DWMED

Aminokwasy białkowe są α-aminokwasami, co znaczy, że w ich cząsteczkach jedna para grup funkcyjnych: aminowej i karboksylowej, jest połączona z tym samym atomem węgla.
α-Aminokwasy można otrzymać z kwasów karboksylowych w syntezie, której przebieg zilustrowano na schemacie.

Napisz wzór półstrukturalny (grupowy) kwasu karboksylowego, którego należy użyć do otrzymania leucyny opisaną metodą, i podaj nazwę systematyczną bromopochodnej tego kwasu stanowiącej produkt pośredni w opisanej metodzie.

Laktamy to związki, które powstają w wyniku wewnątrzcząsteczkowej kondensacji niektórych aminokwasów. W reakcji biorą udział: grupa karboksylowa i grupa aminowa znajdująca się np. przy 4., 5. lub 6. atomie węgla łańcucha aminokwasu. Przykładem laktamu jest związek o wzorze

Spośród poniższych nazw wybierz nazwę aminokwasu, z którego otrzymano laktam o podanym wzorze. Zaznacz wybraną odpowiedź.

Poniżej przedstawiono sekwencję aminokwasów pewnego tripeptydu:

Phe-Gly-Cys

Napisz wzór półstrukturalny (grupowy) tego tripeptydu. Pamiętaj, że w zastosowanej notacji umieszcza się z lewej strony kod aminokwasu, którego reszta zawiera wolną grupę aminową połączoną z atomem węgla α.

Spotkałam się z dwoma zapisami stopniu utlenienia pierwiastków – jako cyfry rzymskie oraz arabskie. Który z tych zapisów jest poprawny. Zgłupiałam, bo zdania są podzielone.

Mam wątpliwości jak zapisywać dodatnią wartość stopnia utlenienia pierwiastka, mianowicie, czy np dla kationu Ca²⁺ pisać II, czy +2?

Wybierz arkusz:

W celu zapobiegania korozji elektrochemicznej metali, na element narażony na działanie czynników atmosferycznych nanosi się warstwę ochronną chemicznie aktywniejszego od niego metalu. W miejscu ewentualnego uszkodzenia ciągłości powłoki ochronnej, w obecności wody utworzy się wówczas mikroogniwo, w którym na odsłoniętej powierzchni (pełniącej funkcję katody) przebiega proces redukcji rozpuszczonego w wodzie tlenu. W opisanym układzie utlenieniu ulega metal będący składnikiem powłoki ochronnej, pełniącej wówczas funkcję anody. W przypadku korozji elementów stalowych, produktem końcowym opisanego zjawiska korozji jest zwykle monohydrat tlenku żelaza(III).

W celu zabezpieczenia przed wpływem czynników atmosferycznych pewnego stalowego elementu dekoracyjnego pokryto go warstwą srebra. W czasie transportu powłoka ta uległa zarysowaniu (rysunek poniżej). Do miejsca uszkodzenia dostała się woda z rozpuszczonym w niej tlenem atmosferycznym.

Napisz równania reakcji chemicznych, jakie doprowadziły do korozji dekoracji. W tym celu uwzględnij procesy – katodowy i anodowy oraz biegnące w ich następstwie dwie reakcje chemiczne, w wyniku których pojawił się najpierw bladozielony osad (pierwsza reakcja), który po pewnym czasie przyjął rdzawe zabarwienie (druga reakcja). Równania: pierwszej reakcji chemicznej oraz procesu katodowego i anodowego napisz w formie jonowej skróconej.

W celu oczyszczenia próbki srebra zanieczyszczonej tlenkami ZnO oraz CuO, w jednym z etapów procesu poddaje się ją działaniu nadmiaru roztworu kwasu solnego.

Zaproponuj, w jaki sposób z możliwie największa wydajnością można odzyskać srebro z mieszaniny poreakcyjnej? W tym celu podaj nazwę wybranej przez Ciebie metody oraz opisz poszczególne czynności, jakie należy wówczas wykonać.

W celu zapobiegania korozji elektrochemicznej metali, na element narażony na działanie czynników atmosferycznych nanosi się warstwę ochronną chemicznie aktywniejszego od niego metalu. W miejscu ewentualnego uszkodzenia ciągłości powłoki ochronnej, w obecności wody utworzy się wówczas mikroogniwo, w którym na odsłoniętej powierzchni (pełniącej funkcję katody) przebiega proces redukcji rozpuszczonego w wodzie tlenu. W opisanym układzie utlenieniu ulega metal będący składnikiem powłoki ochronnej, pełniącej wówczas funkcję anody. W przypadku korozji elementów stalowych, produktem końcowym opisanego zjawiska korozji jest zwykle monohydrat tlenku żelaza(III).

Spośród wymienionych metali:  

Dane są dwa pierwiastki chemiczne X oraz Y o których wiadomo, że:

– w stanie podstawowym elektrony w atomie pierwiastka X opisane są piętnastoma orbitalami, przy czym jego sparowane elektrony walencyjne opisane są taką samą liczbą orbitali, co elektrony niesparowane;

– atomy pierwiastka Y mają o jedną powłokę elektronową mniej, niż atomy pierwiastka X; liczba elektronów walencyjnych pierwiastka Y jest taka sama, jak liczba elektronów walencyjnych pierwiastka X opisanych orbitalami d.

Podaj symbol lub nazwę pierwiastka X oraz wartości liczb kwantowych – głównej oraz pobocznej, opisujących jego elektrony niesparowane.

Dane są dwa pierwiastki chemiczne X oraz Y o których wiadomo, że:

– w stanie podstawowym elektrony w atomie pierwiastka X opisane są piętnastoma orbitalami, przy czym jego sparowane elektrony walencyjne opisane są taką samą liczbą orbitali, co elektrony niesparowane;

– atomy pierwiastka Y mają o jedną powłokę elektronową mniej, niż atomy pierwiastka X; liczba elektronów walencyjnych pierwiastka Y jest taka sama, jak liczba elektronów walencyjnych pierwiastka X opisanych orbitalami d.

Napisz wzór sumaryczny wodorku pierwiastka Y, a następnie określ budowę przestrzenną jego cząsteczki (liniowa, trygonalna, tetraedryczna).

Pierwiastki leżące w tej samej grupie układu okresowego wykazują pewne podobieństwa w wielu właściwościach fizycznych oraz chemicznych. Ponadto, bardzo często zdarza się również, że tworzą związki chemiczne o identycznej strukturze cząsteczek. Na przykład siarka oraz selen przy najwyższym stopniu utlenienia tworzą podobnej budowy kwasy tlenowe – odpowiednio siarkowy(VI) oraz selenowy(VI). W pierwszym etapie dysocjacji elektrolitycznej obserwuje się praktycznie całkowitą dysocjację ich cząsteczek.

Na podstawie: A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2010.

Do probówki zawierającej oranż metylowy oraz 5 ml wodnego roztworu wodorotlenku potasu o wartości pH równej 13 wprowadzono pewną ilość tlenku selenu(VI) i energicznie wstrząśnięto zawartością naczynia reakcyjnego, uzyskując w ten sposób wodny roztwór soli obojętnej.

Podkreśl wyrażenia w nawiasach tak, aby powstały zdania prawdziwe.

Pierwiastki leżące w tej samej grupie układu okresowego wykazują pewne podobieństwa w wielu właściwościach fizycznych oraz chemicznych. Ponadto, bardzo często zdarza się również, że tworzą związki chemiczne o identycznej strukturze cząsteczek. Na przykład siarka oraz selen przy najwyższym stopniu utlenienia tworzą podobnej budowy kwasy tlenowe – odpowiednio siarkowy(VI) oraz selenowy(VI). W pierwszym etapie dysocjacji elektrolitycznej obserwuje się praktycznie całkowitą dysocjację ich cząsteczek.

Na podstawie: A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2010.

Do probówki zawierającej oranż metylowy oraz 5 ml wodnego roztworu wodorotlenku potasu o wartości pH równej 13 wprowadzono pewną ilość tlenku selenu(VI) i energicznie wstrząśnięto zawartością naczynia reakcyjnego, uzyskując w ten sposób wodny roztwór soli obojętnej.

Napisz w formie jonowej skróconej równanie reakcji chemicznej tlenku selenu(VI) z wodnym roztworem wodorotlenku potasu, jaka doprowadziła do powstania soli obojętnej.

Atomy technetu zawierające 54 neutrony można uzyskać w wyniku bombardowania deuterem atomów jednego z izotopów pewnego pierwiastka chemicznego, zawierającego 42 elektrony oraz  liczbę neutronów równą liczbie dodatnich ładunków znajdujących się w jądrze atomu cezu.

Uzupełnij poniższy schemat, aby przedstawiał równanie opisanej reakcji jądrowej.

W zlewce znajdował się wodny roztwór zawierający mieszaninę trzech soli – octanów, w którym stężenia jonów Mg²⁺ oraz Zn²⁺ były identyczne i wynosiły po 0,02 mol∙dm^-3. Stężenie jonów Ag⁺ natomiast było równe 0,005 mol∙dm^-3. Do opisanego układu wprowadzono kilka kropli alkoholowego roztworu fenoloftaleiny.

Ustal na podstawie stosownych obliczeń stężenie molowe jonów octanowych, znajdujących się w roztworze.