DWMED

Chlorek winylu (chloroeten) jest monomerem służącym do produkcji jednego z najpopularniejszych tworzyw sztucznych – PVC, czyli poli(chlorku winylu). Chlorek winylu można otrzymać w wyniku ciągu przemian opisanych poniższym schematem:

Oblicz, ile m³ – w przeliczeniu na warunki normalne – zajmie eten potrzebny do wyprodukowania 1000 kg chlorku winylu. Przyjmij, że w opisanych przemianach dichloroetan powstaje z wydajnością równą 80%, a wydajność jego rozkładu w temperaturze T jest równa 90%.

Jednym z termoplastycznych polimerów stosowanych do produkcji włókien syntetycznych i opakowań jest PET, czyli poli(tereftalan) etylenu o wzorze:

Uzupełnij tabelę. Narysuj wzory półstrukturalne (grupowe) kwasu i alkoholu, z których można otrzymać ten polimer.

Kolejność występowania aminokwasów w peptydach zapisuje się za pomocą trzyliterowych kodów. Zapis ten zaczyna się od tak zwanego N-końca, czyli od tego aminokwasu, którego grupa aminowa połączona z atomem węgla α nie jest zaangażowana w tworzenie wiązań peptydowych.

W wyniku częściowej hydrolizy pewnego pentapeptydu, oprócz aminokwasów, otrzymano cztery dipeptydy o następujących sekwencjach: Gly-Tyr, Leu-Ser, Leu-Leu oraz Tyr-Leu. Ustalono ponadto, że w badanym pentapeptydzie aminokwasem stanowiącym N-koniec była glicyna.

Ustal sekwencję aminokwasów w analizowanym pentapeptydzie i napisz jego wzór. Zastosuj trzyliterowe kody aminokwasów.

Kolejność występowania aminokwasów w peptydach zapisuje się za pomocą trzyliterowych kodów. Zapis ten zaczyna się od tak zwanego N-końca, czyli od tego aminokwasu, którego grupa aminowa połączona z atomem węgla α nie jest zaangażowana w tworzenie wiązań peptydowych.

W wyniku częściowej hydrolizy pewnego pentapeptydu, oprócz aminokwasów, otrzymano cztery dipeptydy o następujących sekwencjach: Gly-Tyr, Leu-Ser, Leu-Leu oraz Tyr-Leu. Ustalono ponadto, że w badanym pentapeptydzie aminokwasem stanowiącym N-koniec była glicyna.

Przeprowadzono doświadczenie, w którym na stałą próbkę opisanego pentapeptydu podziałano stężonym kwasem azotowym(V).

Napisz, jaki efekt zaobserwowano podczas tego doświadczenia, i podaj nazwę zachodzącej reakcji.

Pomimo, że gal oraz arsen leżą w różnych grupach układu okresowego, to jednak pierwiastki te oraz ich niektóre związki chemiczne łączy szereg podobieństw. Na przykład mają identyczną konfigurację elektronową rdzenia atomowego oraz tworzą wodorki o takiej samej liczbie atomów we wzorze elementarnym. Wśród wymienionych wodorków w temperaturze 20 ^oC pod ciśnieniem normalnym, w gazowym stanie skupienia występuje jedynie ten związek chemiczny, który zawiera atom pierwiastka mający w stanie podstawowym większą liczbę elektronów niesparowanych. W tych samych warunkach ciśnienia i temperatury drugi z wymienionych wodorków jest cieczą.

Na podstawie: A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2010.

Podkreśl wyrażenia w nawiasach tak, aby powstały zdania prawdziwe dotyczące pierwiastków chemicznych – galu oraz arsenu.

Pomimo, że gal oraz arsen leżą w różnych grupach układu okresowego, to jednak pierwiastki te oraz ich niektóre związki chemiczne łączy szereg podobieństw. Na przykład mają identyczną konfigurację elektronową rdzenia atomowego oraz tworzą wodorki o takiej samej liczbie atomów we wzorze elementarnym. Wśród wymienionych wodorków w temperaturze 20 ^oC pod ciśnieniem normalnym, w gazowym stanie skupienia występuje jedynie ten związek chemiczny, który zawiera atom pierwiastka mający w stanie podstawowym większą liczbę elektronów niesparowanych. W tych samych warunkach ciśnienia i temperatury drugi z wymienionych wodorków jest cieczą.

Na podstawie: A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2010.

Napisz stosując symbole podpowłok konfigurację elektronową rdzenia atomowego galu oraz wartość ładunku rdzenia atomowego arsenu.

Pomimo, że gal oraz arsen leżą w różnych grupach układu okresowego, to jednak pierwiastki te oraz ich niektóre związki chemiczne łączy szereg podobieństw. Na przykład mają identyczną konfigurację elektronową rdzenia atomowego oraz tworzą wodorki o takiej samej liczbie atomów we wzorze elementarnym. Wśród wymienionych wodorków w temperaturze 20 ^oC pod ciśnieniem normalnym, w gazowym stanie skupienia występuje jedynie ten związek chemiczny, który zawiera atom pierwiastka mający w stanie podstawowym większą liczbę elektronów niesparowanych. W tych samych warunkach ciśnienia i temperatury drugi z wymienionych wodorków jest cieczą.

Na podstawie: A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2010.

Narysuj wzór elektronowy kreskowy cząsteczki arsenowodoru oraz określ, czy ma budowę polarną – wpisz słowo TAK lub słowo NIE w pustym polu drugiej kolumny tabeli.

Pomimo, że gal oraz arsen leżą w różnych grupach układu okresowego, to jednak pierwiastki te oraz ich niektóre związki chemiczne łączy szereg podobieństw. Na przykład mają identyczną konfigurację elektronową rdzenia atomowego oraz tworzą wodorki o takiej samej liczbie atomów we wzorze elementarnym. Wśród wymienionych wodorków w temperaturze 20 ^oC pod ciśnieniem normalnym, w gazowym stanie skupienia występuje jedynie ten związek chemiczny, który zawiera atom pierwiastka mający w stanie podstawowym większą liczbę elektronów niesparowanych. W tych samych warunkach ciśnienia i temperatury drugi z wymienionych wodorków jest cieczą.

Na podstawie: A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2010.

Napisz wzór elementarny tego wodorku, który w opisanych w informacji wprowadzającej warunkach ma ciekły stan skupienia, a następnie określ typ występujących w nim wiązań chemicznych (jonowe, kowalencyjne spolaryzowane).

Izotopy węgla-14 powstają w atmosferze ziemskiej w wyniku przemiany jądrowej według schematu:

Powstałe nuklidy przenikają do organizmów żywych w postaci tlenku węgla(IV) w wyniku procesów fotosyntezy oraz trawienia. Atomy te z czasem opuszczają organizm na drodze procesów wydalania i oddychania oraz wskutek rozpadu jąder, jaki przebiega ze stałą szybkością. W efekcie organizmy żywe mają stałą liczbę atomów węgla-14, która jest o wiele mniejsza w stosunku do węgla-12 i wyraża się zależnością 1 : 10¹². Gdy organizm umiera, przestaje wymieniać węgiel-14 z otoczeniem, a nuklidy takie ulegają wówczas jedynie naturalnym rozpadom promieniotwórczym.

Na podstawie: P. Atkins, L. Jones, Chemia ogólna. Cząsteczki, materia, reakcje, Warszawa 2018.

Oceń poprawność poniższych zdań, wpisując literę „P” (prawda) lub literę „F” (fałsz).

Długość wiązania chemicznego to odległość między środkami atomów połączonych wiązaniem chemicznym. Im krótsze jest takie wiązanie, tym jest ono silniejsze, w konsekwencji należy dostarczyć więcej energii, aby zostało rozerwane. Informacje na temat długości wiązań (wyrażone w pikometrach – pm) w cząsteczkach wybranych wodorków niemetali zebrano w tabeli.

Na podstawie: P. Atkins, L. Jones, Chemia ogólna. Cząsteczki, materia, reakcje, Warszawa 2018.

Promień kowalencyjny atomu jest udziałem tego atomu w długości wiązania chemicznego.

Podkreśl odpowiednie wyrażenia w nawiasach tak, aby powstały zdania prawdziwe dotyczące wymienionych wodorków niemetali.

Długość wiązania chemicznego to odległość między środkami atomów połączonych wiązaniem chemicznym. Im krótsze jest takie wiązanie, tym jest ono silniejsze, w konsekwencji należy dostarczyć więcej energii, aby zostało rozerwane. Informacje na temat długości wiązań (wyrażone w pikometrach – pm) w cząsteczkach wybranych wodorków niemetali zebrano w tabeli.

Na podstawie: P. Atkins, L. Jones, Chemia ogólna. Cząsteczki, materia, reakcje, Warszawa 2018.

Na podstawie podanych wartości długości wiązań w cząsteczkach wymienionych wodorków niemetali można przewidzieć zdolność do ich dysocjacji elektrolitycznej w danym rozpuszczalniku, a miarą tej zdolności jest wielkość zwana stałą równowagi dysocjacji elektrolitycznej.

Określ, który z wymienionych wodorków niemetali (HF, HCl, HBr, HI) ma największą wartość stałej dysocjacji w ciekłym amoniaku w tych samych warunkach ciśnienia i temperatury? Uzasadnij swoją odpowiedź.

Pomimo, że wodorotlenek wapnia jest związkiem chemicznym trudno rozpuszczalnym w wodzie, to jednak pewna jego ilość rozpuszcza się w niej i praktycznie całkowicie ulega dysocjacji elektrolitycznej na jony – zgodnie ze schematem:

Ca(OH)₂ ⟶ Ca²⁺ + 2OH^–

Rozpuszczalność wodorotlenku wapnia w wodzie zależy od temperatury, a jego nasycone roztwory noszą nazwę wody wapiennej. Wykres poniżej ilustruje charakterystykę zmian rozpuszczalności wodorotlenku wapnia (mg / 100 g wody) w zakresie temperatur 0 ^oC ÷ 100 ^oC.

Na podstawie: W. Mizerski, Tablice chemiczne, Warszawa 2013.

Roztwory nasycone tego wodorotlenku zawierają stosunkowo niewielką ilość substancji rozpuszczonej, dlatego z pewnym przybliżeniem przyjmuje się, że ich gęstość praktycznie równa jest gęstości wody i wynosi około 1 g∙cm^–3. Wartość pH wody wapiennej zależy od stężenia zawartych w niej jonów wodorotlenkowych.

Oblicz wartość pH roztworu wody wapiennej w temperaturze 20 ^oC. Wynik podaj z dokładnością do drugiego miejsca po przecinku.

Pomimo, że wodorotlenek wapnia jest związkiem chemicznym trudno rozpuszczalnym w wodzie, to jednak pewna jego ilość rozpuszcza się w niej i praktycznie całkowicie ulega dysocjacji elektrolitycznej na jony – zgodnie ze schematem:

Ca(OH)₂ ⟶ Ca²⁺ + 2OH^–

Rozpuszczalność wodorotlenku wapnia w wodzie zależy od temperatury, a jego nasycone roztwory noszą nazwę wody wapiennej. Wykres poniżej ilustruje charakterystykę zmian rozpuszczalności wodorotlenku wapnia (mg / 100 g wody) w zakresie temperatur 0 ^oC ÷ 100 ^oC.

Na podstawie: W. Mizerski, Tablice chemiczne, Warszawa 2013.

Roztwory nasycone tego wodorotlenku zawierają stosunkowo niewielką ilość substancji rozpuszczonej, dlatego z pewnym przybliżeniem przyjmuje się, że ich gęstość praktycznie równa jest gęstości wody i wynosi około 1 g∙cm^–3.

Oceń poprawność poniższych zdań, wpisując literę „P” (prawda) lub literę „F” (fałsz).

Pomimo, że wodorotlenek wapnia jest związkiem chemicznym trudno rozpuszczalnym w wodzie, to jednak pewna jego ilość rozpuszcza się w niej i praktycznie całkowicie ulega dysocjacji elektrolitycznej na jony – zgodnie ze schematem:

Ca(OH)₂ ⟶ Ca²⁺ + 2OH^–

Rozpuszczalność wodorotlenku wapnia w wodzie zależy od temperatury, a jego nasycone roztwory noszą nazwę wody wapiennej. Wykres poniżej ilustruje charakterystykę zmian rozpuszczalności wodorotlenku wapnia (mg / 100 g wody) w zakresie temperatur 0 ^oC ÷ 100 ^oC.

Roztwory nasycone tego wodorotlenku zawierają stosunkowo niewielką ilość substancji rozpuszczonej, dlatego z pewnym przybliżeniem przyjmuje się, że ich gęstość praktycznie równa jest gęstości wody i wynosi około 1 g∙cm^–3.

Wodną zawiesinę wodorotlenku wapnia nazywa się mlekiem wapiennym. Można otrzymać ją między innymi w wyniku reakcji odpowiedniego wodorku z wodą destylowaną. Podczas takiej przemiany zawartość naczynia reakcyjnego pieni się.

Na podstawie: Na podstawie: W. Mizerski, Tablice chemiczne, Warszawa 2013 oraz A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2010.

Napisz równanie opisanej reakcji chemicznej prowadzącej do utworzenia wodorotlenku wapnia.

Pomimo, że wodorotlenek wapnia jest związkiem chemicznym trudno rozpuszczalnym w wodzie, to jednak pewna jego ilość rozpuszcza się w niej i praktycznie całkowicie ulega dysocjacji elektrolitycznej na jony – zgodnie ze schematem:

Ca(OH)₂ ⟶ Ca²⁺ + 2OH^–

Rozpuszczalność wodorotlenku wapnia w wodzie zależy od temperatury, a jego nasycone roztwory noszą nazwę wody wapiennej. Wykres poniżej ilustruje charakterystykę zmian rozpuszczalności wodorotlenku wapnia (mg / 100 g wody) w zakresie temperatur 0 ^oC ÷ 100 ^oC.

Roztwory nasycone tego wodorotlenku zawierają stosunkowo niewielką ilość substancji rozpuszczonej, dlatego z pewnym przybliżeniem przyjmuje się, że ich gęstość praktycznie równa jest gęstości wody i wynosi około 1 g∙cm^–3.

Wodną zawiesinę wodorotlenku wapnia nazywa się mlekiem wapiennym. Można otrzymać ją między innymi w wyniku reakcji odpowiedniego wodorku z wodą destylowaną. Podczas takiej przemiany zawartość naczynia reakcyjnego pieni się.

Na podstawie: Na podstawie: W. Mizerski, Tablice chemiczne, Warszawa 2013 oraz A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2010.

Określ, czy opisana reakcja wodorku z wodą destylowaną jest procesem utleniania-redukcji? Uzasadnij swoją odpowiedź.