DWMED

Rysunek poniżej ilustruje schemat kilkunastu przemian chemicznych z udziałem oznaczonych literami A÷M związków organicznych. Substancje te są głównymi (uprzywilejowanymi) produktami opisanych przemian.

Oceń poprawność poniższych zdań dotyczących przemian przedstawionych schematem w informacji wprowadzającej. Wpisz literę „P” (prawda) lub literę „F” (fałsz).

W otwartym naczyniu prowadzono termiczny rozkład 4 g węglanu wapnia. Po pewnym czasie reakcję przerwano, stwierdzając, że stopień przereagowania substratu wynosi 30%.

Oblicz zawartość jonów wapnia w poreakcyjnej mieszaninie substancji stałych. Wynik wyraź w procentach wagowych, stosując przybliżenie do pierwszego miejsca po przecinku.

Jedną z metod analizy termicznej jest termograwimetria. Technika ta polega na ogrzewaniu ze stałą szybkością próbki i rejestrowaniu zmian jej masy w funkcji czasu lub temperatury. Uzyskane dane pomiarowe przedstawia się w formie wykresu zwanego krzywą termograwimetryczną (TG). Termograwimetrię można zastosować do analizy stopnia uwodnienia hydratów. Na przykład gips krystaliczny CaSO₄·2H₂O ulega dwuetapowemu odwodnieniu. W pierwszym etapie następuje częściowe odwodnienie próbki, w efekcie dochodzi do utworzenia się hydratu o mniejszym stopniu uwodnienia i masie mniejszej o 15,7% względem wyjściowego substratu. W drugim etapie, podczas dalszego ogrzewania powstaje sól bezwodna.

Na podstawie: N. Okubo, Measuring crystal water in hydrates by thermogravimetry, Tokyo 1993.

Oceń poprawność poniższych zdań wpisując literę „P” (prawda) lub literę „F” (fałsz).

Jedną z metod analizy termicznej jest termograwimetria. Technika ta polega na ogrzewaniu ze stałą szybkością próbki i rejestrowaniu zmian jej masy w funkcji czasu lub temperatury. Uzyskane dane pomiarowe przedstawia się w formie wykresu zwanego krzywą termograwimetryczną (TG). Termograwimetrię można zastosować do analizy stopnia uwodnienia hydratów. Na przykład gips krystaliczny CaSO₄·2H₂O ulega dwuetapowemu odwodnieniu. W pierwszym etapie następuje częściowe odwodnienie próbki, w efekcie dochodzi do utworzenia się hydratu o mniejszym stopniu uwodnienia i masie mniejszej o 15,7% względem wyjściowego substratu. W drugim etapie, podczas dalszego ogrzewania powstaje sól bezwodna.

Na podstawie: N. Okubo, Measuring crystal water in hydrates by thermogravimetry, Tokyo 1993.

Na podstawie niezbędnych obliczeń ustal wzór hydratu uzyskiwanego w pierwszym etapie analizy termograwimetrycznej próbki gipsu krystalicznego.

Jedną z metod analizy termicznej jest termograwimetria. Technika ta polega na ogrzewaniu ze stałą szybkością próbki i rejestrowaniu zmian jej masy w funkcji czasu lub temperatury. Uzyskane dane pomiarowe przedstawia się w formie wykresu zwanego krzywą termograwimetryczną (TG). Termograwimetrię można zastosować do analizy stopnia uwodnienia hydratów. Na przykład gips krystaliczny CaSO₄·2H₂O ulega dwuetapowemu odwodnieniu. W pierwszym etapie następuje częściowe odwodnienie próbki, w efekcie dochodzi do utworzenia się hydratu o mniejszym stopniu uwodnienia i masie mniejszej o 15,7% względem wyjściowego substratu. W drugim etapie, podczas dalszego ogrzewania powstaje sól bezwodna.

Na podstawie: N. Okubo, Measuring crystal water in hydrates by thermogravimetry, Tokyo 1993.

Badaniu termograwimetrycznemu poddano próbkę zanieczyszczonego gipsu krystalicznego o masie 2,24 g. Po zakończeniu doświadczenia stwierdzono, że masa stałej pozostałości wynosi 1,79 g.

Wiedząc, że zanieczyszczenia są trwałe termicznie w warunkach prowadzonego eksperymentu, określ na podstawie niezbędnych obliczeń czystość próbki gipsu krystalicznego jaka została poddana analizie termograwimetrycznej. Wynik wyraź w procentach wagowych.

Jedną z metod analizy termicznej jest termograwimetria. Technika ta polega na ogrzewaniu ze stałą szybkością próbki i rejestrowaniu zmian jej masy w funkcji czasu lub temperatury. Uzyskane dane pomiarowe przedstawia się w formie wykresu zwanego krzywą termograwimetryczną (TG). Termograwimetrię można zastosować do określania wzorów sumarycznych związków chemicznych. Podczas jednego z eksperymentów badaniu poddano próbkę pewnej soli, której krzywa termograwimetryczna ma następujący przebieg:

Na podstawie: W. Szczepaniak, Metody instrumentalne w analizie chemicznej, Warszawa 2012.

Ustalono ponadto, że w warunkach prowadzonego eksperymentu wydzieliła się czerwonobrunatna mieszanina dwóch gazów, która po przepuszczeniu przez płuczkę zawierającą wodny roztwór wodorotlenku potasu spowodowała przyrost jej masy o 690 mg, zaś podtrzymujący palenie gaz, jaki opuścił płuczkę zajął w warunkach normalnych objętość 168 cm³.

Wiedząc, że stałym produktem uzyskanym w wyniku przeprowadzonego eksperymentu było metaliczne srebro, ustal na podstawie niezbędnych obliczeń wzór sumaryczny soli poddanej analizie termograwimetrycznej.

Z pojemnika zawierającego 250 g mieszaniny dwóch hydratów: CuSO₄ · 3H₂O  oraz CuSO₄ · 5H₂O odważono dwie próbki o masie 7,32 g każda. Pierwszą z nich umieszczono w tyglu porcelanowym, a drugą rozłożono równomiernie na ceramicznej płytce wykonanej z tego samego materiału, co tygiel. Obie próbki wprowadzono do pieca i poddano całkowitemu odwodnieniu w temperaturze 170 ^oC. Po zakończeniu doświadczenia stwierdzono, że masy uzyskanych w obu naczyniach białych substancji stałych stanowiły po 65,6% masy każdej z mieszanin poddanych prażeniu.

Oblicz procentowy skład wagowy mieszaniny hydratów poddanej odwodnieniu. Wynik podaj z dokładnością do trzech cyfr znaczących.

Próbkę o masie 2,57 g stanowiącą propano-1-aminę oraz butano-1-aminę wprowadzono do wody destylowanej i przeprowadzono miareczkowanie wykorzystując 90 cm³ roztworu kwasu bromowodorowego o stężeniu 0,5 mol∙dm^–3. Nadmiar kwasu zobojętniono za pomocą 62,5 cm³ 0,08-molowego roztworu wodorotlenku potasu.

Na podstawie niezbędnych obliczeń ustal, w jakim stosunku molowym pozostawały względem siebie aminy w próbce poddanej miareczkowaniu?

Miareczkowano wodny roztwór etanoaminy zawierający 150 mg tej substancji chemicznej. Jako titrant zastosowano 0,1-molowy roztwór kwasu solnego. Punkt równoważnikowy osiągnięto, gdy objętość zmiareczkowanego roztworu była równa 250 cm³.

Określ, jaki odczyn (kwasowy, zasadowy czy obojętny) miał roztwór uzyskany w punkcie równoważnikowym miareczkowania? Odpowiedź uzasadnij równaniem chemicznym przebiegającego procesu, zapisanym w formie jonowej skróconej.

Miareczkowano wodny roztwór etanoaminy zawierający 150 mg tej substancji chemicznej. Jako titrant zastosowano 0,1-molowy roztwór kwasu solnego. Punkt równoważnikowy osiągnięto, gdy objętość zmiareczkowanego roztworu była równa 250 cm³.

Pomijając zjawisko kontrakcji, oblicz wartość pH roztworu etanoaminy poddanego miareczkowaniu. Wynik podaj z dokładnością do trzech cyfr znaczących.

Poniżej przedstawiono wzory cząsteczek czterech amin (A÷D) o prostych łańcuchach węglowych:

Podaj nazwy systematyczne amin, których wzory cząsteczek podano w informacji wprowadzającej.

Poniżej przedstawiono wzory cząsteczek czterech amin (A÷D) o prostych łańcuchach węglowych:

Pomiędzy oznaczeniami literowymi (A÷D) amin wpisz znak „>” lub „<”, opisujący relacje między wartościami ich temperatur wrzenia. Uzasadnij swoje stanowisko.

Aktywatorami sieciowania nienasyconych żywic poliestrowych mogą być III-rzędowe aminy aromatyczne – na przykład N,N-dimetyloanilina lub N,N-dimetylo-4-metyloanilina.

Na podstawie: G. Rokicki (red.), Ćwiczenia laboratoryjne z chemii związków wielkocząsteczkowych, Warszawa 2001.

Wyjaśnij, dlaczego wymienione związki chemiczne zalicza się do amin III-rzędowych?

Aktywatorami sieciowania nienasyconych żywic poliestrowych mogą być III-rzędowe aminy aromatyczne – na przykład N,N-dimetyloanilina lub N,N-dimetylo-4-metyloanilina.

Na podstawie: G. Rokicki (red.), Ćwiczenia laboratoryjne z chemii związków wielkocząsteczkowych, Warszawa 2001.

Narysuj wzory półstrukturalne (grupowe) cząsteczek wymienionych w informacji wprowadzającej amin.

Aktywatorami sieciowania nienasyconych żywic poliestrowych mogą być III-rzędowe aminy aromatyczne – na przykład N,N-dimetyloanilina lub N,N-dimetylo-4-metyloanilina.

Na podstawie: G. Rokicki (red.), Ćwiczenia laboratoryjne z chemii związków wielkocząsteczkowych, Warszawa 2001.

Przeanalizuj budowę cząsteczek amin opisanych w informacji wprowadzającej, a następnie podkreśl wyrażenia w nawiasach tak, aby powstały zdania prawdziwe.