DWMED

Reakcję termicznego rozkładu dwuchromianu(VI) amonu przedstawia równanie stechiometryczne:

(NH₄)₂Cr₂O₇ ⟶ Cr₂O₃ + N₂ + 4H₂O

Rozkładowi poddano 3,15 g substratu.

Oblicz objętość azotu (800 K, 1010 hPa) jaka powstała w tym doświadczeniu, jeśli w poreakcyjnej mieszaninie substancji stałych tlenek chromu(III) stanowił 70,7% masy. Wynik podaj w centymetrach sześciennych z przybliżeniem do cyfry jedności. Przyjmij, że uniwersalna stała gazowa ma wartość równą 83,1 hPa∙dm³∙mol^–1∙K^–1.

Na skalę laboratoryjną tlenek chromu(III) otrzymuje się podczas termicznego rozkładu dwuchromianu(VI) amonu:

(NH₄)₂Cr₂O₇ ⟶ Cr₂O₃ + N₂ + 4H₂O

Przez 10 sekund w tyglu porcelanowym prażono 12,6 g dwuchromianu(VI) amonu. Po tym czasie reakcję wstrzymano przez gwałtowne schłodzenie zawartości naczynia, a następnie ostrożnie odparowano powstałą wodę. Masa stałej pozostałości wynosiła 9,27 g.

Oblicz, jaki procent masy dwuchromianu(VI) amonu uległ rozkładowi? Wynik podaj z dokładnością do trzech cyfr znaczących.

Na skalę laboratoryjną tlenek chromu(III) otrzymuje się podczas termicznego rozkładu dwuchromianu(VI) amonu:

(NH₄)₂Cr₂O₇ ⟶ Cr₂O₃ + N₂ + 4H₂O

Przez 10 sekund w tyglu porcelanowym prażono 12,6 g dwuchromianu(VI) amonu. Po tym czasie reakcję wstrzymano przez gwałtowne schłodzenie zawartości naczynia, a następnie ostrożnie odparowano powstałą wodę. Masa stałej pozostałości wynosiła 9,27 g.

Oblicz, jaką objętość (w przeliczeniu na warunki normalne) zajął powstały azot? Wynik podaj w centymetrach sześciennych z dokładnością do cyfry jedności.

Na skalę laboratoryjną tlenek chromu(III) otrzymuje się podczas termicznego rozkładu dwuchromianu(VI) amonu:

(NH₄)₂Cr₂O₇ ⟶ Cr₂O₃ + N₂ + 4H₂O

Przez 10 sekund w tyglu porcelanowym prażono 12,6 g dwuchromianu(VI) amonu. Po tym czasie reakcję wstrzymano przez gwałtowne schłodzenie zawartości naczynia, a następnie ostrożnie odparowano powstałą wodę. Masa stałej pozostałości wynosiła 9,27 g.

Oblicz, w jakim stosunku molowym pozostawały względem siebie stałe składniki w uzyskanej mieszaninie poreakcyjnej?

Przeprowadzono doświadczenie chemiczne, którego schemat ilustruje rysunek poniżej.

Rozkładowi termicznemu poddano próbkę manganianu(VII) potasu o masie 7,11 g. Wydzielający się gaz zbierano w cylindrze miarowym o pojemności 1 dm³, przy czym reakcję przerwano w momencie, gdy gaz stanowił 49,8% pojemności naczynia (80 ^oC, 1031 hPa). Opisana reakcja rozkładu przebiegła zgodnie z równaniem stechiometrycznym:

2KMnO₄ ⟶ K₂MnO₄ + MnO₂ + O₂↑

Oblicz stopień przereagowania manganianu(VII) potasu do chwili, gdy przerwano rozkład tego związku chemicznego. Wynik podaj w procentach z dokładnością do trzech cyfr znaczących.

Przeprowadzono doświadczenie chemiczne, którego schemat ilustruje rysunek poniżej.

Rozkładowi termicznemu poddano próbkę manganianu(VII) potasu o masie 7,11 g. Wydzielający się gaz zbierano w cylindrze miarowym o pojemności 1 dm³, przy czym reakcję przerwano w momencie, gdy gaz stanowił 49,8% pojemności naczynia (80 ^oC, 1031 hPa). Opisana reakcja rozkładu przebiegła zgodnie z równaniem stechiometrycznym:

2KMnO₄ ⟶ K₂MnO₄ + MnO₂ + O₂↑

Oblicz procent wagowy tlenku manganu(IV) w mieszaninie ciał stałych, jaka znajdowała się w probówce po przerwaniu ogrzewania jej zawartości. Wynik podaj z dokładnością do jednego miejsca po przecinku.

Węglan srebra ulega rozkładowi według schematu:

Ag₂CO₃ → Ag₂O + CO₂

Powstały tlenek srebra(I) jest nietrwały i już w temperaturze poniżej 500 K ulega dalszemu rozkładowi z utworzeniem metalicznego srebra oraz tlenu.

Na podstawie: A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2010.

Przygotowano dwie nieidentyczne próbki węglanu srebra o masie 13,8 g każda i poddano prażeniu w temperaturze bliskiej 500 K, przy czym pierwszą z próbek prażono o kilka minut krócej niż drugą. W efekcie uzyskano mieszaniny substancji stałych o masach (odpowiednio) 11,48 g oraz 10,96 g. Do każdej z tych mieszanin wprowadzono następnie nadmiar roztworu kwasu solnego. Z pierwszego z naczyń wydzieliło się 224 cm³ (warunki normalne) bezbarwnego, bezwonnego gazu powodującego mętnienie wody wapiennej.

Podaj numer próbki, z której po dodaniu kwasu solnego wydzielił się gaz powodujący mętnienie wody wapiennej, a następnie na podstawie niezbędnych obliczeń ustal wyrażając w procentach stopień rozkładu tlenku srebra w tej próbce. Wynik podaj z dokładnością do trzech cyfr znaczących.

Węglan srebra ulega rozkładowi według schematu:

Ag₂CO₃ → Ag₂O + CO₂

Powstały tlenek srebra(I) jest nietrwały i już w temperaturze poniżej 500 K ulega dalszemu rozkładowi z utworzeniem metalicznego srebra oraz tlenu.

Na podstawie: A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2010.

Przygotowano dwie nieidentyczne próbki węglanu srebra o masie 13,8 g każda i poddano prażeniu w temperaturze bliskiej 500 K, przy czym pierwszą z próbek prażono o kilka minut krócej niż drugą. W efekcie uzyskano mieszaniny substancji stałych o masach (odpowiednio) 11,48 g oraz 10,96 g. Do każdej z tych mieszanin wprowadzono następnie nadmiar roztworu kwasu solnego. Z pierwszego z naczyń wydzieliło się 224 cm³ (warunki normalne) bezbarwnego, bezwonnego gazu powodującego mętnienie wody wapiennej.

Ustal zawartość procentową srebra w poreakcyjnej mieszaninie substancji stałych uzyskanej w wyniku prażenia tej próbki, z której nie zaobserwowano wydzielania się gazu po dodaniu kwasu solnego. Wynik podaj z dokładnością do pierwszego miejsca po przecinku.

Odważono 3,95 g manganianu(VII) potasu i poddano termicznemu rozkładowi zgodnie z równaniem:

2KMnO₄ ⟶ K₂MnO₄ + MnO₂ + O₂

Po zakończeniu doświadczenia stwierdzono, że w mieszaninie poreakcyjnej substancji stałych związek ten stanowił 21,8% masy.

Ile cm³ (warunki normalne) tlenu powstało? Wynik obliczeń podaj z dokładnością do cyfry jedności.

Rysunek poniżej ilustruje schemat kilkunastu przemian chemicznych z udziałem oznaczonych literami A÷M związków organicznych. Substancje te są głównymi (uprzywilejowanymi) produktami opisanych przemian.

Narysuj wzory półstrukturalne (grupowe) cząsteczek związków chemicznych A÷M. W przypadku substancji C i M narysuj fragment cząsteczki zawierający jeden mer.

Rysunek poniżej ilustruje schemat kilkunastu przemian chemicznych z udziałem oznaczonych literami A÷M związków organicznych. Substancje te są głównymi (uprzywilejowanymi) produktami opisanych przemian.

Uzupełnij poniższą tabelę oznaczeniami literowymi A÷M, przypisanymi do odpowiednich związków chemicznych spełniających warunki opisane w tabeli.

Rysunek poniżej ilustruje schemat kilkunastu przemian chemicznych z udziałem oznaczonych literami A÷M związków organicznych. Substancje te są głównymi (uprzywilejowanymi) produktami opisanych przemian.

Oceń poprawność poniższych zdań dotyczących przemian przedstawionych schematem w informacji wprowadzającej. Wpisz literę „P” (prawda) lub literę „F” (fałsz).

W otwartym naczyniu prowadzono termiczny rozkład 4 g węglanu wapnia. Po pewnym czasie reakcję przerwano, stwierdzając, że stopień przereagowania substratu wynosi 30%.

Oblicz zawartość jonów wapnia w poreakcyjnej mieszaninie substancji stałych. Wynik wyraź w procentach wagowych, stosując przybliżenie do pierwszego miejsca po przecinku.

Jedną z metod analizy termicznej jest termograwimetria. Technika ta polega na ogrzewaniu ze stałą szybkością próbki i rejestrowaniu zmian jej masy w funkcji czasu lub temperatury. Uzyskane dane pomiarowe przedstawia się w formie wykresu zwanego krzywą termograwimetryczną (TG). Termograwimetrię można zastosować do analizy stopnia uwodnienia hydratów. Na przykład gips krystaliczny CaSO₄·2H₂O ulega dwuetapowemu odwodnieniu. W pierwszym etapie następuje częściowe odwodnienie próbki, w efekcie dochodzi do utworzenia się hydratu o mniejszym stopniu uwodnienia i masie mniejszej o 15,7% względem wyjściowego substratu. W drugim etapie, podczas dalszego ogrzewania powstaje sól bezwodna.

Na podstawie: N. Okubo, Measuring crystal water in hydrates by thermogravimetry, Tokyo 1993.

Oceń poprawność poniższych zdań wpisując literę „P” (prawda) lub literę „F” (fałsz).

Jedną z metod analizy termicznej jest termograwimetria. Technika ta polega na ogrzewaniu ze stałą szybkością próbki i rejestrowaniu zmian jej masy w funkcji czasu lub temperatury. Uzyskane dane pomiarowe przedstawia się w formie wykresu zwanego krzywą termograwimetryczną (TG). Termograwimetrię można zastosować do analizy stopnia uwodnienia hydratów. Na przykład gips krystaliczny CaSO₄·2H₂O ulega dwuetapowemu odwodnieniu. W pierwszym etapie następuje częściowe odwodnienie próbki, w efekcie dochodzi do utworzenia się hydratu o mniejszym stopniu uwodnienia i masie mniejszej o 15,7% względem wyjściowego substratu. W drugim etapie, podczas dalszego ogrzewania powstaje sól bezwodna.

Na podstawie: N. Okubo, Measuring crystal water in hydrates by thermogravimetry, Tokyo 1993.

Na podstawie niezbędnych obliczeń ustal wzór hydratu uzyskiwanego w pierwszym etapie analizy termograwimetrycznej próbki gipsu krystalicznego.