DWMED

W celu określenia wzoru hydratu siarczanu(VI) miedzi(II) ogrzewano jego próbkę o masie 5,35 g. W wyniku odwodnienia, masa próbki zmniejszyła się o 25,2%.

Ustal wzór hydratu poddanego odwodnieniu.

Próbkę uwodnionego ortofosforanu(V) sodu o masie 3,8 g rozpuszczono w wodzie destylowanej. Do uzyskanego w ten sposób roztworu ortofosforanu(V) sodu dodano roztwór zawierający nadmiarową w stosunku do ortofosforanu ilość chlorku wapnia. Ustalono, że w wyniku wykonania opisanych czynności wytrąciło się 1,55 g osadu ortofosforanu(V) wapnia.

Określ wzór hydratu soli sodowej kwasu ortofosforowego(V), który rozpuszczono w wodzie destylowanej.

W celu ustalenia wzoru hydratu chlorku żelaza(III) na wodny roztwór powstały w wyniku rozpuszczenia 4,51 g tego hydratu podziałano nadmiarową ilością roztworu wodorotlenku sodu. Osad przemyto, wyprażono i zważono. Masa uzyskanego w ten sposób tlenku żelaza(III) wynosiła 1,06 g.

Określ wzór hydratu, jeśli całkowita wydajność procesu prowadzącego do otrzymania tlenku wyniosła 80%.

Na spalenie 0,5 dm³ pewnego węglowodoru zużyto 1,75 dm³ tlenu. W wyniku reakcji uzyskano 2 dm³ tlenku węgla(II) oraz 1,5 dm³ pary wodnej. Pomiarów objętości dokonano w tych samych warunkach ciśnienia i temperatury.

Ustal wzór rzeczywisty węglowodoru.

Na spalenie 120 dm³ metanu (CH₄) zużyto dokładnie 20 dm³ tlenu. W wyniku przebiegającej ze 100% wydajnością reakcji chemicznej powstało 200 dm³ wodoru oraz 80 dm³ równomolowej mieszaniny tlenku węgla(II) i pewnego węglowodoru. Wszystkie reagenty miały gazowy stan skupienia, a pomiarów ich objętości dokonano w stanie standardowym.

Na podstawie niezbędnych obliczeń ustal wzór sumaryczny powstałego węglowodoru.

W pewnych warunkach ciśnienia i temperatury przeprowadzono reakcję spalania 16 dm³ pewnego związku chemicznego, zużywając przy tym 44 dm³ tlenu. W tych samych warunkach uzyskano wówczas 32 dm³ tlenku węgla(II), 24 dm³ pary wodnej, 16 dm³ tlenku siarki(IV) oraz 8 dm³ azotu.

Ustal wzór sumaryczny spalonej substancji, jeśli w warunkach prowadzonego procesu wszystkie reagenty miały gazowy stan skupienia.

Na spalenie 20 dm³ związku organicznego zużyto 25 dm³ tlenu. W wyniku przebiegającej reakcji chemicznej uzyskano 20 dm³ tlenku węgla(IV), 30 dm³ pary wodnej oraz 10 dm³ azotu.

Ustal wzór sumaryczny spalonego związku chemicznego, jeśli wiadomo, że wszystkie reagenty odmierzono w tych samych warunkach ciśnienia i temperatury, w których miały one gazowy stan skupienia.

W nadmiarze tlenu spalono 2,32 g węglowodoru, a poreakcyjną mieszaninę gazów doprowadzono do warunków normalnych. Fazę gazową przepuszczono następnie przez płuczkę zawierającą ług potasowy stwierdzając, że masa jej zawartości zwiększyła się o 7,04 g.

Ustal wzór elementarny spalonego związku chemicznego oraz zaproponuj wzór rzeczywisty najlżejszego węglowodoru spełniającego warunki zadania.

Na 17,4 g tlenku pewnego pierwiastka X podziałano kwasem solnym. W efekcie wydzieliło się 4,48 dm³ chloru (warunki normalne).

Podaj symbol pierwiastka X, jeśli wiadomo, że reakcja przebiegła zgodnie z równaniem:

Chlorek pewnego pierwiastka chemicznego X reaguje z siarkowodorem według schematu:

4XCl₃ + 6H₂S ⟶ X₄S₆ + 12HCl

Reakcji poddano 3,63 g związku XCl₃ z siarkowodorem o masie 1,02 g, która stanowiła ilość stechiometryczną.

Na podstawie niezbędnych obliczeń ustal wzór elementarny (empiryczny) powstałego siarczku pierwiastka X.

W wyniku roztworzenia 3,5 g pewnego metalu w kwasie solnym powstał roztwór zawierający 7,94 g soli.

Ustal symbol chemiczny tego metalu, jeśli wiadomo, że jeden mol powstałego związku chemicznego ma masę równą 127 g.

Podczas redukcji pewnego tlenku manganu z wykorzystaniem węgla uzyskano 2,75 g metalu oraz 1,12 dm³ (warunki normalne) tlenku węgla(IV).

Na podstawie odpowiednich obliczeń określ wzór sumaryczny redukowanego tlenku manganu.

Próbkę 3,9 g pewnego wodorotlenku wyprażono do stałej masy. Po zakończeniu doświadczenia stwierdzono, że uzyskana substancja stała ważyła 2,55 g.

Wiedząc, że produkty powstałe w wyniku prażenia wodorotlenku pozostają w stosunku molowym 1:3, ustal jego wzór sumaryczny.

Antymon może występować w tzw. żółtej postaci tworząc kilkuatomowe cząsteczki. Taką odmianę alotropową antymonu otrzymuje się w reakcji jego wodorku o wzorze SbH₃ (antymonowodoru) z ciekłym tlenem, przy czym stosunek molowy powstałych produktów reakcji (antymonu oraz wody) wynosi odpowiednio 1:6.

Na podstawie: A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2010.

Określ z jakiej liczby atomów zbudowana jest cząsteczka żółtego antymonu?

Pirop, zwany czeskim granatem to minerał z gromady krzemianów. Głównym jego składnikiem jest związek chemiczny o takiej samej nazwie i zawierający (procenty wagowe) magnez (17,9%), glin (13,4%), krzem (20,9%) oraz tlen (47,8%).

Na podstawie: J. Żaba, I. V. Żaba, Atlas naturalnych kamieni szlachetnych i ozdobnych, Warszawa 2016.

Wzory wielu minerałów przedstawia się niekiedy w postaci tlenkowej, uwzględniając liczby moli tlenków budujących jeden mol kryształów. Na przykład kalcyt – odmiana krystaliczna węglanu wapnia może być przedstawiony wzorem CaO·CO₂.

Na podstawie niezbędnych obliczeń ustal wzór tlenkowy piropu.