DWMED

Na schemacie przedstawiono ilości wody pobieranej, wchłanianej, wydzielanej i wydalanej w układzie pokarmowym człowieka w ciągu doby.

a) Podaj nazwy wydzielin oznaczonych na schemacie literami A i B.
A.
B.

b) Na podstawie informacji przedstawionych na schemacie określ, w którym odcinku układu pokarmowego wchłaniana jest największa ilość wody.

Fotografia ilustruje wodny roztwór pewnej soli A zbudowanej z pierwiastków X, Y oraz Z. Opisaną mieszaninę uzyskano w wyniku zalkalizowania wodnego roztworu substancji B zbudowanej z takich samych pierwiastków chemicznych, co substancja A. Główna liczba kwantowa opisująca elektron walencyjny pierwiastka X w stanie podstawowym oraz niektóre elektrony walencyjne pierwiastka Z w stanie podstawowym ma wartość 3. Stosunek liczby elektronów walencyjnych sparowanych do niesparowanych pierwiastka Y w stanie podstawowym wynosi 2:1, a każdy z nich opisuje główna liczba kwantowa równa 2. W stanie podstawowym magnetyczna liczba kwantowa opisująca dwa, różniące się energią elektrony niesparowane pierwiastka Z ma taką samą wartość, a pozostałe niesparowane elektrony walencyjne opisują magnetyczne liczby kwantowe o wartościach –2, –1, 1 oraz 2.

Zapisz symbole lub nazwy pierwiastków X, Y oraz Z.

Fotografia ilustruje wodny roztwór pewnej soli A zbudowanej z pierwiastków X, Y oraz Z. Opisaną mieszaninę uzyskano w wyniku zalkalizowania wodnego roztworu substancji B zbudowanej z takich samych pierwiastków chemicznych, co substancja A. Główna liczba kwantowa opisująca elektron walencyjny pierwiastka X w stanie podstawowym oraz niektóre elektrony walencyjne pierwiastka Z w stanie podstawowym ma wartość 3. Stosunek liczby elektronów walencyjnych sparowanych do niesparowanych pierwiastka Y w stanie podstawowym wynosi 2:1, a każdy z nich opisuje główna liczba kwantowa równa 2. W stanie podstawowym magnetyczna liczba kwantowa opisująca dwa, różniące się energią elektrony niesparowane pierwiastka Z ma taką samą wartość, a pozostałe niesparowane elektrony walencyjne opisują magnetyczne liczby kwantowe o wartościach –2, –1, 1 oraz 2.

Napisz wzór sumaryczny oraz nazwę związku chemicznego A oraz określ barwę wodnego roztworu substancji B przed jego zalkalizowaniem. Uzupełnij tabelę.

Fotografia ilustruje wodny roztwór pewnej soli A zbudowanej z pierwiastków X, Y oraz Z. Opisaną mieszaninę uzyskano w wyniku zalkalizowania wodnego roztworu substancji B zbudowanej z takich samych pierwiastków chemicznych, co substancja A. Główna liczba kwantowa opisująca elektron walencyjny pierwiastka X w stanie podstawowym oraz niektóre elektrony walencyjne pierwiastka Z w stanie podstawowym ma wartość 3. Stosunek liczby elektronów walencyjnych sparowanych do niesparowanych pierwiastka Y w stanie podstawowym wynosi 2:1, a każdy z nich opisuje główna liczba kwantowa równa 2. W stanie podstawowym magnetyczna liczba kwantowa opisująca dwa, różniące się energią elektrony niesparowane pierwiastka Z ma taką samą wartość, a pozostałe niesparowane elektrony walencyjne opisują magnetyczne liczby kwantowe o wartościach –2, –1, 1 oraz 2.

Zaznacz dwa spośród narysowanych poniżej piktogramów ostrzegawczych, opisujących widoczną na fotografii barwną mieszaninę, w której stężenie jonów H₃O⁺ w temperaturze 298 K wynosi 10^–13 mol∙dm^–3.

Pomimo praktycznie identycznej masy, cząstką, która łatwiej niż proton przechodzi przez powłoki elektronowe i dociera do jądra atomowego jest neutron. Dzięki temu atomy ²⁴Mg łatwo mogą zostać przekształcone w nuklidy sodu różniące się od nich obecnością dodatkowego neutronu. W efekcie takiej przemiany jądrowej powstaje również najlżejszy spośród izotopów wodoru.

Na podstawie: A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2010.

Podaj możliwą przyczynę tego, że neutronowi łatwiej jest dotrzeć do jądra atomowego niż protonowi o takiej samej energii.

Pomimo praktycznie identycznej masy, cząstką, która łatwiej niż proton przechodzi przez powłoki elektronowe i dociera do jądra atomowego jest neutron. Dzięki temu atomy ²⁴Mg łatwo mogą zostać przekształcone w nuklidy sodu różniące się od nich obecnością dodatkowego neutronu. W efekcie takiej przemiany jądrowej powstaje również najlżejszy spośród izotopów wodoru.

Na podstawie: A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2010.

Uzupełnij poniższy schemat, aby przedstawiał równanie opisanej przemiany jądrowej.

Pomimo praktycznie identycznej masy, cząstką, która łatwiej niż proton przechodzi przez powłoki elektronowe i dociera do jądra atomowego jest neutron. Dzięki temu atomy ²⁴Mg łatwo mogą zostać przekształcone w nuklidy sodu różniące się od nich obecnością dodatkowego neutronu. W efekcie takiej przemiany jądrowej powstaje również najlżejszy spośród izotopów wodoru.

Na podstawie: A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2010.

Drugą energią jonizacji nazywamy minimalną ilość energii, jaka jest niezbędna do usunięcia kolejnego elektronu z jednododatniego kationu pierwiastka.

Uszereguj odpowiednie pierwiastki chemiczne o których mowa w opisanej reakcji jądrowej według wzrastających wartości: promienia atomowego oraz drugiej energii jonizacji.

Katalizator reakcji alkilowania benzenu – bezwodny chlorek glinu to bezbarwna, sublimująca w temperaturze 177 ^oC pod ciśnieniem normalnym substancja stała. W gazowym stanie skupienia tworzy cząsteczki o wzorze Al₂Cl₆, a jako ciecz praktycznie nie przewodzi prądu elektrycznego.

Na podstawie: A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2010.

Określ, które wiązanie chemiczne – jonowe, czy kowalencyjne spolaryzowane ma większy udział w bezwodnym chlorku glinu o temperaturze 200 ^oC pod ciśnieniem 1013 hPa?

Azot tworzy wiele kwasów tlenowych. Przykładem związku chemicznego, w którym pierwiastkowi temu przypisuje się stopień utlenienia I jest kwas dioksodiazotowy o wzorze sumarycznym H₂N₂O₂. Związek ten w wodnych roztworach ulega powolnemu rozkładowi z utworzeniem tlenku azotu(I) oraz wody, a opisana przemiana jest procesem nieodwracalnym. Powstały tlenek azotu w temperaturze pokojowej ma rozpuszczalność 257 mg/100 g wody.

Na podstawie: A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2010 oraz W. Mizerski, Tablice chemiczne, Warszawa 2013.

W cząsteczce jednej z możliwych struktur kwasu dioksodiazotowego atomy azotu połączone są ze sobą z wykorzystaniem orbitali σ oraz π.

Narysuj wzór elektronowy kreskowy opisanej cząsteczki kwasu dioksodiazotowego.

Azot tworzy wiele kwasów tlenowych. Przykładem związku chemicznego, w którym pierwiastkowi temu przypisuje się stopień utlenienia I jest kwas dioksodiazotowy o wzorze sumarycznym H₂N₂O₂. Związek ten w wodnych roztworach ulega powolnemu rozkładowi z utworzeniem tlenku azotu(I) oraz wody, a opisana przemiana jest procesem nieodwracalnym. Powstały tlenek azotu w temperaturze pokojowej ma rozpuszczalność 257 mg/100 g wody.

Na podstawie: A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2010 oraz W. Mizerski, Tablice chemiczne, Warszawa 2013.

W cząsteczce jednej z możliwych struktur kwasu dioksodiazotowego atomy azotu połączone są ze sobą z wykorzystaniem orbitali σ oraz π.

Podkreśl wyrażenia w nawiasach tak, aby powstały zdania prawdziwe dotyczące opisanej struktury cząsteczki kwasu dioksodiazotowego.

Azot tworzy wiele kwasów tlenowych. Przykładem związku chemicznego, w którym pierwiastkowi temu przypisuje się stopień utlenienia I jest kwas dioksodiazotowy o wzorze sumarycznym H₂N₂O₂. Związek ten w wodnych roztworach ulega powolnemu rozkładowi z utworzeniem tlenku azotu(I) oraz wody, a opisana przemiana jest procesem nieodwracalnym. Powstały tlenek azotu w temperaturze pokojowej ma rozpuszczalność 257 mg/100 g wody.

Na podstawie: A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2010 oraz W. Mizerski, Tablice chemiczne, Warszawa 2013.

Przygotowano wodny roztwór kwasu dioksodiazotowego i po pewnym czasie stwierdzono, że mieszanina poreakcyjna nie zawiera już tego związku chemicznego.

Napisz równanie reakcji chemicznej ilustrującej rozkład kwasu dioksodiazotowego w jego wodnym roztworze.

Azot tworzy wiele kwasów tlenowych. Przykładem związku chemicznego, w którym pierwiastkowi temu przypisuje się stopień utlenienia I jest kwas dioksodiazotowy o wzorze sumarycznym H₂N₂O₂. Związek ten w wodnych roztworach ulega powolnemu rozkładowi z utworzeniem tlenku azotu(I) oraz wody, a opisana przemiana jest procesem nieodwracalnym. Powstały tlenek azotu w temperaturze pokojowej ma rozpuszczalność 257 mg/100 g wody.

Na podstawie: A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2010 oraz W. Mizerski, Tablice chemiczne, Warszawa 2013.

Przygotowano wodny roztwór kwasu dioksodiazotowego i po pewnym czasie stwierdzono, że mieszanina poreakcyjna nie zawiera już tego związku chemicznego.

Oceń, czy uzyskana w wyniku całkowitego rozkładu kwasu mieszanina poreakcyjna ma odczyn kwasowy. Uzasadnij odpowiedź.

Rysunek poniżej ilustruje diagram fazowy amoniaku, przedstawiający obszary ciśnienia i temperatury, w których różne fazy tej substancji są termodynamicznie trwałe. Granice między tymi obszarami wyznaczają krzywe A, B oraz C, które opisują takie warunki ciśnienia i temperatury, w których poszczególne fazy pozostają ze sobą w stanie równowagi. Punkt X (przecięcie linii przerywanych) odpowiada ciśnieniu 1013 hPa oraz temperaturze –33 ^oC.

Na podstawie: L. Glasser, Equations of state and phase diagrams of ammonia, Journal of Chemical Education 2009.

Przeprowadzono doświadczenie chemiczne podczas którego ogrzewano próbkę amoniaku pod stałym ciśnieniem 101,3 kPa od temperatury 180 K do temperatury 300 K.

Podkreśl wyrażenia w nawiasach tak, aby powstały zdania prawdziwe dotyczące tego eksperymentu.

Rysunek poniżej ilustruje diagram fazowy amoniaku, przedstawiający obszary ciśnienia i temperatury, w których różne fazy tej substancji są termodynamicznie trwałe. Granice między tymi obszarami wyznaczają krzywe A, B oraz C, które opisują takie warunki ciśnienia i temperatury, w których poszczególne fazy pozostają ze sobą w stanie równowagi. Punkt X (przecięcie linii przerywanych) odpowiada ciśnieniu 1013 hPa oraz temperaturze –33 ^oC.

Na podstawie: L. Glasser, Equations of state and phase diagrams of ammonia, Journal of Chemical Education 2009.

W ciekłym amoniaku przebiega proces autodysocjacji jego cząsteczek.

Oceń, czy w warunkach opisanych na diagramie fazowym krzywymi B oraz C może przebiegać proces autodysocjacji amoniaku. Odpowiedź uzasadnij.

W temperaturze 325 K pod ciśnieniem normalnym w naczyniu o stałej pojemności znajdowała się taka ilość amoniaku, że budujące jego cząsteczki atomy stanowiły liczbę 2,41∙10²⁴. Zawartość naczynia ochłodzono to pewnej temperatury, co poskutkowało spadkiem ciśnienia o 113 hPa.

Ustal na podstawie niezbędnych obliczeń, o ile stopni Celsjusza obniżono temperaturę naczynia wraz z jego zawartością? Wynik podaj z dokładnością do cyfry jedności.