jaka prowadzi do usunięcia plam. Współczynniki uzgodnij metodą bilansu jonowo-elektronowego.

W celu całkowitego przereagowania 1 g pewnego jednonienasyconego, monokarboksylowego kwasu alifatycznego zużyto 4 g 10% roztworu wodorotlenku sodu.

Podaj nazwę systematyczną tego kwasu oraz wzory półstrukturalne jego izomerów geometrycznych, jeśli wiadomo, że wszystkie atomy węgla w cząsteczkach tego związku chemicznego leżą na tej samej płaszczyźnie.

Do metod otrzymywania I-rzędowych amidów należy amonoliza estrów – reakcja przebiegająca w wyniku poddania ich działaniu amoniaku. Amidy o wyższych rzędowościach powstają w wyniku aminolizy – reakcji estrów z odpowiednimi aminami. Drugim produktem opisanych przemian jest łatwopalny związek chemiczny.

Podaj nazwy systematyczne produktów amonolizy trójmaślanu glicerolu.

Do metod otrzymywania I-rzędowych amidów należy amonoliza estrów – reakcja przebiegająca w wyniku poddania ich działaniu amoniaku. Amidy o wyższych rzędowościach powstają w wyniku aminolizy – reakcji estrów z odpowiednimi aminami. Drugim produktem opisanych przemian jest łatwopalny związek chemiczny.

Napisz, wykorzystując półstrukturalne wzory związków organicznych równanie reakcji chemicznej, jaka przebiega między N-metyloetanoaminą i octanem 2-propylu.

Na poniższym schemacie przedstawiono trzy ostatnie etapy cyklu Krebsa, w których udział biorą aniony reszt kwasowych czterech kwasów dikarboksylowych – kolejno: bursztynowego, fumarowego, jabłkowego oraz szczawiooctowego. W procesie tym obecne są również dinukleotydy (flawinoadeninowy oraz nikotynoamidoadeninowy), którym przypisuje się oznaczenia: FAD i FADH₂ oraz NAD⁺ i NADH. Literami A, B oraz C oznaczono pewne przemiany biochemiczne.

Na podstawie: J. B. Reece i inni, Biologia Campbella, Poznań 2019.

Jeden z kwasów dikarboksylowych, którego reszta kwasowa przedstawiona została w informacji wstępnej ma swój izomer geometryczny.

Narysuj wzór półstrukturalny (grupowy) tego izomeru geometrycznego i napisz jego nazwę systematyczną.

Na poniższym schemacie przedstawiono trzy ostatnie etapy cyklu Krebsa, w których udział biorą aniony reszt kwasowych czterech kwasów dikarboksylowych – kolejno: bursztynowego, fumarowego, jabłkowego oraz szczawiooctowego. W procesie tym obecne są również dinukleotydy (flawinoadeninowy oraz nikotynoamidoadeninowy), którym przypisuje się oznaczenia: FAD i FADH₂ oraz NAD⁺ i NADH. Literami A, B oraz C oznaczono pewne przemiany biochemiczne.

Na podstawie: J. B. Reece i inni, Biologia Campbella, Poznań 2019.

Dla procesu oznaczonego na schemacie literą C napisz w formie jonowej skróconej połówkowe równania reakcji utleniania oraz redukcji, z uwzględnieniem liczby pobieranych/oddawanych elektronów. Określ, która z drobin (podaj jej nazwę lub oznaczenie) pełni w tym procesie funkcję utleniacza, a która reduktora?

Na poniższym schemacie przedstawiono trzy ostatnie etapy cyklu Krebsa, w których udział biorą aniony reszt kwasowych czterech kwasów dikarboksylowych – kolejno: bursztynowego, fumarowego, jabłkowego oraz szczawiooctowego. W procesie tym obecne są również dinukleotydy (flawinoadeninowy oraz nikotynoamidoadeninowy), którym przypisuje się oznaczenia: FAD i FADH₂ oraz NAD⁺ i NADH. Literami A, B oraz C oznaczono pewne przemiany biochemiczne.

Na podstawie: J. B. Reece i inni, Biologia Campbella, Poznań 2019.

W tabeli zebrano wartości pierwszej stałej dysocjacji kilku kwasów dikarboksylowych.

Na podstawie: W. Mizerski, Tablice chemiczne, Warszawa 2013.

Sporządzono 0,05-molowe, wodne roztwory wymienionych w informacji wstępnej związków chemicznych.

Uszereguj je zgodnie ze wzrastającym stężeniem jonów wodorotlenkowych.

Na poniższym schemacie przedstawiono trzy ostatnie etapy cyklu Krebsa, w których udział biorą aniony reszt kwasowych czterech kwasów dikarboksylowych – kolejno: bursztynowego, fumarowego, jabłkowego oraz szczawiooctowego. W procesie tym obecne są również dinukleotydy (flawinoadeninowy oraz nikotynoamidoadeninowy), którym przypisuje się oznaczenia: FAD i FADH₂ oraz NAD⁺ i NADH. Literami A, B oraz C oznaczono pewne przemiany biochemiczne.

Na podstawie: J. B. Reece i inni, Biologia Campbella, Poznań 2019.

Aniony jabłczanowe można suplementować razem z kationami magnezu w postaci związku chemicznego o nazwie jabłczan magnezu.

Określ wzór sumaryczny hydratu jabłczanu magnezu, jeśli w jego krystalicznej próbce kationy stanowią 11,43% masy.

Przeprowadzono doświadczenie chemiczne zilustrowane schematem:

Substancje X oraz Y są związkami organicznymi.

Napisz równania przebiegających reakcji chemicznych, opisanych na schemacie cyframi 1 i 2. Podaj nazwy powstałych związków organicznych X i Y.

Przeprowadzono doświadczenie chemiczne zilustrowane schematem:

Substancje X oraz Y są związkami organicznymi.

Oceń poprawność poniższych zdań wpisując literę „P” (prawda) lub literę „F” (fałsz).